Σε ένα κινηματογραφικό τοπίο που κυριαρχείται από υπερπαραγωγικά θεάματα το «Living» αναδύεται ως μια ανάσα φρέσκου αέρα, προσκαλώντας το κοινό σε ένα στοχαστικό ταξίδι στην περίπλοκη ταπετσαρία της ίδιας της ζωής. Σε σκηνοθεσία του Oliver Hermanus το «Living» αποτελεί τη διασκευή του αριστουργήματος του Kurosawa «Ikiru» σε μια βρετανική version.
Ο Williams (Bill Nighy) είναι ένας ανώτατος διοικητικός υπάλληλος στο τοπικό δημαρχείο. Γνωστός για την σχολαστικότητα και την τυπικότητα του. Αγέλαστος και αυστηρός, λειτουργεί ως γρανάζι του γραφειοκρατικού συστήματος εδώ και δεκαετίες. Η ζωή του αλλάζει άρδην όταν ύστερα από τις πρόσφατες ιατρικές εξετάσεις, του ανακοινώνεται πως έχει λίγους μήνες ζωής ακόμα.
Η ζωή είναι μικρή έχει όμως μεγάλη αξία. Ο πρωταγωνιστής συνειδητοποιεί πως έχει ξοδέψει όλη του τη ζωή άδοξα, επικεντρωμένος στην τήρηση των κανόνων ευγενείας , στην αυστηρότητα και την εργασία του. Έπειτα από τον θάνατο της συζύγου του αφοσιώθηκε πλήρως στην ανατροφή του γιου του αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τον ίδιο. Η ζωή είναι σαν το τρένο που παίρνει καθημερινά για να πάει στο γραφείο. Περνάει μόνο μία φορά. Πρέπει να ζούμε την ζωή σαν να είναι η τελευταία ημέρα διότι μετά είναι αργά. Αντιλαμβανόμενος τα παραπάνω, ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να κερδίσει τον χαμένο χρόνο. Αναλώνεται σε πρόσκαιρες επιδερμικές απολαύσεις και απωθημένα. Μάταια όμως. Έτσι αποφασίζει να κάνει κάτι σημαντικότερο. Να αφήσει πίσω του μια παρακαταθήκη.
Η γραφειοκρατία ταλανίζει την ζωή των πολιτών και την καθημερινότητά τους. Με εύστοχο τρόπο ο σκηνοθέτης παρουσιάζει την εξαντλητική και εκτός πραγματικότητας γραφειοκρατία. Σωρεία διαδικασιών και δικαιολογητικά αφήνουν τους πολίτες απογοητευμένους χωρίς να εκπληρώσουν τον σκοπό για τον οποίο αποτάθηκαν στο κράτος. Κάπως έτσι δημιουργείται ένα κλίμα δυσπιστίας και αμφισβήτησης στο πρόσωπο του δημοσίου και κυρίως του προσωπικού αυτού. Ένας φαύλος κύκλος με χαρακτηριστική την πλήρη έλλειψη ανάληψης ευθυνών από τους αρμόδιους. Φαινόμενα που δυστυχώς βλέπουμε και βιώνουμε ακόμα και σήμερα, γεγονός που καταμαρτυρά την διαιώνιση του προβλήματος.
Ο Williams υπηρέτησε τυφλά το σύστημα αυτό για χρόνια. Τα νέα δεδομένα όμως τον κάνουν να αναθεωρήσει την οπτική του. Αντιλαμβάνεται πως ο νόμος και η κρατική οργάνωση πρέπει να είναι σαφής, όχι δαιδαλώδης. Ο δημόσιος λειτουργός οφείλει να είναι δίπλα στον πολίτη, αρωγός.Όχι εχθρός, βάζοντάς του εμπόδια. Η στροφή του ήρωα ξεδιπλώνει ένα ουμανιστικό πλαίσιο στο οποίο η συλλογική δράση είναι καταλυτική για την βελτίωση της κοινωνίας και της ζωής μας.
Στην πρωτότυπη ταινία ο Ishiguro ισομερίζει τον θεματικό πυλώνα της γραφειοκρατία με την προσωπική ζωή του πρωταγωνιστή. Εδώ ο Hermanus εστιάζει κυρίως στην πρώτη θεματική. Την ίδια στιγμή το στοιχείο χιούμορ που ελάφρυνε την συναισθηματική φόρτιση στην πρώτη ταινία, εδώ απουσιάζει.
Η επιλογή να γυριστεί το έργο στην δεκαετία του 50′ δηλαδή την ίδια δεκαετία με την αρχική ταινία, βοηθάει στο να γίνει ορθότερα η διασκευή του. Επιπλέον, με την εξαιρετική απόδοση της εποχής το έργο γίνεται πιο ατμοσφαιρικό. Mέσα από τα close-ups και τις οριζόντιες λήψεις ο Bill Nighy αναδεικνύει το ταλέντο του. Με το εσωστρεφές και λεπτεπίλεπτο στυλ του μεταδίδει την εσωτερική ανάγκη του για ένα καλύτερο αύριο. Άξια συμπαραστάτρια, η Aimee Lou Wood. Η Βρετανίδα ηθοποιός , γνωστή ευρέως από την επιτυχημένη σειρά Sex Education, αποδίδει απόλυτα την αθωότητα και το ανθρώπινο ενδιαφέρον της νεαρής Margaret Harris, δίνοντας μια ζωντάνια στην θεματική του έργου.
Καθώς περιηγούμαστε στις σκέψεις του πρωταγωνιστή, το «Living» χρησιμεύει ως μια οδυνηρή υπενθύμιση ότι, τελικά η ζωή δεν είναι ο προορισμός αλλά το ταξίδι που καθορίζει την ύπαρξή μας. Είναι ένας προβληματισμός για το απρόβλεπτο ταξίδι της ζωής, μια γιορτή της ανθεκτικότητας του ανθρώπινου πνεύματος και μια ωδή στην ομορφιά που βρίσκεται στις πιο απλές στιγμές.
Τίτλος: Living
Ηθοποιοί: Bill Nighy, Aimee Lou Wood, Alex Sharp, Adrian Rawlins, Oliver Chris
Σκηνοθέτης: Oliver Hermanus
Χώρα: Μ. Βρετανία
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 1 Ώρα 42 Λεπτά
Έτος: 2022
Βαθμολογία: 3/5
