Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης κορυφαίος πεζογράφος του 19ου αιώνα και σταθμός μετά τον Σολωμό και τον Κάλβο στην εξέλιξη της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Γνωστός και ως «ο άγιος των ελληνικών γραμμάτων».
Ο Παπαδιαμάντης γεννήθηκε στη Σκιάθο στις 4 Μαρτίου του 1851 από πατέρα ιερέα και έτσι του δόθηκε η ευκαιρία να μυηθεί στην ορθόδοξη χριστιανική πίστη και στη βυζαντινή γλωσσική παράδοση και έκφραση, που αποτέλεσαν και τα βάθρα των έργων του. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην Σκιάθο και στην συνεχεία παρακολούθησε το γυμνάσιο στην αρχή στην Χαλκίδα και έπειτα στον Πειραιά. Αργότερα τελείωσε στην Αθηνά τις γυμνασιακές του σπουδές και το 1874 γράφτηκε στην φιλοσοφική σχολή του πανεπιστήμιου όπου παρακολούθησε μαθήματα για δυο χρόνια σχεδόν. Ακόμα για να βγάλει τα προς το ζην μελετάει μόνος του αγγλικά και γαλλικά και παραδίδει μαθήματα.
Άρχισε να καλυτερεύει λίγο η οικονομική του πλευρά όταν γνώρισε τον εκδότη και ιδρυτή της εφημερίδας Ακρόπολη, Βλάση Γαβριηλίδη. Αν και η αμοιβή του ήταν αρκετά καλή για την εποχή και κέρδιζε και αλλά χρήματα σε συνεργασία που είχε και με άλλες εφημερίδες και περιοδικά παρέμεινε πολύ σπάταλος όσον αφορά την διαχείριση των χρημάτων. Μόλις λάμβανε τον μισθό του αμέσως πήγαινε να ξεχρεώσει το νοίκι του, την ταβέρνα στην οποίο έτρωγε, έστελνε στην Σκιάθο αλλά έδινε και στους φτωχούς και όσους είχαν ανάγκη χωρίς να λογαριάζει το αύριο. Έτσι πάντα έμεινε χωρίς χρήμα και δεν είχε ούτε τα στοιχειώδη να αγοράσει, όπως ρούχα.
Με την παρακινήσει λοιπόν του έκδοτη του θα δημοσιεύσει το πρώτο του μυθιστόρημα το 1879 «Η μετανάστης» και θα ακολουθήσει λίγο πιο μετά το 1882 το δεύτερο με τίτλο «Οι έμποροι των εθνών». Έτσι αρχίζει να γίνεται όλο και πιο γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, αν και ο ίδιος αποφεύγει να συναναστρέφεται με αυτούς. Το 1884 θα δημοσιεύσει και το τελευταίο του μυθιστόρημα με τίτλο «Η Γυφτοπούλα» στην συνεχεία τον κέρδισε το διήγημα και όλα τα υπόλοιπα έργα του θα είναι διηγήματα.
Εκτός από την δυσκολία που είχε να προσαρμοστεί στην ζωή της πρωτεύουσας, παθαίνει και ρευματισμούς στα χέρια και θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την δημοσιογραφία και να επιστρέψει στην Σκιάθο. Από το 1902 μέχρι το 1904 μένει στην Σκιάθο και έχει αφεθεί στην φροντίδα των αδελφών του, εκείνη την περίοδο θα γράψει και ένα από τα ποιο γνωστά του έργα την «Φόνισσα».
Στην συνεχεία επιστρέφει πάλι στην Αθηνά όπου ασχολείται με τις μεταφράσεις ώστε να μπορέσει να επιβιώσει. Το 1908 οι φίλοι του διοργάνωσαν μια γιορτή στο Φιλολογικό Σύλλογο “Παρνασσός” ώστε να μπορέσουν να μαζέψουν κάποια χρήματα και να τον βοηθήσουν ώστε να μπορέσει να ξεχρεώσει κάποια από τα χρέη του. Τον Μάρτιο του 1908 επιστρέφει πάλι στην Σκιάθο όπου συνεχίζει να εργάζεται ως μεταφραστής έργων για λογαριασμό του Γιάννη Βλαχογιάννη. Κοιμήθηκε τα ξημερώματα της 3ης Ιανουαρίου του 1911 από πνευμονία.
Το έργο του σήμερα είναι διεθνώς αναγνωρισμένο και επηρεασμένο από το νησί στο οποίο γεννήθηκε και πέθανε αλλά και αγάπησε όσο τίποτα άλλο, αλλά και από τους φτωχούς ταπεινούς ανθρώπους που γνώρισε και τους μετέφερε μέσα στα έργα του. Το πλούσιο έργο του περιλαμβάνει 3 μυθιστορήματα, 172 διηγήματα, 14 ποιήματα του και αρκετά άρθρα του. Σήμερα ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης διδάσκεται σε σχολεία, σε πανεπιστήμια, σε σεμινάρια και το έργο του παραμένει αρκετά επίκαιρο και συγκινεί μικρούς και μεγάλους με το ύφος του.
