Αφή. Μια από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Βασικότατη, όπως όλες οι αισθήσεις άλλωστε. Με εκείνη, ο άνθρωπος, ανακαλύπτει τον κόσμο από τη βρεφική του ηλικία. Η αφή είναι από τις πρώτες αισθήσεις, (μετά τις βασικές αυτόματες όραση-ακοή) που ο άνθρωπος καλείται να αναπτύξει αυτόματα και αυτοβούλως. Για παράδειγμα, η ικανότητα της ομιλίας, εμφανίζεται (τις περισσότερες φορές) εκ φύσεως και με βάση το στοιχείο της μίμησης, το νεαρό ον κατορθώνει να την εξελίξει ώστε να επικοινωνήσει κατανοητά και άμεσα με όλα τα μέλη της κοινωνίας. Η αφή όμως, αν και “δεδομένη”, έχει δύο σημασιολογικά επίπεδα.
Μια φράση, δύο έννοιες(?)
Ο ορισμός της αφής συνεπάγεται “αίσθηση κατά το άγγιγμα”. Η λέξη “αίσθηση”, από μόνη της, αφήνει σε όλους (σχεδόν) τους ανθρώπους, την υπόσταση του αισθάνομαι από την ίδια την ετυμολογία της και την υπόσταση του κατανοώ, καταλαβαίνω. Έτσι, “αίσθηση κατά το άγγιγμα”, κατά Ranius, είναι η κατανόηση του υποτιθέμενου αντικειμένου που αγγίζουμε, αλλά και κατανόηση, “εισχώρηση”, αν θες, στη βαθύτερη υπόσταση και του υποκειμένου που αλληλεπιδρούμε. Με απλά λόγια, κατ’ εμέ, δεν αγγίζουμε μόνο αντικείμενα αλλά και υποκείμενα και έτσι η έννοια της λέξης “αφή”, αποκτά ένα άλλο νόημα, ένα άλλο ενδιαφέρον.
Η σημαντικότητα της αφής
Η αφή, το άγγιγμα αλλιώς, μπορεί να ενισχύσει σημαντικά την “επαφή” ανά δύο αλλά και περισσότερα άτομα. Το άγγιγμα, υπάρχει και οφείλει να υπάρχει σε όλων των ειδών τις σχέσεις, όχι απαραίτητα μόνο στις ερωτικές. Η εποχή μας, λόγω πολλών και συμπλεγματικών ανθρώπων, έχει φέρει στο προσκήνιο τη δυσκολότατη δημιουργία ερωτικών σχέσεων με σωστές και βαθύτερες βάσεις. Έτσι, από παιδιά πλέον, οι άνθρωποι μαθαίνουν να αγγίζουν ερωτικά μόνο τους υποψήφιους, εφήμερους και μη, συντρόφους τους. Κάπως έτσι χάσαμε το νόημα και ξεχάσαμε να εκφράζουμε και μέσω της αφής, την αγάπη που τρέφουμε για όλους τους δικούς μας ανθρώπους, όλων των επιπέδων. Το άγγιγμα, διαφέρει από την αφή. Άλλο πιάνω το βιβλίο και άλλο αγγίζω το χέρι σου. Και τα δύο σημαίνουν πως έχω την αίσθηση της αφής. Όμως, στη δεύτερη περίπτωση, έχω και την αίσθηση τη δική σου. Σε αισθάνομαι, σε “νιώθω” και έτσι αλληλεπιδρούμε κάπως. Για δευτερόλεπτα ίσως, έχω εισχωρήσει στον ψυχισμό σου, ίσως και όχι. Με αυτόν τον τρόπο, όταν δύο άνθρωποι κρατιούνται χέρι-χέρι, νιώθουν είτε μια απλή κίνηση σιγουριάς, είτε τρυφερότητας, είτε βαθύτερης, ανεξήγητης έλξης. Το τονίζω. Όχι μόνο ερωτική έλξη. Ένα δέσιμο, μια επικοινωνιακή επαφή.
Και κάπως έτσι…
Αν επιθυμείτε να εκφράζετε την αγάπη σας με πράξεις και όχι λόγια και υλικά, τη στήριξή σας και την κατανόησή σας προς τα αγαπημένα σας πρόσωπα, να αγγίζεστε πιο συχνά. Ένα απλό άγγιγμα στα χέρια, στους ώμους, μια αγκαλιά, βοηθάνε. Αν επίσης θέλετε να επικοινωνείτε πιο ουσιαστικά και είστε λάτρεις της αλληλεπίδρασης με διαφορετική υπόσταση, το άγγιγμα των χεριών και του προσώπου κυρίως θα βοηθήσει να γνωρίσετε καλύτερα άλλες πτυχές των αγαπημένων σας προσώπων και να αποκτήσετε άλλον έναν επιπλέον τρόπο “δεσίματος”.
Αυτά τα λίγα από μένα, μια νεαρή και ονειροπόλα κοπέλα που αρέσκεται στην ουσιαστική ανθρώπινη επαφή και “φλερτάρει” με την αίσθηση του πνευματικού και ανεξήγητου…
