Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους

Στο πνεύμα των ημερών είναι το θέμα του σημερινού άρθρου. Και σήμερα το θέμα είναι η μουσική. Βλέπετε, ολόκληρη την εβδομάδα διεξαγόταν οι ημιτελικοί του φετινού διαγωνισμού Eurovision. Ένας διαγωνισμός που έχει δεχτεί κατά καιρούς πολύ θετικά και αρνητικά σχόλια. Κάποιοι τον αγάπησαν κι άλλοι τον μίσησαν. Μα η ιστορία του κρατάει χρόνια κι η φετινή είναι η εξηκοστή διοργάνωση του.  Απόψε είναι ο μεγάλος τελικός με 27 συμμετέχουσες χώρες (περισσότερες από κάθε άλλη φορά). Μεταξύ αυτών παίρνει μέρος για πρώτη κι ίσως και τελευταία φορά και μια άλλη ήπειρος, η Αυστραλία. Σκεφτόμουν λοιπόν…

Η μουσική ενώνει τους ανθρώπους. Τους φέρνει πιο κοντά. Δημιουργεί ένα κλίμα κατάλληλο για γνωριμία και επικοινωνία. Η μουσική είναι η δεύτερη μας γλώσσα. Μια γλώσσα παγκόσμια με ιδιαιτερότητες και κοινά σημεία. Μια γλώσσα σύνθετη που συνδυάζει μελωδία και λέξεις. Που ζεσταίνει τις καρδιές μας και παίρνει διάφορες μορφές.  Που διαμορφώνει προσωπικότητες και χτίζει συναισθήματα. Που μας βοηθά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας. Εξηγούμαι.

Γυρίζω πίσω στα μαθητικά μου χρόνια. Κάνω μια αναδρομή στις τάξεις και στα θρανία και θυμάμαι εκείνο το γνωστό τραγουδάκι που μας μάθαιναν στο δημοτικό. «Άσπρα καράβια τα όνειρα μας για κάποιο ρόδινο γιαλό….», έλεγε. Το τραγουδούσαμε όλοι μαζί στη τάξη. Και κάπου οι δάσκαλοι έγιναν φίλοι με τους μαθητές και οι μαθητές μια μεγάλη παρέα μεταξύ τους. Βρήκαμε τη μουσική να μας ενώνει.

Κι ύστερα πάλι αναπολώ το σκηνικό που κάποιος φίλος  έτυχε να παίζει κιθάρα σε ημερήσια εκδρομή. Και ξαφνικά το λεωφορείο έγινε μια μεγάλη γιορτή. Κι όλοι σηκώθηκαν στις θέσεις τους και τραγουδούσαν τις «εξαιρέσεις». Κι ας ήταν απλοί άγνωστοι στην αρχή, μέσα από το τραγούδι βρήκαν σημείο επαφής. Γιατί η μουσική τους έκανε πιο προσιτούς τον έναν στον άλλον. Έσπασε τις αποστάσεις και έκλεισε τα κενά που οι άνθρωποι από φόβο δημιουργούμε. Οι άνθρωποι δεν είμαστε και τόσο καλοί στο να κοινωνικοποιούμαστε καμιά φορά.

Έπειτα, στο μυαλό μου στριφογυρίζουν εκείνες οι παρέες μεταλάδων και ροκάδων ή τα μικρά συνοικιακά συγκροτήματα. Παρέες που δομήθηκαν πάνω στη μουσική. Φιλίες καρδιακές χρόνων που φτιάχτηκαν εξαιτίας των ήχων. Γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι μοιράστηκαν την αγάπη τους για ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής ή ακόμα περισσότερο το ταλέντο τους να τη δημιουργούν.

Και πόσοι άλλοι ακόμα! Έγιναν γνωστοί σε  εκκλησιαστικές χορωδίες, σε παραστάσεις κλασσικής μουσικής, σε συμμορίες ραπάδων στην άκρη του δρόμου. Πόσοι αγάπησαν και αγαπήθηκαν λόγω μιας μελωδίας.

Μέσα σε κλαμπ, σε λάτιν μπαρ, σε νυχτερινά κέντρα έχουν μπει τα θεμέλια στους μεγαλύτερους έρωτες. Κάτω από το χαμηλό φωτισμό, στο παρκέ του μαγαζιού, στη χορευτική διάθεση που προκαλεί ένα ρυθμικό κομμάτι, έχουν γίνει τα πιο επιτυχημένα φλερτ. Στις αφιερώσεις στα ραδιόφωνα, στις παραγγελιές στα ρεμπετάδικα και στις δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  έχουν ειπωθεί οι μεγαλύτερες καψούρες. Γιατί η μουσική σε χαλαρώνει. Απελευθερώνει το νου. Φτάνει στα βάθη της ψυχής σου. Ρίχνει λιγάκι τις αναστολές.

Μέσα από τα τραγούδια άνθρωποι έχουν πει ότι δεν τόλμησαν να πουν με λόγια. Μέσα από τα τραγούδια εξέφρασαν κάποιοι το θυμό και το παράπονο τους σε αυτούς που τους πλήγωσαν. Και μετά πάλι μέσα από μελωδίες είπαν «συγγνώμη» και ξανάσμιξαν όσοι είχαν μαλώσει.

Σήμερα γιορτάζει η μουσική λοιπόν. Κι η μουσική αυτή τη μέρα, μέσα από έναν απλό διαγωνισμό, έχει να επιτελέσει έναν ξεχωριστό ρόλο. Φέρνει σε επαφή χώρες, λαούς, πολιτισμούς και ανθρώπους που διαφέρουν μεταξύ τους. Μα όλοι τους απόψε θα μιλούν την ίδια γλώσσα. Όλοι τους θα χορεύουν στους ίδιους ρυθμούς, θα χειροκροτούν στα ίδια κομμάτια, θα πανηγυρίζουν την ίδια επιτυχία. Και κανείς δεν θα είναι μόνος όταν παίζει η μουσική. Γιατί η μουσική ενώνει τους ανθρώπου. Η μουσική «ΧΤΙΖΕΙ ΓΕΦΥΡΕΣ!!».