Από μικρή θυμάμαι να μην έχω υπομονή. Με δυσκόλευε πάντα. Είναι μια λέξη που ξέρω τι σημαίνει αλλά δεν ξέρω πώς να σχετιστώ μαζί της. Ακόμα δουλεύω την σχέση μου με την έννοια αυτή. Ακόμα μαθαίνω να έχω υπομονή. Ακόμα υποφέρω όταν δεν έχω.
Όταν έκλεινα εισιτήριο για να πάω διακοπές, ζούσα μόνο για τη στιγμή που θα έμπαινα στο αεροπλάνο. Δεν ζούσα τη στιγμή, ζούσα στο μέλλον (άρα πουθενά!). Όταν γνώριζα έναν ενδιαφέρον τύπο ήθελα να ξέρω άμεσα αν θα μπλέξουμε ή όχι, δεν άντεχα να δω και να βιώσω την διαδικασία. Δεν ήθελα να χάνω χρόνο. Όταν ξεκίναγα μια καινούρια δουλειά απαιτούσα από τον εαυτό μου να είναι τέλεια από την πρώτη μέρα γιατί βαριόμουν να δω την εξέλιξή μου. Όταν ο παππούς μου μπήκε στο νοσοκομείο ήθελα να βγει άμεσα γιατί ήθελα να είναι καλά και δεν άντεχα να δω την πορεία του. Όταν ο πατέρας μου μπήκε στο νοσοκομείο ήθελα να ξέρω άμεσα αν θα βγει ζωντανός γιατί η καθημερινή επαφή με το άγνωστο με δυσκόλευε. Όταν κάτι δεν μου άρεσε σε μια σχέση μου, θα έφευγα άμεσα και δεν θα δούλευα την σχέση και τα συναισθήματά μου. Όταν έψαχνα για δουλειά ήθελα να βρω με την πρώτη αναζήτηση για να μην απογοητευτώ και τα παρατήσω. Κάποτε ο κανόνας έλεγε ότι δεν έχω υπομονή. Η αλήθεια είναι ότι σε κάποιες καταστάσεις έχω μάθει να παίρνω τον χρόνο μου. Και ευτυχώς το κάνω ασυνείδητα.
Ίσως να έχω εξελιχτεί από τότε και η υπομονή να μην είναι πια μια άγνωστη αλλά δεν είναι και φίλη μου. Ίσως να λειτουργώ με υπομονή σε συγκεκριμένες καταστάσεις. Δεν έχω υπομονή αλλά μπορώ να λειτουργήσω με υπομονή, σαν εξαίρεση στον κανόνα. Πρόσφατα παρατήρησα κάτι καινούριο στην σχέση μου με την υπομονή. Παρατήρησα ότι θέλω και χρειάζομαι άμεση ευχαρίστηση, άμεσο αποτέλεσμα. Από την μια προσπαθώ να καλύψω τους λογαριασμούς μου και από την άλλη δεν μπορώ να δουλεύω μόνο για τους λογαριασμούς μου. Μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου αλλά δεν μπορώ να αγνοώ και τις ανάγκες ή επιθυμίες μου για διασκέδαση. Δεν μπορώ να αγνοώ την άμεση ικανοποίηση που προσφέρουν τα προσωπικά ψώνια. Ίσως και γι αυτό να υπάρχει το shopping therapy. Υπάρχει άμεση θεραπεία, άμεση ικανοποίηση και άμεση επαφή. Δίνω κάτι και παίρνω κάτι άλλο. Αισθάνομαι καλά που μπορώ να αποκτήσω αυτό που θέλω. Τι γίνεται όμως όταν θέλω να μαζέψω χρήματα για να πάρω ένα αυτοκίνητο ή για να πάρω ένα σπίτι ή για να κάνω οικογένεια ή και για να πάω ένα πολυτελές ταξίδι?
Και απ’ την άλλη, υπάρχουν και άλλα κομμάτια που δεν αφορούν τα χρήματα αλλά θέλουν υπομονή γιατί δεν υπάρχει άμεση ικανοποίηση. Τι γίνεται αν θέλω να χάσω 5-10 κιλά και θέλω να κάνω γυμναστική για να δυναμώσει το σώμα μου? Ενώ το φαγητό μου δίνει άμεση ικανοποίηση και αποτέλεσμα! Τι γίνεται αν θέλω να κόψω το τσιγάρο και μετά από 2 μέρες λέω ότι απέτυχα και δεν τα κατάφερα ενώ προσπάθησα? Τι γίνεται όταν θέλω έναν σύντροφο αλλά είμαι μόνη μου? Τι γίνεται αν θέλω ν’ ανοίξω δική μου δουλειά αλλά δεν ξέρω αν θα πετύχει? Τι γίνεται αν ξεκινάω μια θεραπεία που θα κρατήσει για χρόνια και δεν ξέρω αν θα με βοηθήσει? Τι γίνεται αν ξεκίνησα μόλις τις σπουδές μου αλλά θέλω να γίνω ο καλύτερος στο είδος μου?
Η υπομονή θέλει χρόνο, θέλει προσωπική δουλειά και θέλει μικρές καθημερινές επιβραβεύσεις. Ένα μικρό δωράκι μέχρι να πάρουμε το μεγάλο. Πολλά φρούτα και σαλάτες με το φαγητό μας για να έρθει πιο ομαλά η αλλαγή στη διατροφή και στη γυμναστική. Ένα πεντάλεπτο διάλειμμα στην πολυάσχολη μέρα. Φιλική διάθεση στον εαυτό μας. Κάντε focus στο σήμερα. Τα μάτια στον στόχο αλλά η άμεση ικανοποίηση και στο σήμερα. Άμεση ικανοποίηση από την διαδικασία και την διαδρομή. Υπομονή. Δεν περιμένουμε παθητικά μέχρι να έρθει αυτό που θέλουμε, δουλεύουμε δυναμικά για να το κατακτήσουμε. Και θα έρθει όταν θα είμαστε έτοιμοι. Υπομονή.