Θυμάμαι σε κάποια σεμινάρια που πήγαινα να θίγεται το εξής θέμα από την καθηγήτρια τότε των σεμιναρίων, η οποία δεν ήταν μητέρα, «δεν υπάρχει ανιδιοτελής αγάπη ούτε καν ανάμεσα σε μαμά και παιδί». Η αλήθεια ήταν πως ως φρεσκομανούλα αντέδρασα έντονα και αμέσως έφερα αντίρρηση λέγοντας πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει και πώς η αγάπη της μάνας είναι ανιδιοτελής γιατί ότι και να σου κάνει το παιδί θα το αγαπάς για πάντα. Η αντίπαλη πλευρά διαφώνησε λέγοντας μου πως εφόσον εγώ που κάνω τόσες θυσίες για να μεγαλώσω το παιδί μου περιμένω και από αυτό να μου το ανταποδώσει για να μου δείξει πως ο κόπος του να το μεγαλώσω έπιασε τόπο τότε δεν είναι ανιδιοτελής αυτή η σχέση. Μήπως τελικά ως κάποιο βαθμό είναι όντως αλήθεια;
Με έβαλαν λοιπόν σε σκέψεις και καθόμουνα και το σκεφτόμουνα έπειτα από τη μακροσκελή μας συζήτηση μέσα στην αίθουσα σεμιναρίων. Εάν με ρωτάτε δεν καταλήξαμε σε κάποιο συμπέρασμα, οι απόψεις διχάζονται. Όμως εάν ψάξουμε καλά μέσα μας είτε είμαστε μαμάδες είτε όχι, εφόσον υπήρξαμε κάποτε παιδιά, θα δούμε πως ναι οι γονείς μας πάντοτε περίμεναν κάτι από εμάς. Για παράδειγμα μας έλεγαν, «κοίτα παιδί μου περιμένω να φέρεις καλούς βαθμούς γιατί εγώ δουλεύω τόσο πολύ για να σε στέλνω φροντιστήριο ώστε να πηγαίνεις καλά στο σχολείο», αμέσως νιώθαμε την υποχρέωση του να διαβάσουμε και να ανταποδώσουμε την προσπάθεια της μαμάς μας. Άρα σαν να έχει μία κάποια βάση η άποψη αυτή.
Ας δούμε όμως και την άλλη όψη του νομίσματος, η αγάπη της μάνας για το παιδί της είναι αστείρευτη και μοναδική, είναι μία αγάπη που νιώθεις πρώτη φορά όταν γίνεσαι μάνα, έχεις δημιουργήσει μία ζωή και είσαι υπεύθυνος για αυτήν τη ζωή, θέλεις να δώσεις τα πάντα και θα έδινες και την ίδια σου τη ζωή για αυτό το παιδί, προσπαθείς καθημερινά να το κάνεις να νιώθει όσο πιο όμορφα γίνεται και να το μεγαλώσεις με ηθικές αξίες ώστε να είναι ένα καλό και άξιο κομμάτι στη σημερινή μας κοινωνία. Περιμένεις να σε ανταμείψει με ποιο τρόπο; Με το να το βλέπεις να μεγαλώνει και να γίνεται σωστός άνθρωπος. Θα μπορούσες να το πεις αυτό προσωπικό συμφέρον και αν ναι με ποια έννοια;
Όχι, δεν το δέχομαι πως η αγάπη της μάνας δεν είναι ανιδιοτελής. Είναι και θα είναι για μια ζωή, είναι η μόνη αληθινή αγάπη σε αυτή τη Γη και οφείλει να παραμείνει έτσι γιατί εάν χαθεί και αυτή θα χαθεί και η αξία της ζωής. Ότι και να σου κάνει το παιδί σου όταν μεγαλώσει από το να σε βρίσει έως το να σε απαξιώσει ίσως του κρατήσεις μούτρα αλλά σε λίγα λεπτά θα το ξεχάσεις και θα είναι λες και δε το άκουσες ποτέ. Ίσως κλάψεις ναι, ίσως πεις και κάποιες κουβέντες πάνω στα νεύρα σου αλλά θα ζητήσεις αμέσως συγνώμη γιατί είσαι η μαμά του και θα το αγαπάς ότι και να σου κάνει.
Εάν αυτό δεν σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη ,τι σημαίνει άραγε;
