Μια καινούργια σχολική χρονιά ξεκίνησε με περίεργα συναισθήματα λόγω της κατάστασης που επικρατεί με τον κορονοϊό . Προσωπάκια χαμογελαστά χαρούμενα αλλά και φοβισμένα έτοιμα να κλάψουν, κυρίως αυτά που πηγαίνουν πρώτη φορά στο μεγάλο σχολείο, το Δημοτικό, όπως το αποκαλούν κάποια παιδιά.
Έλεγαν χαρακτηριστικά:
-Εγώ θα πάω σε ένα πολύ μεγάλο σχολείο, με πολλές πόρτες & σκάλες (είπε ένα αγόρι).
-Τι εννοείς πολύ μεγάλο; Φτάνει μέχρι τον ουρανό η σκεπή του; (Ρώτησε ένα άλλο).
-Και βέβαια, είναι έτσι γιατί έχει πολλές τάξεις (απάντησε το άλλο).
Η φαντασία των παιδιών είναι τόσο μεγάλη, που αν την αφήσουμε ελεύθερη, θα εκπλαγούμε. Κάποια παιδιά μπορεί να εκστασιάζονται με αυτή την υπερβολή, αλλά κάποια άλλα να τρομάζουν και να φοβούνται. Εμείς οι γονείς είμαστε αυτοί που πρέπει να εξηγήσουμε στα παιδιά μας τι ακριβώς είναι το σχολείο και γιατί πρέπει να πηγαίνουμε και μάλιστα να το κάνουμε χωρίς να τα τρομάξουμε, αλλά να τα βοηθήσουμε να το αγαπήσουν.
Τι πρέπει να κάνουμε:
- Από τη στιγμή που θα αρχίσει το παιδί να μιλάει, θα αρχίσει και να ρωτάει, γιατί θέλει να ανακαλύψει και να μάθει τα πάντα. Όλη αυτή η γνώση θα γίνει πιο σημαντική όταν το παιδί θα πάει στο σχολείο, θα αναπτύξει τα ενδιαφέροντα του και θα εμπλουτίσει τις γνώσεις του από ειδικούς. Εμείς θα πρέπει πάντα να δίνουμε απαντήσεις στο παιδί κι αν κάτι δεν το γνωρίζουμε, μπορούμε πολύ απλά να του επισημάνουμε να ξανακάνει την ερώτηση όταν θα πάει στο σχολείο και θα του την απαντήσουν σίγουρα οι δάσκαλοι. Έτσι το παιδί θα βλέπει το σχολείο, σαν ένα χώρο που θα μπορεί να πάρει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα του.
- Πολλές φορές λέμε στο παιδί, πως αν δεν πάει στο σχολείο και δεν μάθει γράμματα, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Αυτό είναι λάθος, γιατί με αυτή την σκέψη, δεν αφήνει ελεύθερο τον εαυτό του και καταπιέζεται. Όπως επίσης αν δεν μπορέσει να τα καταφέρει, χάνει την αυτοπεποίθηση του και αγχώνεται. Θα πρέπει να του μιλάμε γι’ αυτό, σαν ένα στάδιο της εξέλιξης τους, να του λέμε για όλα όσα γίνονται στο σχολείο, για τις δραστηριότητες, για τις εκδηλώσεις για τις ομαδικές εργασίες, τις εκδρομές και γενικότερα πως θα πειραματιστεί και θα επιλέξει ελεύθερα, αυτά που σε εκείνο θα αρέσουν, είτε είναι μαθήματα, είτε είναι δραστηριότητες.
- Δεν χρειάζεται να επιβάλλουμε το δικό μας τρόπο διαβάσματος, καλύτερα είναι να το αφήσουμε να βρει τον ρυθμό του και τον τρόπο που βολεύει εκείνο. Θέλουμε να το κάνει όπως αρέσει σε εκείνο για να το κάνει ευχάριστα.
- Για να το βοηθήσουμε να το αγαπήσει, θα πρέπει να του πούμε για την δική μας εμπειρία, να του δείξουμε πόσο το αγαπήσαμε πρώτα εμείς, να συζητήσουμε μαζί με το παιδί για τα σχολικά μας χρόνια, να του δείξουμε φωτογραφίες από όταν ήμασταν μαθητές με τις ποδιές μας, από τις γυμναστικές επιδείξεις μας, από τους δασκάλους μας.
- Να σταματήσουμε να κάνουμε κριτική και να διορθώνουμε τις εργασίες τους, γι’ αυτή τη δουλειά υπάρχουν οι δάσκαλοι. Ο καλύτερος τρόπος για να μάθουν, είναι μέσα από τα λάθη τους. Να μην έχουμε απαιτήσεις να είναι άριστα σε όλα και να παίρνουν μεγάλους βαθμούς.
- Να μην απαγορεύουμε στο παιδί πράγματα που το ευχαριστούν να κάνει , για να διαβάσει περισσότερο, γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να μην συγκεντρωθεί ποτέ να διαβάσει και θα μισήσει και το σχολείο και το διάβασμα.
- Να μην το δωροδοκούμε γιατί έτσι το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να μας εκμεταλλεύονται.
- Να φροντίζουμε να υπακούουν στο σπίτι κάποιους κανόνες, για να μην βρεθούν προ εκπλήξεων στους κανόνες του σχολείου και δεν μπορούν να προσαρμοστούν.
Τα παιδιά στο σχολείο, μαθαίνουν, πειραματίζονται, εκπαιδεύονται, πειθαρχούν, γνωρίζουν φίλους, γίνονται ομάδα, συνεργάζονται, δοκιμάζονται, μεγαλώνουν, ωριμάζουν. Ας τα αφήσουμε να το νιώσουν σαν δεύτερο σπίτι τους, σαν μια δεύτερη οικογένεια!
Καλή σχολική χρονιά!
Με αγάπη προς τους γονείς & τα παιδιά