«Από όλα τα θηρία το αγριότερο είναι ο άνθρωπος όταν θυμώνει»
Φρίντριχ Σίλερ
Το συναίσθημα που μας κυριαρχεί και θολώνει την κρίση μας είναι ο θυμός, ο οποίος γεννιέται, κυρίως, από την συμπεριφορά των άλλων απέναντί μας. Όταν ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με κάποια πρόσωπα σε μια δύσκολη χρονική περίοδο, ο θυμός αυξάνεται επικίνδυνα και μας εξαντλεί ψυχικά. Αρχίζουμε να φτιάχνουμε σενάρια εκδίκησης ή επιβαρύνουμε την κατάσταση ανάμεσα σε μας και στο άτομο που το προκάλεσε κρατώντας του αρνητική στάση και δείχνοντας ότι τον μισούμε με κάθε ευκαιρία.
Ο θυμός έχει την ικανότητα να μας κάνει να εκραγούμε και να βγάλουμε το λιοντάρι που κρύβουμε μέσα μας, κινδυνεύοντας να μας καταβάλει το συναίσθημα και η λογική να χαθεί. Αυτό που διαπιστώνουμε πολλές φορές για να αποφύγουμε υπερβολικές αντιδράσεις, είναι ότι δεν πρέπει να τα παίρνουμε όλα τόσο σοβαρά. Όταν κάποιος μας κάνει μια παρατήρηση ή δείχνει δυσαρεστημένος για κάποιο λόγο θα πρέπει να σκεφτούμε, όσο πιο ψύχραιμα γίνεται, ποιο γεγονός προκάλεσε αυτή την κατάσταση και πως θα διορθώσουμε την κατάσταση αυτή.
Ακόμα κι αν κάποιος φαίνεται στα μάτια μας αντιπαθητικός και μας γεννά αρνητικά συναισθήματα μπορούμε απλώς να τον απομακρύνουμε και να προχωρήσουμε παρακάτω. Εάν πάλι χρειάζεται να συμβιβαστούμε μαζί του θα το κάνουμε γιατί έτσι είναι το σωστό. Ιδιαίτερα στην εποχή που ζούμε αρκεί μια λοξή ματιά που θα μας ρίξουν ή ένα ασήμαντο πράγμα που θα μας πουν για να τεντωθούν τα νεύρα μας σε μέγιστο βαθμό. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει ποτέ να μη χάνουμε την ψυχραιμία μας και να έχουμε το μυαλό και τα μάτια μας ανοιχτά για να ξεχωρίζουμε το δίκαιο από το άδικο και το σωστό από το λάθος.
Όταν βλέπουμε και δημιουργούμε παντού εχθρούς κινδυνεύουμε να χάσουμε τον έλεγχο του θυμού μας. Είναι πολύ σημαντικό να ελέγχουμε τον εαυτό μας ώστε να μην ξεφεύγει σε αποκρουστικές συμπεριφορές που κάνουν κακό στον ίδιο. Θα πρέπει να απομακρυνόμαστε από το πεδίο της μάχης όταν νιώθουμε ότι ο θυμός μας είναι έτοιμος να εκραγεί και να γυρνάμε πάντα σε μια φυσιολογική κατάσταση έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους πάντες και τα πάντα.
Μέσα σε συνθήκες έντονου θυμού δημιουργείται η ανάγκη να ξεσπάσουμε κάπου. Συνήθως δεν ξεσπάμε ποτέ στο άτομο που μας προκάλεσε την οργή, αλλά τα βέλη μας εκτοξεύονται σε αθώους. Έπειτα από αυτό συμπεραίνουμε ότι ο θυμός σε κάνει και θύμα και θύτη. Συνεπώς θα πρέπει να μην καταπιέζουμε αυτό το συναίσθημα μέσα μας για να αποφύγουμε τις μελλοντικές εκρήξεις και να λύνουμε με περισσότερη διαλλακτικότητα τα ζητήματα που δημιουργούνται ανάμεσα σε εμάς και στους άλλους.
Ο θυμός, ανεξάρτητα από το τι τον προκαλεί είναι ένα αυτοκαταστροφικό συναίσθημα που μειώνει την όρεξή μας και μας κάνει να επικεντρωνόμαστε σε λάθος στόχους. Είναι κάτι που έχει τι δύναμη να μας επηρεάσει πολύ και γι’ αυτό θα πρέπει να το προσέχουμε. Όσο αδύναμοι κι αν φαινόμαστε μπροστά στο θυμό θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη να τον αποβάλουμε από μέσα μας και τότε θα νιώσουμε καλύτερα με τον εαυτό μας και οι άλλοι με εμάς.
(Το σκίτσο είναι από το angrypeople-project.tumblr.com το οποίο αξίζει να επισκεφτείτε για να δείτε αυτά τα μοναδικά έργα ή και να στείλετε τα δικά σας)
