Σε μια σχέση, σε μια οποιασδήποτε φύσεως σχέση, θα παρατηρήσει κανείς έντονα το στοιχείο της ζήλειας. Κι όπως βλέπεις το ζευγαράκι της παρέας σου να καβγαδίζει γιατί το αγόρι κοίταξε την κοπέλα στο διπλανό τραπέζι ή η κοπέλα ντύθηκε λίγο πιο προκλητικά, αναρωτιέσαι. Τι είναι η ζήλεια τελικά; Είναι υγιές άραγε να ζηλεύουμε τον σύντροφο μας ή τον κολλητό μας φίλο ακόμα;
Όπως όλα τα συναισθήματα έτσι και η ζήλεια δεν έχει λογική εξήγηση, είναι ότι πιο παράλογο μπορεί να αισθανθεί κανείς σε μια σχέση. Είναι και ότι πιο βλαπτικό επίσης, δεδομένου του ότι έχει υπάρξει η αιτία για επικούς καβγάδες και διαφωνίες. Κι αν κάθε φορά που φέρναμε τον κόσμο ανάποδα γιατί ο σύντροφος μας βγήκε με την αντροπαρέα του για ποτό σε χώρο με θηλυκές παρουσίες σκεφτόμασταν λογικά θα λέγαμε ότι…
Κάθε ανθρώπινη σχέση και συναναστροφή είναι μια επιλογή που κάνουμε μόνοι μας. Εμείς διαλέγουμε τους φίλους και τους συντρόφους μας. Εμείς με οδηγό τα συναισθήματα μας χτίζουμε γέφυρες και δενόμαστε με τους ανθρώπους γύρω μας. Κι αφού όλα γίνονται οικειοθελώς και έχουν μια συναισθηματική βάση δεν υπάρχει χώρος για παραστρατήματα και λάθη. Για ποιο λόγο κάποιος που εκουσίως έχει μπει σε μια σχέση που τον ικανοποιεί και τον γεμίζει να θέλει να απατήσει ή να προδώσει τη εμπιστοσύνη του άνθρωπου για τον οποίο νοιάζεται; Κι ίσως δεν νοιάζεται και τόσο για εκείνον αν τελικά το κάνει;
Οι άνθρωποι συνηθίζουν να δικαιολογούν τη ζήλεια τους με τη γνωστή ατάκα «δεν είναι ότι δεν εμπιστεύομαι τον άνθρωπο μου, αλλά δεν εμπιστεύομαι τους ανθρώπους γύρω του». Κι είναι πραγματικά η χειρότερη δικαιολογία αν σκεφτεί κανείς όσα ειπώθηκαν παραπάνω.
Οι άνθρωποι που μας περιτριγυρίζουν μπορεί να μας φλερτάρουν, μπορεί να προσπαθήσουν να γίνουν κομμάτι της καθημερινότητας μας, μπορεί να θελήσουν να ενταχθούν στη παρέα μας. Όμως εμείς είμαστε αυτοί που τελικά τους αποδίδουμε τους ρόλους που διεκδικούν. Κι έτσι, κανείς δεν μπορεί να σου κλέψει τον σύντροφο, ούτε να απομακρύνει την κολλητή σου από εσένα. Είναι ο σύντροφος σου εκείνος που θέλησε να είναι με κάποια άλλη πέρα από εσένα και η κολλητή σου που σε παράτησε γιατί προφανώς βρήκε κάποια άλλη φίλη να περνάει το χρόνο της.
Όταν ζηλεύουμε γινόμαστε κτητικοί και προσπαθούμε να αλυσοδέσουμε τον άνθρωπο που αγαπάμε μόνο και μόνο για να εκμηδενίσουμε τις πιθανότητες να τον χάσουμε. Στην ουσία όμως τον περιορίζουμε άνευ λόγου και αιτίας γιατί κανείς, ούτε εμείς οι ίδιοι δεν μπορούμε να τον αποτρέψουμε από το να φύγει αν εκείνος το θέλει. Κι αντί να του δίνουμε λόγους να μείνει κοντά μας, αντί να τον πείθουμε πως καλά έκανε και μας έβαλε στη ζωή του, αντί να κάνουμε ο ένας τον άλλον ευτυχισμένους, εμείς τον περιορίζουμε. Θέτουμε όρια και μειώνουμε τις ελευθερίες του αναγκάζοντας τον να μην βγει, να μην ντυθεί προκλητικά, να μην κοιτάξει άλλον, να μην γνωρίσει νέα άτομα, μόνο και μόνο για να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο να βρει κάποιον άλλον να τον χαροποιεί περισσότερο από ότι εμείς. Κι είναι λάθος, γιατί με αυτό τον τρόπο παύουμε να περνάμε εμείς ποιοτικό χρόνο μαζί του και η σχέση γίνεται ένα πεδίο μάχης.
Ένας φίλος κάποτε σοφά είπε πως η ζήλεια είναι ένα συναίσθημα που αφορά μόνο εμάς. Δεν το προκαλεί η συμπεριφορά του άλλου απέναντι μας, αλλά η δική μας ανάγκη να είμαστε μοναδικοί στη ζωή του καθενός. Η δική μας ανάγκη να επιβεβαιώνουμε τον εαυτό μας μέσα από την αγάπη και την αφοσίωση των άλλων σε εμάς. Με άλλα λόγια πηγάζει από τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειες μας. Από το φόβο μήπως χάσουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε, το φόβο πως μια μέρα θα μας εγκαταλείψουν για κάποιον καλύτερο, πως δεν είμαστε αρκετά καλοί γι’ αυτούς
Δεν σας υποδεικνύω να μην ζηλεύετε γιατί δεν είμαι σε θέση να το κάνω. Κι είναι ανθρώπινο να αισθανόμαστε έτσι αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι και δικαιολογημένο. Είναι στο χέρι του καθενός μας να χαλιναγωγήσει τα συναισθήματα του και να μην πνίγει τον άνθρωπο του με αυτά. Είναι στο χέρι μας να εκλογικεύουμε τη ζήλεια μας και να μην την αφήνουμε να αποτελεί τροχοπέδη στις σχέσεις μας. Να αντιμετωπίσουμε τα κόμπλεξ, τα σύνδρομα κατωτερότητας και τις ανασφάλειες μας και να πιστέψουμε στη αξία που έχει ο καθένας μας ως άνθρωπος. Εντέλει μόνο κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε εάν καταφέρουμε να βάλουμε φραγμούς στις υπερβολικές αντιδράσεις και στις σκηνές ζηλοτυπίας. Θα κερδίσουμε καλές στιγμές και θα αποφύγουμε επερχόμενες κονταρομαχίες. Τι λέτε;
