Επιστροφή στην καρδιά

Ο Άνθρωπος είναι φυσικά ένα τεράστιο κεφάλαιο με άπειρες δυνατότητες, που τον διέπουν πολλά μυστήρια φαινόμενα. Δεν σταματάμε ποτέ να εμπνεόμαστε από ιστορίες ανθρώπων και να μαθαίνουμε συνεχώς πράγματα για τις αμέτρητες δεξιότητες που αναπτύσσουν μερικοί άνθρωποι. Η γλώσσα του σώματος είναι κάτι που όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ακούσει και παραδεχόμαστε ότι υφίσταται. Το σώμα μας πολλές φορές λειτουργεί ξεχωριστά απ’το μυαλό. Θέλει να πεί τα δικά του πράγματα, αυτά που πραγματικά αισθανόμαστε, τα οποία έχουν καταπιεστεί και ωθηθεί στο υποσυνείδητο. Συνηθίζω να λέω ότι το μυαλό είναι ένα τρομερό όπλο στα χέρια του ανθρώπου, το οποίο έχει την δύναμη είτε να βοηθήσει με θετικό τρόπο τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, είτε να τα καταστρέψει όλα. Εκτός αυτών όμως είναι και ένα ισχυρό φίλτρο που μπορεί (να συγκρατήσει ή) να παρακάμψει τα όσα η καρδιά μας θέλει να εξωτερικεύσει και να μοιραστεί με τον κόσμο. Η καρδιά δεν πέφτει ποτέ έξω, ξέρει καλύτερα απ’το μυαλό τι είναι καλύτερο για τον άνθρωπο. Και όταν το μυαλό την καταπιέσει, για χάρη της κοινωνίας και του τι θα πούν οι άλλοι για μας, τι θα σκεφτεί ο κόσμος και άλλα παρόμοια, η καρδιά βρίσκει άλλο τρόπο να εκφραστεί. Ο δρόμος της καρδιάς είναι το ίδιο μας το σώμα πολλές φορές.

Πολλές φορές παρατηρώ τους ανθρώπους να λένε κάποια πράγματα, αλλά το σώμα τους να θέλει να πεί άλλα πράγματα, και τελικά το καταφέρνει με την κίνηση των χεριών, των δακτύλων, των ποδιών, τις συσπάσεις των μυών του σώματος και του προσώπου πιο συγκεκριμένα, και πολύ σημαντικό απ’τα ίδια τα μάτια και το βλέμμα. Τα μάτια, καθώς λένε, είναι ο καθρέπτης της ψυχής και ποτέ δεν λένε ψέματα. Ακόμα κι αν κάποιος συνειδητά θέλει να πεί ψέματα, το σώμα και ειδικότερα τα μάτια θα βρούν τρόπο να πούν την αλήθεια. Η καρδιά είναι τίμια, σπάνια διαφθείρεται όταν πια ο άνθρωπος έχει επιλέξει ως πραγματικότητά του το ψέμα και ζεί την ζωή του μέσα σ’αυτό τόσο έντονα που το έχει πιστέψει και ο ίδιος. Μόνο τότε η καρδιά παραδίνεται στις ορέξεις του μυαλού, Μόνο όταν μάθουμε να σωπαίνουμε το μυαλό και να ακούμε την καρδιά θα μάθουμε να Ζούμε. Η στροφή προς την καρδιά, δηλαδή προς τα μέσα μας, τον εαυτό μας, συνιστά αφύπνιση όπως είπε ο Carl Jung. Έτσι λοιπόν η μάχη μεταξύ της καρδιάς και του μυαλού είναι διαρκής και έτσι μεγαλώνουμε μέσα στις κοινωνίες. Ο άνθρωπος της καρδιάς θεωρήθηκε αδύναμος και κατα συνέπεια η ευαισθησία αδυναμία. Έτσι επιλέγουμε να πνίξουμε αυτό το κομμάτι μας. Στη μάχη δηλαδή του συναισθήματος και της λογικής επιλέγουμε να ταχθούμε με την λογική, ανάμεσα στο αναπτυγμένο e.q και i.q επιλέγουμε να καλλιεργούμε το i.q. και να επιδιώκουμε μεγάλες επιδόσεις. Το θέμα είναι ότι το συναίσθημα είναι σαν την φωτιά, μπορεί να μας κάψει αν ξεφύγει απ’τον έλεγχό μας, αλλά αν μάθουμε να το ελέγχουμε κρατάμε στα χέρια μας τη φλόγα και άρα τη δύναμη της αγάπης, της ελπίδας, επομένως και την πηγή της ζωής.

Ωστόσο εντυπωσιάζομαι όταν διαβάζω μελέτες και αναλύσεις ψυχομετρικές που προσανατολίζονται στην αποκρυπτογράφηση της γλώσσας του σώματος κάποιων πολιτικών, ηγετών και ιστορικών προσώπων κατά την διάρκεια των δηλώσεών τους. Παρατηρούμε ότι αγαπημένη κίνηση πολλών ηγετικών μορφών κατά την διάρκεια δηλώσεών τους, είναι ο σχηματισμός τριγώνου (ή πυραμίδας αν προτιμάτε) με τις παλάμες και τα δάκτυλά τους. Αυτό το σχήμα που μοιάζει με την αιχμή του δόρατος, είναι το σύμβολο που έχει επιλεγεί μεταξύ άλλων περιπτώσεων και στο στρατό, για να μετρώνται οι κατατάξεις των αξιωματικών και να γίνονται οι ιεραρχήσεις, τα “γαλόνια” που λέμε στην καθομιλουμένη. Αυτό το σχήμα είναι και το σύμβολο του φαλλού απ’τα αρχαία ακόμα χρόνια. Έτσι συμβολίζεται το αρσενικό. Άρα αυτό το σχήμα είναι ενα “αρχέτυπο” σύμβολο της αρρενωπότητας, της επιθετικότητας, της επιβολής επί των άλλων και της ηγεμονίας. Το ανάποδο σχήμα, το σχήμα του αγγλικού (V), συμβολίζει την θυληκότητα και κατά συνέπεια όλα τα αντίστροφα του “δόρατος-φαλλού” που ανέφερα στην αρχή (Αυτές τις πληροφορίες τις συναντά κανείς και στην ταινία “Da Vinvi Code”).

Τι συμπεραίνουμε δηλαδή? Ότι πολλοί πολιτικοί ανά τους αιώνες, αρέσκονται να μιλούν με συντροφικότητα για τον λαό, με αγάπη για την κοινωνία και την κοινωνική πολιτική, αλλά στο βάθος της ψυχής τους υπάρχει η τάση για επιβολή, εξουσία και ηγεμονία. Προσοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε αυτές τις περιπτώσεις ανθρώπων, η καρδιά επιθυμεί την επιβολή. Η καρδιά όλων των ανθρώπων πιστεύω είναι αγνή, αρκετά αγνή τουλάχιστον για να έχει τόσο κατώτερες επιθυμίες. Όμως ο ρόλος της είναι να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα  και ιδίως τα καταπιεσμένα, αυτά που βρίσκονται στο βάθος της ψυχής και βράζουν, ψάχνοντας αφορμή να βγούν προς τα έξω. Ακόμη δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος που έπαιξαν και ηγετικούς ρόλους, όπως ο Gandhi, είχαν καταφέρει κάποια στιγμή στην ζωή τους να μιλούν με ήρεμο και γαλήνιο τρόπο, χωρίς πολλές κινήσεις του σώματος. Σχεδόν ακίνητοι πολλές φορές, με μια πολύ μικρή εξαίρεση του Gandhi ο οποίος πολλές φορές μιλούσε και ύφαινε τα ρούχα του, καθώς όπως είναι γνωστό είχε αποκυρήξει την βρετανική ηγεμονία πάνω στην Ινδία σε όλους τους τομείς, ακόμη και σε επίπεδο ενδυμασίας καθώς τα ρούχα που φορούσαν οι Ινδοί ήταν βρετανικής κατασκευής. Αυτή η ήρεμη και αρμονική ομιλία αυτών των ανθρώπων, δείχνει την συμφιλίωση που είχαν καταφέρει με τον εαυτό τους και την συμφιλίωση που είχαν πετύχει ανάμεσα στην καρδιά και στο μυαλό τους.

Όμως θέλω να σταθώ στο γεγονός ότι το σώμα βρίσκει τρόπους με την βοήθεια των συμβόλων να εξωτερικεύσει συναισθήματα. Συναισθήματα πολλές φορές πρωτόγονα με την βοήθεια “αρχέτυπων” συμβόλων που συνειδητά ο άνθρωπος που τα χρησιμοποιεί δεν ξέρει τι μπορεί να σημαίνουν. Όμως η πηγή και η δύναμη που είναι μέσα μας ξέρει περισσότερα απ’ότι φανταζόμαστε. Αν το σκεφτεί κανείς όλο αυτό είναι τρομακτικό, γιατί μοιάζει σαν κάτι ξένο προς εμάς. Σαν να αποτελούμαστε από εμάς και τον εαυτό μας. Τέτοιου είδους αναζητήσεις που προκύπτουν από απλές παρατηρήσεις ανθρώπων και καταλήγουν σε αναζήτηση προς τα μέσα μας είναι οι πιο ενδιαφέρουσες έρευνες και αναμφισβήτητα όσα πράγματα και να μάθουμε για εμάς τους ίδιους, ποτέ δεν θα είναι αρκετά, διότι ο άνθρωπος είναι ένα πεδίο έρευνας δίχως τέλος.

Είναι σημαντικό να μάθουμε να ακούμε το σώμα μας, να παρατηρούμε τον εαυτό μας, να ευνοούμε τον εσωτερικό διάλογο, να περνούμε χρόνο με τον εαυτό μας, να αμφισβητούμε τα θέλω και τα πιστεύω μας με την πρώτη ευκαιρία, να αγαπάμε τον εαυτό μας και να μην τον τιμωρούμε και πάνω από όλα μάθουμε να εμπιστευόμαστε το σώμα και την καρδιά μας, γιατί όταν θολώνει το μυαλό μας, το σώμα μας θα κάνει όλη την δουλειά για μας αρκεί να μάθουμε να το εμπιστευόμαστε και να του δίνουμε χώρο και χρόνο να εκφραστεί.