Είναι απαραίτητο να εκτεθούμε σε αυτό που φοβόμαστε, ώστε να μπορέσουμε να δούμε κατά πόσο είναι πράγματι τόσο τρομερό όσο νομίζουμε. Δεν πειράζει αν τσαλακώσουμε την εικόνα μας, δεν πειράζει ακόμα κι αν τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα θέλουμε. Η τελειότητα της α-τέλειας είναι πολλές φορές γοητευτική.
Τέλειος, σύμφωνα με το λεξικό είναι αυτός που έχει φτάσει την τελειότητα, ο ιδανικός, ο ολοκληρωμένος, χωρίς ελαττώματα, ο αψεγάδιαστος, ο άψογος. Οι περισσότεροι, λοιπόν, ψάχνουν διαρκώς τον τέλειο σύντροφο, αυτόν που θα τους δώσει αυτό που θέλουν πριν καν του το πουν. Έτσι, συχνά αναζητούμε διακαώς αυτό το τέλειο, αλλά γιατί; είμαστε εμείς τέλειοι; Όσο ψάχνεις το τέλειο, το ιδανικό, βγαλμένο από ταινία τόσο δε θα έρχεται. Θα χάνεις ευκαιρίες γιατί υποθέτοντας τι είναι αυτό που θες θα χάνεις το άγνωστο διαφορετικό. Θα αρνείσαι να προχωρήσεις γιατί η ανάγκη να ζήσεις αυτό που έχεις στο μυαλό σου είναι πιο δυνατή από την ίδια τη ζωή και με ό, τι αυτή σου φέρνει.
Είναι θλιβερό να σκέφτεσαι πως αν φαίνεσαι τέλειος/τέλεια θα έχεις και την τέλεια ζωή, καταφέρνοντας να μην πληγωθείς. Αν εξασκηθούμε στα λάθη, αν επιτρέψουμε δηλαδή, στον εαυτό μας να κάνει λάθη επίτηδες θα δούμε ότι δεν είναι τραγικό να κάνουμε και ατυχείς επιλογές. Δεν πρόκειται να γίνει και τίποτα καταστροφικό αν αποτύχουμε. Εξάλλου, δύο άνθρωποι δε μπορούν να είναι μαζί όχι γιατί ένας από τους δύο δεν είναι τέλειος, αλλά ίσως γιατί ο τρόπος που σκέφτονται είναι διαφορετικός. Δεν είναι ο άλλος άχρηστος ούτε υποδεέστερος από σένα, απλά δε σου δίνει αυτό που θες. Όμως το να διώξεις κάποιον που αγαπάς επειδή δεν εξελίχθηκε στον πρίγκιπα με το άσπρο άλογο ή στην όμορφη βασίλισσα, που διάβαζες στα παραμύθια είναι κάτι που θα το μετανιώσεις σίγουρα. Ας μην ξεχνάμε, ότι εκείνο που ερωτευόμαστε στον άλλο δεν είναι η τελειότητα του αλλά όλα εκείνα τα μικρά ψεγάδια που συνθέτουν την προσωπικότητα του και την κάνουν μοναδική!
Αξιώνουμε από τον εαυτό μας να κάνει τα πάντα “τέλεια” και καμιά φορά τον κατακρίνουμε όταν δεν τα καταφέρνει. Τέλεια δουλειά, τέλεια οικογένεια, τέλεια σχέση, τέλειες φιλίες. Η αυθεντικότητα όμως σημαίνει εγκατάλειψη της ιδέας της τελειότητας. Ο καθένας μας είναι καλός σε κάτι και τα αποτελέσματα έχουν μια αυθεντική ομορφιά. Και ομορφιά, όπως έλεγε και ο Πλάτωνας, σημαίνει αρμονία, με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Γιατί προσπαθούμε να τα κάνουμε όλα, να είμαστε άψογοι, να τα προλάβουμε όλα; Στη ζωή οι καταστάσεις σε σπρώχνουν, σε τραβάνε τα γεγονότα γι’ αυτό το μόνο που έχεις να κάνεις είναι ένα βήμα μπροστά αλλιώς θα είσαι στο ίδιο σημείο. Ύστερα, θα μου πεις υπάρχει και το πίσω…και αυτό είναι δεκτό, αφού η οπτική που ο καθένας μας τοποθετεί τον εαυτό του είναι ξεχωριστή.
Όλοι μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι από αυτό που είμαστε. Γιατί, λοιπόν, να παραμένουμε προσκολλημένοι στην επίτευξη του τέλειου; Όταν αποφασίσεις να κοιτάξεις πέρα από τις ατέλειες τότε ο αυθορμητισμός του παρόντος θα ζωντανέψει το “είναι” σου και θα μπορέσεις να δεις το μέλλον απαλλαγμένος από το σύνδρομο της τελειότητας. Μην ξεχνάς ότι ψάχνοντας το τέλειο χάνεις την ουσία!
