Ελπίζετε καθόλου στην ζωή σας? Κάνετε όνειρα ελπιδοφόρα για τον κόσμο? Δίνετε ελπίδα στον εαυτό σας και στους άλλους εκεί που ούτε καν φαίνεται στον ορίζοντα? Ποιο συναίσθημα κυριαρχεί στην ζωή σας? Όταν απαντήσετε ειλικρινά στον εαυτό σας στο προηγούμενο ερώτημα, εξηγεί τίποτα αυτό για την πορεία της ζωής σας?
Είναι αρκετές οι φορές που νιώθουμε χαμένοι στη καθημερινότητα της ζωής και την ρουτίνα, και η ζωή γλιστράει μέσα από τα χέρια μας χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Και όταν το συνειδητοποιούμε συνήθως είναι πολύ αργά. Αν και η ζωή επιβεβαιώνει συνεχώς ότι ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά, ιδίως για μια συνειδητοποίηση. Διότι στην πραγματικότητα ζούμε γι’ αυτές τις μικρές ή μεγάλες συνειδητοποίησεις που αν είναι προσανατολισμένες στην “σωστή” κατεύθυνση μπορεί να είναι αρκετές για να βελτιώσουν την ποιότητα της ψυχής και να την εξελίξουν, πηγαίνοντας την στο επόμενο στάδιο. Όποιος πει ότι ζούμε μόνο μια φορά προφανώς χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο με τον εαυτό του για να σκεφτεί έστω με την λογική του, αλλά ακόμη καλύτερα με την καρδιά του, ότι η Ζωή είναι ένα πράγμα απλό και ταυτόχρονα τόσο περίπλοκο με τόσο ισχυρούς μηχανισμούς που δεν αρκεί μια ζωή για να το κατανοήσουμε, ειδικά όταν κουβαλάμε κάτι τόσο αξιόλογο όσο την ατομική ψυχή. Προορισμός όλων μας είναι η θέωση, ή αν προτιμάτε, η εναρμόνιση με το σύμπαν, και μέχρι τότε θα υποστούμε την επίπονη διαδικασία της μετενσάρκωσης μέχρι να τα καταφέρουμε. Ο δρόμος είναι μακρύς και το ταξίδι δύσκολο με πολλά εμπόδια που πολλές φορές βάζουμε μόνοι μας στο δρόμο μας. Σε ένα τέτοιο ταξίδι κάποια συναισθήματα πρέπει να κυριαρχούν στην ζωή μας για να αντεπεξέλθουμε, με βασικότερο όλων αυτό της ελπίδας. Η ελπίδα συντονίζει το μυαλό, την ζωή και την καρδιά μας σε κανάλια θετικής ενέργειας. Η ελπίδα γεννά την αισιοδοξία που αποτελεί το οξυγόνο της ζωής χωρίς το οποίο η ζωή είναι κενή, ανύπαρκτη, ανέφικτη και θα την παρομοίαζα σαν την στιγμή που κάποιος κολυμβητής παίρνει βαθιά ανάσα για να κάνει ένα μακροβούτι. Όσο καλούς πνεύμονες και αν έχει κάποιος ας μην πιστεύει ότι θα πάει πολύ μακριά, σίγουρα όχι μέχρι το τέλος, τον τελικό σκοπό του ανθρώπου.
Η ελπίδα υπάρχει παντού και πάντα. Ακόμη και από την κόλαση φαίνεται ο ουρανός αρκεί να στρέψουμε τα μάτια μας προς τα εκεί. Τα μάτια μας πρέπει να είναι καρφωμένα στον ουρανό αν θέλουμε να πάμε κατά ‘κεί. Θα πάμε όπου κοιτάμε. Διαπιστώνω ότι στις πιο σκοτεινές στιγμές της ζωής μας την ελπίδα γεννά κάτι τόσο απλό και καθημερινό που στην καθημερινότητά μας ξεχνάμε να εκτιμήσουμε. Ο γαλανός ουρανός, ο ζεστός ήλιος, ένα ηλιοβασίλεμα, η γαλανή θάλασσα, ένα χαμόγελο, το αγαπημένο πρόσωπο κάποιου μέλους της οικογένειάς μας ή φίλου ακόμη και σε φωτογραφία. Τέτοια απλά πράγματα δίνουν οξυγόνο σε τέτοιες στιγμές της ζωής μας που σίγουρα όλοι έχουμε, άλλοι περισσότερο άλλοι λιγότερο και ο καθένας στο επίπεδο και το μέτρο των δυσκολιών που του αναλογεί. Αυτό το επίπεδο είναι διαφορετικό στον καθένα ανάλογα τα βιώματα και το χαρακτήρα του καθενός. Είναι ζωτικής σημασίας να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας, με όποιον τρόπο μας βολεύει σε σκοτεινούς καιρούς, να γεννάμε ελπίδα τόσο για τον εαυτό μας όσο και για τους γύρω μας όταν την χρειάζονται. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάμε να ελπίζουμε. αλλά να κοιτάμε έξω και μέσα μας. Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο κόσμος και ιδίως η ζωή μας γίνεται με τον τρόπο που εμείς θα επιλέξουμε να τα φτιάξουμε και από οτιδήποτε μας συμβαίνει πάντα υπάρχει διέξοδος, άλλοτε δύσκολη και άλλοτε εύκολη, αρκεί να αποφασίσουμε να επιχειρήσουμε την διαφυγή. Όπως έχει πεί ο Stephen Hawking, ακόμη κι αν πέσετε σε μία μαύρη τρύπα, μην απελπιστείτε γιατί ακόμα και από εκεί υπάρχει τελικά διέξοδος, και αυτό είναι κάτι που από μόνο του γεννά ελπίδα
2 Comments
Kaiti
Πραγματικά γεμάτο ελπίδα αρθρο!
Ioanna
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Με κάνει να θέλω να μοιραστώ και εγώ σκεψεις…είναι καλό να έχουμε ελπίδα ακόμα και όταν υπάρχουν άλλοι που προσπαθούν να μας γεμίσουν τύψεις, είτε προσπαθούν να τη μειώσουν απλά και μόνο για να νοιώσουν εκείνοι καλύτερα…. μην τους αφήνεται να σας στερούν την ελπίδα