Άλλη μια μέρα ξημερώνει και εσύ ξυπνάς με την ίδια ελπίδα. Με την ελπίδα μήπως έχεις κάποιο μήνυμα ή έστω κάποιο σημάδι από το άτομο που αγάπησες (ή νομίζεις πως αγάπησες) πιο πολύ από οποιοδήποτε άλλο στη ζωή σου. Κάποτε πίστευες ότι θα είστε για πάντα μαζί κάνοντας όνειρα για το μέλλον και τώρα μένεις μόνος στο παρελθόν σας περιμένοντας ένα σημάδι από τότε. Όμως δεν έρχεται κανένα σημάδι και πιθανόν να μην έρθει ποτέ.
Περνάνε οι μέρες όμως τίποτα δεν αλλάζει. Όσο καιρός και να περάσει, το συναίσθημα μένει το ίδιο δυνατό όπως τότε, την πρώτη φορά που συναντηθήκατε. Και είναι περίεργο γιατί λένε πως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, αλλά τελικά ίσως υπάρχουν κάποιες ασθένειες από τις οποίες δεν μπορείς να γίνεις ποτέ εντελώς καλά! Έτσι αρχίζεις και γεμίζεις όλο με περισσότερες σκέψεις που τις πιο πολλές φορές δεν καταλήγουν πουθενά. Όσο σκέφτεσαι το διάστημα που ήσασταν μαζί, τόσο δεν καταλαβαίνεις τι έκανες λάθος. Τα λάθη όμως δεν χρειάζεται να είναι κραυγαλέα για να κάνουν την δουλεία τους. Τα λάθη βρίσκονται στα καθημερινά, βρίσκονται στις μέρες που θεώρησες τον άλλο δεδομένο και δεν του έδειξες με πράξεις τι νιώθεις, βρίσκονται στην αφόρητη ζήλεια που είχες γιατί φοβόσουν με το παραμικρό μην χωρίσετε, βρίσκεται στις φορές που ήθελες να το παίξεις δύσκολος για να κάνεις τον άλλον να ζηλέψει. Όλα αυτά τα ‘’απλά’’ καθημερινά είναι εκείνα που σιγά- σιγά και απαλά χωρίς να το καταλαβαίνει κανείς από τους δυο σας, οδηγούν στο οριστικό τέλος.
Τώρα λοιπόν είναι αργά, ξέρω ότι θα έδινες τα πάντα να γυρίσεις το χρόνο πίσω, να τα ξανακάνεις όλα από την αρχή, πιο προσεκτικά, πιο σωστά. Αλλά η ευκαιρία να τα καταφέρεις να είσαι με τον άνθρωπο, που όταν τον βλέπεις σου ανεβαίνουν οι παλμοί στην ταράτσα, δίνεται τις πιο πολλές φορές μόνο μια φορά και δυστυχώς είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αποτύχει. Ίσως ο ένας από τους δυο δεν νιώθει το ίδιο, ίσως ο εγωισμός κάνει πάλι πάρτι, ή διαχειριζόμαστε πολύ άσχημα αυτό που νιώθουμε. Θα ήταν πολύ όμορφο να καταφέρεις να ζήσεις με το άτομο που είσαι ερωτευμένος βαθιά, αλλά σε αντίθεση με τις ταινίες, σπάνια συμβαίνει!
Σίγουρα μετά από αυτό το κείμενο τίποτα δεν θα αλλάξει μέσα σου, τα πάντα θα είναι ίδια. Θα συνεχίσεις να ζεις πάνω από ένα κινητό μπας και έρθει κάποιο μήνυμα, θα συνεχίσεις να κόβεις τα βράδια βόλτες γιατί στο σπίτι νιώθεις να πνίγεσαι και θα συνεχίζεις να πρήζεις τους φίλους σου με τα ίδια και τα ίδια μέχρι να σε θεωρήσουν γελοίο. Αλλά δεν είσαι γελοίος, γελοίος θα ήσουν αν προσποιήσουν ότι όλα είναι καλά ενώ είσαι έτοιμος να σκάσεις. Η ζωή που έκανες πριν έρθει εκείνη και κάποτε σου φαινόταν σωστή, τώρα πια χωρίς εκείνη μοιάζει ανούσια και μουντή. Και έτσι μουντή και ανούσια θα κυλάει ελπίζοντας ότι κάποια μέρα θα είστε ξανά μαζί. Τώρα πια που δεν έχει μείνει τίποτα, φαίνεται πόσο ανούσιοι ήταν όλοι εκείνοι οι καβγάδες και οι εγωισμοί για το ποιος είχε δίκιο, γιατί μπορεί να κέρδισες χίλια δίκια αλλά έχασες εκείνη! Τώρα λοιπόν ας μείνουμε με τα δίκια μας!
