Το τέλος της δεύτερης χιλιετίας, ορόσημο αυθαίρετο, βρίσκει τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα απειλούμενους από μια ανάπτυξη χωρίς μέτρο που ούτε την σχέση του ανθρώπου με την φύση ευνοεί και τις πραγματικές ανάγκες του ανθρώπου αλλοιώνει . την ίδια στιγμή ο άνθρωπος είναι ικανός να κατανοήσει την αστρική εξέλιξη, τη δομή του γονιδιώματος, να ταξιδέψει στο διάστημα και να ελέγξει τις φυσικές ορμές . αυτή η αντιφατικότητα καθιστά δυσδιάκριτη την ερμηνεία αλλαγής της αντίληψης προόδου είναι σαφές πως ο άνθρωπος ως έλλογο ον έχει την τάση να προοδεύει. Η εστίαση όμως του ενδιαφέροντος αποκλειστικά στην τεχνολογική ανάπτυξη τον έκανε δέσμιο πολλών δεινών.
Τον απομάκρυνε από τον εαυτό του και τις πραγματικές του ανάγκες, τον έκανε να αποξενωθεί και να μαζοποιηθεί. Η εργασία του μηχανοποιήθηκε και αυτός μετατράπηκε σε ενεργούμενο ο άνθρωπος έχασε τα εσωτερικά σημεία αναφοράς του, τα ψυχικά χαρίσματα και τις αξίες που άλλοτε τον συγκροτούσαν ως προσωπικότητα δεν δίστασε να διαπράξει φονικά εγκλήματα κατά της φύσης, του πολιτισμού, του συνανθρώπου του ο σύγχρονος νέος έχει μια ασυγκράτητη τάση πλουτισμού και επαύξησης του υλικού του βίου, μια ανάγκη για υψηλό status, ακριβή ζωή πολυτέλεια και ανέσεις τελικά κατέληξε να έχει μεν την επιδιωκόμενη πρόοδο αλλά να δυστυχεί. Κι αυτό γιατί συλλαμβάνει μόνο υλικά την έννοια της προόδου και αστοχεί την πνευματική και ψυχική της διάσταση όλα αυτά υποδεικνύουν πως πρέπει να μεταβληθεί εξ ολοκλήρου η αντίληψη της προόδου και η πρακτική της η εξέλιξη απαιτεί ισόρροπη ανάπτυξη και των τριών μορφών της ώστε να επιτύχει τη αρμονική ισορροπία του ανθρώπου με την φύση, την εσωτερική του πληρότητα και την αρμονική διαβίωση.
Αυτό που χρειάζεται είναι ο άνθρωπος να στραφεί προς τα έσω και να αφήσει για λίγο τον έξω κόσμο να διαμορφώσει προσωπικότητα ολοκληρωμένη, μεσώ της παιδείας, να αποκτήσει αυτογνωσία και αυτοσυγκράτηση, ευαισθησία να οικοδομήσει ένα αξιόλογο σύστημα αξιών και ιδανικών, τόσο ισχυρό που δεν θα μπορεί τίποτα και κανείς να το καταρρίψει η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η ισότητα, η παρρησία και η αλληλεγγύη πρέπει να γίνουν το ζητούμενο.
Έπειτα από αυτό το στάδιο, το ατομικό, πρέπει να προσανατολιστεί προς την συλλογική αρμονία αυτή είναι αποτέλεσμα τεσσάρων δράσεων της πολιτικοποίησής του, της κοινωνικοποίησής του, της πνευματικοποίησής του και της απελευθέρωσής του από την οικονομική υποδούλωση που υφίσταται.
Τέλος πρέπει να συμφιλιωθεί ο άνθρωπος με την φύση, να αποκτήσει αντίληψη της θνητότητάς του και να πάψει να την καταρρακώνει.
Η πρόοδος απαιτεί αλλαγές πάνω από όλα όμως απαιτεί μετασχηματισμό της ανθρωπότητας, αλλαγή των στόχων και των επιδιώξεών της, χάραξη διαφορετικής πορείας… απαιτεί ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΕΥΣΗΣ … ΔΩΣΤΕ ΤΟ ΣΗΜΑ!!!
