Μπαίνοντας στο http://www.ultrextopmenchallenge-sport24.gr/index6part.php και φτάνοντας στον έκτο και τελευταίο γύρο αυτού του διαγωνισμού, συνάντησα ένα δύσκολο αλλά αν μη τι άλλο υπέροχο δίλημμα. Νίκος Γκάλης ή Σπύρος Λούης; Ποίος από τους 2 είναι λοιπόν ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών; Ο άνθρωπος που διέδωσε το μπάσκετ στην Ελλάδα και έκανε τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με αυτό ή ο Μαρουσιώτης νερουλάς που εξελίχθηκε σε εθνικό ήρωα;
Σίγουρα η ιστορία και ο τρόπος με τον οποίο ο μεγάλος Σπύρος Λούης κατάφερε να αναδειχθεί Ολυμπιονίκης στου πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1986 ήταν κάτι το απίστευτο. Όταν εισήλθε στο Παναθηναϊκό Στάδιο, χιλιάδες θεατές άρχισαν να πανηγυρίζουν και να τον παροτρύνουν φωνάζοντας “Έλλην, Έλλην!”, ενώ μετά τον αγώνα του έταζαν μέχρι και κοσμήματα! Έτρεξε τον μαραθώνιο σε χρόνο 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Μετά τους Ολυμπιακούς γύρισε στο χωριό του και δεν πήρε μέρος σε κανέναν άλλο αγώνα δρόμου. Ανεπανάληπτο αποτέλεσμα από έναν άνθρωπο ο οποίος γεννήθηκε στο Μαρούσι από μια φτωχική οικογένεια και το όνομα του έχει δοθεί δίκαια στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών (Ο.Α.Κ.Α) ή αλλιώς Σπύρος Λούης.
Από την άλλη συναντά κανείς τον Θεό της πορτοκαλί μπάλας με τα σπυριά. Ο Νίκος Γκάλης αναμφισβήτητα είναι ο άνθρωπος ο οποίος έχει χαράξει με ανεξίτηλα γράμματα το όνομα του στο πάνθεον όχι μόνο του Ελληνικού αλλά και του παγκοσμίου μπάσκετ. Κανείς από τους σημερινούς 40άρηδες δεν μπορεί να ξεχάσει τα βράδια που μαζεύονταν όλοι γύρω από την τηλεόραση και έβλεπαν τον μάγο Νίκο Γκάλη και την παρέα του να χαζεύουν τους αντιπάλους. Ο Νίκος Γκάλης είναι ο άνθρωπος που ουσιαστικά δημιούργησε μετέπειτα θρύλους του ελληνικού μπάσκετ όπως τον: Δημήτρη Διαμαντίδη, Θοδωρή Παπαλουκά, Βασίλη Σπανούλη αλλά επηρέασε και τις νέες γενιές αθλητών που βλέποντας τον από βιντεάκια στο youtube κόλλησαν το καλαθοσφαιρικό μικρόβιο.
Σε αυτό το δίλημμα λοιπόν εγώ ψηφίζω Νίκο Γκάλη χωρίς να μειώνω το κατόρθωμα και την σημαντικότητα του κατορθώματος του Σπύρου Λούη. Όμως ο Νίκος Γκάλης, ακόμη και αν δεν έζησα τα χρόνια της κυριαρχίας του, είναι κάτι το ανυπέρβλητο. Κατάφερε όχι μόνο να ανεβάσει την Ελλάδα στο πρώτο σκαλί του Ευρωπαϊκόύ βάθρου αλλά και να διατηρήσει για πολλά χρόνια πρωτιές που δεν έχουν ακόμη καταρριφθεί ή που έσπασαν μόλις προσφάτως όπως αυτό του πρώτου σκόρερ σε Ευρωμπάσκετ που τον ξεπέρασαν δύο άλλοι μύθοι που ακούν στα ονόματα Ντιρκ Νοβίτσκι και Τόνυ Πάρκερ. Ίσως η απόφαση μου να είναι κάπως συναισθηματική λόγω της αδυναμίας μου στην πορτοκαλί μπάλα. Ο Νίκος Γκάλης όμως είναι για μένα ο κορυφαίος Έλληνας αθλητής όλων των εποχών.
Είναι σημαντικό να ευχαριστούμε και να εκφράζουμε τον θαυμασμό και σεβασμό μας σε κάτι τέτοιους ανθρώπους. Κάτι τέτοιο άργησε αλλά τελικώς και… ευτυχώς έγινε στην περίπτωση του Νίκου Γκάλη, ο οποίος πέρασε είχε την χαρά και την τιμή να μετονομαστεί το Αλεξάνδρειο σε Nick Galis Hall και να δει τη φανέλα του να κρεμιέται στην οροφή του γηπέδου.
Νίκος Γκάλης και Σπύρος Λούης είναι μύθοι όπως και άλλοι πολλοί, αμέτρητοι Έλληνες αθλητές. Αυτοί οι δύο όμως είναι κάτι ξεχωριστό. Ναι είναι δύσκολο να τους κατατάξει κανείς αλλά έστω και οριακά εγώ επιλέγω τον θεό της πορτοκαλή μπάλας έναντι του ανθρώπου που τα ψυχικά του αποθέματα μας δίνουν το βήμα να τον εξιστορούμαι για πάντοτε.
