Περπατούσα σε μια χαριτωμένη και γραφική γειτονιά της Θεσσαλονίκης, κάπου στο κέντρο, κάνοντας την πρωινή μου βόλτα, έχοντας ως μοναδικό εφόδιο έναν καφέ στο χέρι (ελπίζω αυτή η λεπτομέρεια να μην φάνηκε πολύ ‘’αμερικανιά’’). Οι σκέψεις μου έτρεχαν, όμως το σώμα δεν με υπάκουγε. Εκείνη τη μέρα είχα μια – ας την πούμε – συνάντηση για πιθανή εργασία. Μόλις η συνάντηση τελείωσε, πήρα το σχεδόν ξύπνιο σώμα μου και ανηφόρισα. Τίποτα δεν θα μπορούσε να ταράξει αυτή την μεταξύ ύπνου-ξύπνιου κατάστασή μου. Εκτός από αυτό το μικρό και πανέμορφο πλάσμα. Τη μαύρη γάτα.
Ήταν ένα μικρό και χαριτωμένο γατάκι. Αν και αιφνίδιο, διέκρινα κατευθείαν τα γατίσια και γρήγορα αντανακλαστικά του. Με κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα πολύ έντονα. Τα πράσινά του μάτια με διαπέρασαν. Λόγου μαύρου χρώματος, είναι πολύ πιο έντονα. Και τώρα ήρθε η στιγμή που όλοι οι λάτρεις των δεισιδαιμονιών θα σκεφτούν ‘’πάει η δουλειά κοπελιά, δεν έχεις ελπίδα’’. Η μαύρη γάτα μου κατέστρεψε τα σχέδια. Άκου γλυκέ αναγνώστη. Ένα ανυποψίαστο ζωάκι χάλασε τα σχέδιά μου. ‘’Την πήρες τη δουλειά Ράνια’’? ‘’Όχι, σίγουρα όχι, συνάντησα μαύρη γάτα στο διάβα μου. Δεν θα περιμένω τηλεφώνημα’’. Κρίμα και είναι από τις αγαπημένες μου γάτες. Αυτές και κάτι άλλες κόκκινες, ginger θα έλεγα, πολύ ατίθασες.
Ανάθεμά σε γατί! Μου ανατρέπεις ολόκληρο πλάνο. Εσύ και το χρώμα σου. Ωπα, περιμένετε λίγο. Τι έγραψα? Τι ακριβώς μου καθορίζει ένα αθώο και ανυποψίαστο ζώο? Έτσι γίναμε, έτσι μας έκαναν μερικούς, να φοβόμαστε ακόμη και τον ίσκιο μας. Δεν μιλώ για μένα, μιλώ για ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Του κόσμου μας. Μάθαμε να λατρεύουμε είδωλα και να αδιαφορούμε τελείως για τα ουσιώδη. Έτσι είναι ο άνθρωπος φίλοι. Δίνει το 50άρι για να ακούσει μουσικές της δεκάρας και ξεχνάει να κατέβει μια βόλτα μέχρι την παραλία. Εκεί, έχει ποικιλία.
Ποικιλία στη μουσική, στις μορφές, στα χρώματα της φύσης και στις γάτες. Δίνω γατίσια υπόσταση σήμερα σε όλους μας. Μιας και βάζουμε ταμπέλες αλόγιστα και κατατάσσουμε τα πάντα σε κατηγορίες, εγώ επιλέγω να μην το κάνω. Όμως όταν θελήσω να το κάνω, μας ταυτίζω με όμορφα όντα. Όπως οι γάτες.
Η γάτα: Κορίτσι/Αγόρι της πόλης
-Πολύχρωμες, φουντωτές και πανέμορφες. Οι γάτες ‘’όνειρο’’. Είναι πολλές, κοινώς αποδεκτές και ναζιάρες. Από τη φύση τους αρέσκονται να επιδεικνύονται και να τις αγαπούν. Είτε τζακιού, είτε σαλονιού, είτε λιμανιού, είναι πάντα in fashion. Ποικίλουν σε χρώματα, χαρακτηριστικά και είναι για όλα τα γούστα. Αυτές οι γάτες πάνε παντού μα πάντα με την καλύτερη συντροφιά.
Πάμε παρακάτω?
Η γάτα: Γυμνή Αλήθεια
-Κυριολεκτικά γυμνές. Δεν έχουν τρίχωμα. Η ράτσα τους είναι η sphynx cat. Δεν ταιριάζει σε όλες τις παρέες, παρα μόνο σε επιλεκτικές και διαφορετικές. Δεν ακολουθεί το γνωστό στερεότυπο ομορφιάς του είδους της. Είναι ‘’γυμνή’’ σε όλα τα επίπεδα, καθώς δεν έχει τίποτα να κρύψει. Ανήκει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, μα είναι αρκετά σπάνια.
Η γάτα: Μαύρη, σαν τη γρουσουζιά.
-Δεν έχουν συγκεκριμένη ράτσα αυτές που θα αναφέρω, το μοναδικό τους γνώρισμα είναι πως έχουν μαύρο χρώμα. Είτε μελί, είτε πράσινα, είτε μπλε, τα μάτια τους είναι μια λαμπερή αντίθεση πάνω τους. Πολύ συχνά η μορφή τους έχει ταυτιστεί με δεισιδαιμονικές αντιλήψεις του κακού καιρού. Στο πέρασμά τους σπείρουν τον πανικό και πολλοί συγχέουν το χρώμα τους με την ψυχοσύνθεσή τους. Εάν ξεπεράσεις τις ανεπίτρεπτες προκαταλήψεις αυτών των μυστήριων πλασμάτων θα αντικρίσεις την κρυμμένη τους ομορφιά.
Αυτές ήταν μόνο τρεις κατηγορίες της ράτσας. Όπως και εμείς, τα ανθρωποειδή, έχουμε ράτσες. Το παραπάνω κείμενο όμως δεν αναφέρεται στις φυλετικές μας διακρίσεις και χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Η ταύτιση αυτή αφορά αποκλειστικά και μόνο τον ψυχισμό μας. Η αλληλεπίδρασή μας είναι όμοια με εκείνη που επιλέγουμε τα κατοικίδια ζώα.
Η επιλογή των συγκεκριμένων ειδών, έγινε με βάση τη σπανιότητα, τη διαφορετικότητα και το συνηθισμένο.
Η πρώτη γάτα είναι ο απλός και καθημερινός άνετος της μάζας. Φέρεται, κινείται και ανταποκρίνεται απλά, έχοντας μια κοινώς αποδεκτή εμφάνιση. Η δεύτερη είναι ακριβώς στο αντίθετο ρεύμα. Δεν την έχουμε συνηθίσει ως λαός, καθώς είναι σπάνιο είδος και φυσικά δεν έχει τα στάνταρ για εμάς πρότυπα ομορφιάς. Είναι αληθινή, επιλέγει έναν, όχι και τόσο, συνηθισμένο τρόπο ντυσίματος, λαιφστάιλ και ο τρόπος ζωής της, όπως και η ιδεολογία της, διαφέρουν. Η τρίτη γάτα, είναι αρκετά συνηθισμένη στο μάτι μα καθόλου αποδεκτή. Είναι όμορφη για τα δεδομένα μας αλλά ‘’επικίνδυνη’’. Ακριβώς όπως οι μυστήριοι άνθρωποι. Είναι επιβλητική, μα απόμακρη. Και εμείς τόσο προκατειλημμένοι που δεν την διαλέγουμε, δεν τολμούμε.
Σε όποια κατηγορία και αν ανήκεις, είσαι αποδεκτός ως ον. Για μένα, για σένα και για όσους σε αγαπούν. Ίσως να μην ταυτίζεσαι με καμία, ίσως και με περισσότερες από δυο. Δεν έχει σημασία. Πάντα θα υπάρχουν ‘’γάτες’’ που δεν μπορούν να δημιουργήσουν είδος τυποποιημένο. Είναι απλά ο εαυτός τους.
