Αφιέρωμα στην Αθλέτικ Μπιλμπάο: Το καμάρι των Βάσκων

Εκεί στη χώρα των Βάσκων, μάλλον έχουν… ψύχωση (με την καλή έννοια) με μία παροιμία του ελληνικού λαού: παπούτσι από τον τόπο σου και ας είναι μπαλωμένο. Λίγο από τον τίτλο, λίγο από την λαϊκή φράση νομίζω ότι κατιτίς θα έχετε στην υπόληψη σας για το περιεχόμενο αυτού του άρθρου.

Η Αθλέτικ Μπιλμπάο είναι ένας από τους ιστορικότερους και αξιοθαύμαστους αθλητικούς συλλόγους, όχι μόνο στην Ισπανία αλλά και παγκοσμίως. Πριν σας πω το γιατί (αν δεν το ξέρετε) θα ταξιδέψουμε στην ίδρυση, τις επιτυχίες, τους άθλους και γενικότερα την ιστορία της ομάδας όλων των Βάσκων, ενός περήφανου λαού.

Το ποδόσφαιρο εισήχθη στο Μπιλμπάο από Βρετανούς. Στα τέλη του 1800 το Μπιλμπάο ήταν μια βιομηχανική περιοχή με ορυχεία και ναυπηγεία σιδήρου. Σε αυτά δούλευαν πολλοί εργάτες από τη Βρετανία. Αυτοί οι εργάτες το 1980 ίδρυσαν την πρώτη ποδοσφαιρική ομάδα στο Μπιλμπάο. Εν τω μεταξύ στην Αγγλία την ίδια εποχή σπούδαζαν πολλά παιδιά πλούσιων οικογενειών από το Μπιλμπάο, οι οποίοι γυρίζοντας έφτιαξαν μια δεύτερη ομάδα παίζοντας μεταξύ τους παιχνίδια. Έτσι το 1902 οι 2 αυτές ομάδες συγχωνεύθηκαν και δημιούργησαν μία, την Βισκάγια, νικώντας στον τελικό κυπέλλου την Μπαρτσελόνα και κατακτώντας τον πρώτο τίτλο της ομάδας. Η Βισκάγια μέτρησε ακόμη 11 ακόμη κύπελλα Ισπανίας (1903, 1904, 1911, 1914, 1915, 1916, 1923, το 1930, 1931, 1932, 1933) και γέμισε τις σελίδες της με επιτυχίες

Θα αναρωτιέστε λοιπόν από που προέρχεται το όνομα Αθλέτικ. Το 1941 λοιπόν με εντολή και διάταγμα του δικτάτορα Φραντσίσκο Φράνκο αλλάζει από Βισκάγια το όνομα της, σε Αθλέτικ του Μπιλμπάο. Το Μπιλμάο κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο με το προσονύμιο Αθλέτικ μπροστά το 1943 με το πρωτάθλημα Ισπανίας ενώ ακολούθησαν πολλοί ακόμη που έκαναν την ομάδα ιστορική και αξιοθαύμαστη (1944, 1945, 1956, 1958, 1969, 1973).

Ο λόγος όμως για τον οποίο θαυμάζω αυτόν τον σύλλογο και μου έδωσε το έναυσμα να γράψω αυτό το άρθρο είναι και ο λόγος για τον οποίο η Αθλέτικ έχει να περηφανεύεται ότι είναι το καμάρι της Βασκωνίας. 

Η ομάδα του Μπιλμπάο στηρίζεται και παίζει, ζει και πεθαίνει μόνο με Βάσκους. Δηλαδή με Ισπανούς ντόπιους Βάσκους αλλά και με μερικούς Γάλλους αθλητές από ορισμένες περιοχές της Γαλλίας στις οποίες κατοικούν Βασκικοί λαοί. Αναπνέει σαν σύλλογος από παιδιά που μεγαλώνουν, ωριμάζουν, ενηλικιώνονται με την Αθλέτικ. Είναι η ομάδα η οποία είναι ο ορισμός του ρομαντισμού στον σύγχρονο, καπιταλιστικό και οικονομικό-κρατούμενο αθλητισμό της σημερινής εποχής.

Οι Βάσκοι λοιπόν είχαν να πανηγυρίσουν τίτλο 31 ολόκληρα χρόνια (από το 1984 παρακαλώ πολύ). Πολλά; Μπααα. Τι θα πει πολλά; Καθόλου πολλά δεν ήταν. Αν ήταν πολλά, αν δεν τα είχαν αντέξει, αν δεν μπορούσαν να ζήσουν χωρίς τα τρόπαια, στην Χώρα των Βάσκων και την Αθλέτικ Μπιλμπάο, θα είχαν αλλάξει πολλά. Θα είχαν φροντίσει να «φωνάξουν», να δείξουν ότι «δεν πάει άλλο»…Δεν θα παιδεύονταν με τις ακαδημίες να βγάζουν παίκτες, να παλεύουν, τα αμούστακα παιδιά να τα κάνουν άντρες και μετά να βλέπουν μία Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μία Γιουβέντους, μία Μπάγερν Μονάχου, μία… κάποια, με μεγάλο πορτοφόλι να τους τα παίρνει και αυτοί φτου κι’ από την αρχή να ξαναρχίζουν να μετατρέπουν τα αμούστακα παιδιά σε άνδρες. Θα έλεγαν <<τι σκάμε μωρέ αδερφέ Βάσκε, ας κάνουμε μια, δυο, άντε τρεις εξαιρέσεις και ας βάλουμε και κάναν ξένο να παίξει την μπαλίτσα του>>. ‘Όμως όχι.  Αυτοί εκεί, να επιμένουν και τελικά να δικαιώνονται  φέτος με την κατάκτηση του Ισπανικού super cup απέναντι στην ”μεγάλη” Μπαρτσελόνα. Και μάλιστα θριαμβέβοντας και στους 2 αγώνες. 4-0 στο στην έδρα τους, το στάδιο Σαν Μαμές, 1-1 και ισοπαλία μέσα στην Καταλονία και το Καμπ Νου. Περιττό να σας αναφέρω τα πανηγύρια των Βάσκων εκείνο το βράδυ. Η νύχτα έγινε… μέρα όπως λέει και το δημοσιογραφικό κλισέ.

Δεν έχουμε την ποιότητα άλλων ομάδων αλλά έχουμε άλλα πράγματα και η ενότητα είναι αυτή που μας κάνει να συνεχίζουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί. Αυτός ο τίτλος είναι τα πάντα για μένα”, δήλωσε αρχικά ο γνωστός στο Ελληνικό κοινό (λόγω Ολυμπιακού) κόουτς της Αθλέτικ, Βαλβέρδε, ο οποίος τόνισε με νόημα πως απόψε το Μπιλμπάο είναι το καλύτερο μέρος για κάποιον που θέλει να γιορτάσει.

Η Αθλέτικ διαθέτει επίσης γυναικεία ομάδα ποδοσφαίρου, ομάδα μπάσκετ (η οποία όμως δεν υποστηρίζει το κριτήριο των γηγενών), ομάδα ποδοσφαίρου σάλας, καθώς και μία εφεδρική ομάδα ποδοσφαίρου την Μπιλμπάο Β’, η οποία βοηθά στην εξέλιξη και την πρόοδο των αθλητών έτσι ώστε να ανέβουν έτοιμοι πλέον στην πρώτη ομάδα.

Μία ομάδα σαν την Αθλέτικ Μπιλμπάο είναι αυτό που θα θέλαμε όλοι να έχουμε ως εικόνα στο μυαλό μας όταν μιλάμε για αθλητικό πολιτισμό. Με φιλάθλους να στηρίζουν την ομάδα χωρίς οπαδιλίκια, με ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα του τόπου τους και με ανθρώπους που έχουν όραμα για αυτήν. Είναι ο σύλλογος που αποδεικνύει πως… ρομαντισμός στον αθλητισμό υπάρχει ακόμη. Και δεν θα χαθεί ποτέ.

Βασκικοί Τίτλοι:

• 8 Πρωταθλήματα Ισπανίας : 1929-30, 1930-31, 1933-34, 1935-36, 1942-43, 1955-56, 1982-83, 1983-84.
• 23 Κύπελλα Ισπανίας: 1903, 1904, 1910, 1911, 1914, 1915, 1916, 1921, 1923, 1930, 1931, 1932, 1933, 1943, 1944, 1945, 1950, 1955, 1956, 1958, 1969, 1973, 1984.
• 2 Supercopa Ισπανίας: 1985, 2015.
• 13 πρωταθλήματα χώρας των Βάσκων: 1919-20, 1920-21, 1922-23, 1923-24, 1924-25, 1925-26, 1927-28, 1928-29, 1930-31, 1931-32, 1932-33, 1933-34, 1939-40

Και κάτι για τον επίλογο. Οι Βάσκοι ζουν για την Μπιλμπάο και εν μέρει ζουν από την Μπιλμπαό. Είναι η τιμή, η περηφάνια, το καμάρι, ολόκληρη η ιστορία τους. Σε μόλις 2 λέξεις: Athletic Club. Και αυτό θα το διαπιστώσετε στο παρακάτω βίντεο.