Διάρκεια: 144΄
Σκηνοθεσία: Ridley Scott
Σενάριο: Drew Goddard
Πρωταγωνιστούν: Matt Damon, Jessica Chastain, Kate Mara, Chiwetel Ejiofor
Μετά το Gravity (2013) και το Interstellar (2014), η φαντασμαγορική Διάσωση του έμπειρου Ridley Scott έρχεται να προστεθεί στη λίστα με τις σύγχρονες ταινίες επιστημονικής φαντασίας με θέμα «περιπέτειες στο διάστημα». Αυτή, όμως, είναι μάλλον η καλύτερη από τις ταινίες αυτές.
Η συνταγή, όπως είπαμε, δοκιμασμένη. Ο Scott, επίσης, δεν είναι σε καμία περίπτωση πρωτάρης ούτε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας (Alien, Blade Runner) ούτε σε μεγάλης διάρκειας και μπάτζετ επικές υπερπαραγωγές (Μονομάχος). Όσο για τον πρωταγωνιστή Matt Damon, έχουμε βαρεθεί να τον βλέπουμε να… σώζεται από πολυπληθείς ομάδες διάσωσης, είτε επειδή βρέθηκε πίσω απ΄ τις γραμμές των Ναζί (Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν), είτε επειδή τους έστειλε στον απομακρυσμένο παγωμένο πλανήτη του με ψευδή ελπιδοφόρα μηνύματα (Interstellar).
Πάμε στο διά ταύτα τώρα. Η ανθρωπότητα έχει πλέον τη δυνατότητα να στείλει επανδρωμένες αποστολές στον Άρη, και σε μια από αυτές ένα μέλος του πληρώματος, o αστροναύτης Mark Watney (Damon) εγκαταλείπεται στην επιφάνεια του πλανήτη από τους συναδέλφους του μετά από σοβαρό ατύχημα που όλοι πίστεψαν πως θα τον σκότωνε ακαριαία. Αυτός επιζεί, όμως, και καλείται να βρει τρόπο να επιβιώσει στην αφιλόξενη επιφάνεια του Άρη και να επικοινωνήσει με τη Γη προκειμένου να έρθει η πολυπόθητη βοήθεια. Όταν αυτό θα γίνει, θα ξεκινήσει μια τιτάνια προσπάθεια του ίδιου, της NASA, αλλά και των μελών του διαστημοπλοίου που τον εγκατέλειψαν και τώρα βρίσκονται στο δρόμο της επιστροφής, προκειμένου να βρεθεί λύση. Μεγαλύτεροι αντίπαλοι στην προσπάθεια αυτή ο χρόνος και τα 225 εκατομμύρια χιλιόμετρα που χωρίζουν τους δύο πλανήτες.
Για το τεχνικό κομμάτι της ταινίας δε θα χρειαστεί να πω πολλά. Όταν ένας σκηνοθέτης σαν τον Scott έχει στα χέρια του την τελευταία λέξη της τεχνολογίας το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η αρκούντως ρεαλιστική απεικόνιση του Άρη και οι σκηνές με μηδενική βαρύτητα στο διαστημόπλοιο είναι κυριολεκτικά… από άλλο πλανήτη, ειδικά αν τις βλέπεις σε 3D. Εμπνευσμένη είναι και η μουσική υπόκρουση, καθώς ως γνωστόν δεν υπάρχει τίποτε πιο ταιριαστό για μια τέτοια περιπέτεια από κλασικές disco επιτυχίες όπως το “Hot Stuff” και το “Waterloo”.
Η μεγάλη επιτυχία όμως της ταινίας συνίσταται στο πανέξυπνο και όσο το δυνατόν επιστημονικά ορθό σενάριο του Drew Goddard. Χιούμορ, σασπένς, συγκίνηση και εντυπωσιακές διαστημικές σκηνές, όλα στη σωστή τους δόση. Ένας απολαυστικός Matt Damon παραδίδει μαθήματα επιβίωσης σε μελλοντικούς εξερευνητές του Άρη, ενώ, σε αντίθεση με το φαντασμαγορικό αλλά χαοτικό Interstellar, οι εξηγήσεις των φαινομένων είναι αρκετά σαφείς και ρεαλιστικές, σε βαθμό που πείθεσαι πως η ανθρωπότητα δεν απέχει πολύ απ΄ το να αποικήσει, σχετικά σύντομα, τον Κόκκινο Πλανήτη.
Μας άρεσε επίσης η εξαιρετική αλληλεπίδραση των μελών του διαστημοπλοίου, με την έμπειρη Jessica Chastain στο ρόλο της επικεφαλής της αποστολής. Από τα στελέχη της NASA, ξεχωρίζουν με τις ερμηνείες τους οι ταλαντούχοι Jeff Daniels και Chiwetel Ejiofor.
Προσωπικά θα σας συνιστούσα να δείτε την ταινία όσο παίζεται στους κινηματογράφους (ιδανικά σε 3D), ή έστω σε μια μεγάλη τηλεόραση με υψηλή ευκρίνεια, καθώς μόνο έτσι θα απολαύσετε στο μέγιστο τα εξαιρετικής ποιότητας εφέ και τις πιο εκθαμβωτικές σκηνές στο διάστημα. Αυτό που κατορθώνει, όμως, η ταινία, είναι να μη στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτά και να αποτελεί μια θαυμάσια περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας με τρομερό επιστημονικό ενδιαφέρον (για τους λάτρεις του είδους), που κερδίζει αμέσως την προσοχή του θεατή.
Βαθμολογία: 8/10