Ο όρος ταυτότητα αναφέρεται στα επιμέρους στοιχεία των ομάδων ή των ατόμων, τα οποία προσδίδουν μία συγκεκριμένη υπόσταση σε αυτά. Αποτελεί τον όρο μέσω του οποίου, οι ομάδες ή τα άτομα αυτοπροσδιορίζονται, μέσω συγκεκριμένων ομοιογενών στοιχείων, επιτυγχάνοντας τη συνάφεια των κοινών χαρακτηριστικών και την διατήρησή των τελευταίων, από ενδεχόμενο κίνδυνο εξάλειψης τους.
Σήμερα, κάθε άτομο έχει τη δική του υπόσταση, προσωπικότητα, ήθη, έθιμα, πολιτισμικά στοιχεία και προτιμήσεις που συνάδουν με την ταυτότητά του. Παράγωγο στοιχείο της ταυτότητας είναι, ο αυτοπροσδιορισμός του ατόμου μέσω αυτής. Στη σημερινή εποχή, οι ταυτότητες δεν αποτελούν όμως σταθερά και αμετάβλητα στοιχεία, πόσο μάλλον στη σύγχρονη, παγκοσμιοποιημένη και μεταβαλλόμενη κοινωνία. Μιλώντας για ταυτότητα, πρόκειται για νοητικές κατασκευές που διαμορφώνονται σταδιακά σύμφωνα με τις εκάστοτε κοινωνικές, πολιτικές και ιστορικές συνθήκες ενός τόπου.
Η μάθηση είναι ένα ταξίδι μακριά από τη ζώνη άνεσης του μαθητή, μακριά από τη σχετική στενότητα και τους περιορισμούς του βιόκοσμού του. Όσο σημαντικό είναι, η μάθηση να επιβεβαιώνει την ταυτότητα και να δημιουργεί την αίσθηση του ανήκειν, άλλο τόσο είναι σημαντικό να καθίσταται η μάθηση ένα οδοιπορικό μακριά από τον γνωστό, και τον καθημερινό κόσμο της εμπειρίας. Αυτό το ταξίδι, είναι ένα ταξίδι προσωπικού και πολιτισμικού μετασχηματισμού. Η μάθηση συναντά όλους τους ανθρώπους, κάθε προέλευσης, πολιτισμικής καταγωγής, κοινωνικής τάξης. Η λεγόμενη διαφορετικότητα στις μέρες μας είναι πια ανεκτή και υποφερτή και σίγουρα σεβαστή.
Ως συνέπεια, η σχολική μάθηση έχει σχεδιαστεί να προάγει την αυτοκαθοδηγούμενη ατομική μάθηση, ή την αυτοδιαχειριζόμενη ομαδική μάθηση. Όλοι οι μαθητές δεν πρέπει να είναι στην ίδια σελίδα την ίδια στιγμή. Κάθε μαθητής έχει τη δική του προσωπικότητα και τις δικές του ανάγκες, επιθυμίες και όνειρα. Η μάθηση πρέπει να λειτουργήσει σαν το καράβι που θα μεταφέρει τους μαθητές, οποιασδήποτε καταγωγής, πολιτισμικής και φυλετικής, στα όνειρα και στις επιθυμίες τους.
Ακόμη, λογικό είναι κάθε μαθητής να δίνει διαφορετικές απαντήσεις στην ώρα του μαθήματος. Η Μαθησιακή Ενότητα αναζητά την προηγούμενη μάθηση με βάση την υπόθεση ότι οι μαθητές δεν θα δώσουν την ίδια απάντηση σε μια ερώτηση αλλά διαφορετικές με βάση αυτά που ήδη γνωρίζουν. Ο συνδυασμός των Γνωστικών Διαδικασιών επιτρέπει διαφορετική έμφαση και τύπους δραστηριοτήτων, κατάλληλων για τους διαφορετικούς «μαθησιακούς προσανατολισμούς» των μαθητών. Έτσι λοιπόν, η μάθηση γίνεται αντιληπτή πλέον ως ένα ταξίδι μετασχηματισμού στο πλαίσιο της διαφορετικότητας-πολυμορφίας.
Ο μαθητής, για παράδειγμα, μπορεί να ταξιδέψει από τη γνωστή του εμπειρία και τα βιώματα (Βιώνοντας το Γνωστό) στο βάθος και το εύρος της θεωρίας (Εννοιολόγηση, Ανάλυση), και πίσω στον καθημερινό κόσμο με την κατάλληλη ή δημιουργική μάθηση. Κατά τη χρονική φάση υλοποίησης της εφαρμογής ούτε ο μαθητής ούτε ο κόσμος παραμένουν ακριβώς οι ίδιοι, όπως ήταν όταν ξεκίνησε το ταξίδι. Αυτή είναι και η μαγεία της μάθησης, να συναντά δηλαδή άτομα από διαφορετικούς κόσμους και να τους οδηγεί στο καρπό της γνώσης, της αποδοχής, της ισότητας και της δικαιοσύνης.
Το σημερινό σχολείο είναι το σχολείο της ένταξης, το διαπολιτισμικό σχολείο, που χωράει κάθε μαθητή, οποιασδήποτε χώρας, οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης, οικονομικής κατάστασης, εξωτερικής εμφάνισης, φυλετικής καταγωγής, χρώματος κλπ. Το σχολείο αυτό σέβεται, αναγνωρίζει και λαμβάνει υπόψη τους ιδιαίτερους πολιτισμούς, κινούμενο προς την κατεύθυνση της διευκόλυνσης του έργου του και της καλύτερης αποτελεσματικότητας. Δεν αγνοεί ούτε μηδενίζει τους ιδιαίτερους σχετικά με την καταγωγή τους και την προσωπικότητα τους. Όπως και οι τελευταίοι δεν αναιρούν και παρεμποδίζουν το έργο του έτσι όπως ορίζεται από το Δημοκρατικό Πολίτευμα και το σύνταγμα.