Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνει ευτυχισμένος με καθετί που θεωρεί εκείνος ξεχωριστό για την καρδιά και την ψυχή του. Άλλος με ένα φιλί, άλλος με μια αγκαλιά, άλλος με χρήμα, άλλος με ένα πολυτελές αυτοκίνητο, εγώ όμως γίνομαι ευτυχισμένη με σένα… Από τα μάτια σου αντλώ ενέργεια, ευτυχία και αγάπη… Ο κόσμος μου γεμίζει με την ύπαρξη σου στη ζωή μου…
Η ζωή μου απέκτησε νόημα μετά τη γνωριμία μας πριν από χρόνια. Πέρασαν χρόνια αγάπη μου από τη μέρα που γνωριστήκαμε και αγαπώντας σε πιο πολύ από τότε… Σημείο αναφοράς στη ζωή μου είσαι εσύ, ο χρόνος ξεκινάει και σταματάει στο όνομα σου.. .Χαμογελάς, χαμογελώ, πονάς, πονάω, κλαις, κλαίω, απλά γιατί ότι νιώθει ο ένας μεταδίδεται και στον άλλον…
Αυτή είναι η έννοια της αγάπης, αλληλένδετα συναισθήματα καρδιά μου… Όνειρα που γίνονται από κοινού, αποφάσεις που λαμβάνονται οποιαδήποτε ώρα και στιγμή, ελπίδα που μοιράζεται στα δύο, όλα αυτά είναι που συνδέουν τις ψυχές… Ψυχές και σώματα ενωμένα, στα εύκολα και στα δύσκολα, γιατί εμάς μας ενώνει το ”Μαζί”… Πάντα και παντού μαζί, ο ένας για τον άλλον.
Εσένα που σε αγάπησα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη ζωή μου, εσύ που έδωσες χρώμα στα όνειρα μου και φως στις ελπίδες μου. Εσύ που γέμισες με ροδοπέταλα το σπίτι μας με την ύπαρξη σου, εσύ που με καθηλώνεις με το χαμόγελο σου, είσαι αυτό που θέλω να έχω. Τίποτα δεν έχει σημασία αν δεν το μοιράζομαι μαζί σου, τις στιγμές μου θέλω να τις ζω με σένα, γιατί απλά χωρίς εσένα δεν υπάρχει νόημα, δεν υπάρχουν στιγμές και βασικά δεν υπάρχω εγώ…
Εσύ μου έμαθες να κάνω όνειρα που νόμιζα πως δεν είχα το δικαίωμα, με έμαθες όμως να τα κάνω και πράξη. Γιατί εσύ πάντα ήσουν πιο δυνατός από εμένα κι ας έλεγες το αντίθετο. Νόμιζα πως δεν είχα τη δύναμη να κάνω πράξεις τίποτα από όλα αυτά, μαζί σου έμαθα καλά όμως. Έμαθα να ζω και να χαμογελώ, έμαθα να αγαπάω εμένα και μετά τους άλλους. Έμαθα να χτυπάω ότι με πονάει και να το ξεριζώνω από μέσα μου πριν με τυλίξει ο πόνος και η πίκρα συνοδευόμενη από την απελπισία..
Κατάλαβα αν και αργά πως παντού υπάρχει ένα μικρό παράθυρο με φως που φωτίζει τα σκοτάδια όποια κι αν είναι αυτά. Σημασία έχει όμως να υπάρχει κάποιος με ψυχή, καρδιά και αισθήματα για να σε βγάλει από το σκοτάδι και να σε μεταφέρει στο φως. Ένα χέρι να σε τραβήξει από το νερό και το βέβαιο πνιγμό, να σε επαναφέρει στη ζωή με μια λέξη, αυτή τη μαγική, αυτό το ”σ’ αγαπώ”…
Πάντα λες υπομονή, πως όλα είναι θέμα χρόνου, έκανες και μένα να το πιστέψω πως όλα θέλουν το χρόνο τους τελικά. Αρκεί να είμαστε εκεί, να περιμένουμε να λήξει ο χρόνος και η κλεψύδρα της ζωής μας να επανέλθει στην αρχική της θέση με πρωταγωνιστές εμάς και την αγάπη μας… Ο χρόνος αυτός που τα άψυχα γεμίζουν μέσα από την παρουσία των έμψυχων. Ο χρόνος αυτός που τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα και η αυλαία κλείνει με χαμόγελα…
Εμείς τα όνειρα μας τα πλάσαμε μαζί, τους δώσαμε σώμα και ψυχή και οι πραγματικές συζητήσεις ανάμεσα μας έγιναν όταν υπήρχε η σιωπή για κάποιο διάστημα… Η σιωπή αυτή έδωσε τις απαντήσεις σε όλα και κυρίως σε σένα και μένα… Οι καρδιές μας μίλησαν νοερά και οι ψυχές μας ενώθηκαν όπως ποτέ ξανά. Η αγάπη μας απέκτησε θεμέλια πιο γερά από αυτά που είχε, θεμέλια ζωής και ελπίδας…
…Άλλωστε όταν οι καρδιές μιλούν, το συναίσθημα ακούει…
