Αυτή είναι δυστυχώς η πικρή αλήθεια που γίνεται αντιληπτή σε όλους εμάς που είμαστε θεατές των δρομένων. Δυστυχώς δεν κινούμε εμείς τα νήματα των εξελίξεων στον κόσμο και καλώς η κακώς είμαστε βαλσαμωμένοι ή αν προτιμάτε αδρανείς την στιγμή που γύρω μας διαδραματίζονται διάφορες καταστάσεις οι οποίες αναμένονται εξαιρετικά συνταρακτικές για όλους.
Ας ξεκινήσουμε με τα πιο πολιτικά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες πέφτουν κορμιά για την διαδοχή του Προέδρου Obama με την Hillary Clinton από τους Δημοκρατικούς να έχει το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις με 46% έναντι 35% του Ρεπουμπλικάνου Doland Trump. Βέβαια μέχρι τον Νοέμβριο υπάρχει χρόνος να έρθει εκ νέου αλλιώς η κατάσταση, αλλά ο κόσμος θα δώσει βάση στην υποστήριξη του Obama στην Clinton και θα ανοίξει η ψαλίδα σύμφωνα με τα Μέσα Ενημέρωσης εκεί.
Στην Βρετανία πάλι έχουμε το πολιτικό event του καλοκαιριού. Το λεγόμενο ”Brexit” η αλλιώς το δημοψήφισμα για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέχρι στιγμής το πλεονέκτημα είναι οριακό προς τους απέχοντες από την Ε.Ε. αλλά όλοι οι πολιτικοί εκτιμητές θεωρούν πως το αποτέλεσμα θα κριθεί στις λεπτομέρειες. Προσωπικά, πιστεύω στην επικράτηση των αντίστοιχων ”Μένουμε Ευρώπη”. Και αυτό όχι μόνο για το γενικότερο καλό της ευρωπαϊκής οικονομίας αλλά και την πτώση της απήχησης τον βρετανικών ακραίων κινημάτων, αλλά και επειδή οι λεπτομέρειες που θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του αποτελέσματος θα δράσουν καταλυτικά υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Για παράδειγμα οι αναποφάσιστοι,θεωρώ ότι εφόσον δεν τους αγγίζει, ίσως, τόσο πολύ το θέμα και με τόση μικρή διαφορά ανάμεσα στις αποφάσεις θα ταχθούν υπέρ της παραμονής δίχως να θέλουν να αλλάξουν παραστάσεις. Όπως επίσης οι νέοι(που όπως αποδείχθηκε και στο περσινό ελληνικό δημοψήφισμα) έχουν καταλυτικό ρόλο με την ψήφο τους, στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι εξίσου υπέρ της παραμονής. Αλλά αυτά είναι κυρίως συντελεστές με το όλο εγχείρημα να κρίνεται και από την αποχή που θα υπάρξει, και εν συνεχεία από την στάση της Ε.Ε λίγο αυτόν τον καιρό, έχοντας όμως ήδη προετοιμαστεί για το ενδεχόμενο του Brexit.
Τέλος, η κατάσταση στη Γαλλία δεν θυμίζει σε τίποτα την διοργανώτρια χώρα του Euro 2016, το οποίο ξεκινάει σε λίγες μέρες κανονικά αλλά ρεαλιστικά η έναρξη του βρίσκεται στον αέρα. Με τον γαλλικό λαό να έχει πλημμυρίσει τους δρόμους διαδηλώνοντας για τα εργασιακά του δικαιώματα ο πρόεδροs Hollande μόνο στο Euro δεν θα μπορούσε να έχει στο μυαλό του. Αν σκεφτεί κανείς ιδίως πως μόνο 4 στους 100 συμφωνούν με τις ασφαλιστικές κινήσεις του Προέδρου τις χώρας, και επιπροσθέτως πως στις δημοσκοπήσεις πρώτη φαίνεται να είναι η ακροδεξιά Le Pen, καταλαβαίνει πως η Γαλλία περνάει μια αρκετά ισχυρή πολιτική κρίση που μόνο καλό δεν κάνει στην 2η καλύτερη οικονομία της ευρωζώνης.
Όλα αυτά τα ανέφερα με απώτερο σκοπό να ξυπνήσουμε σαν λαός από τον λήθαργο που έχουμε βυθιστεί και να είμαστε προετοιμασμένοι αν όχι ενεργοί για κάθε ενδεχόμενο που μπορεί να ταράξει περισσότερο την ήδη διαταραγμένη καθημερινότητα μας. Βέβαια είναι λίγο δύσκολο να συμβεί αυτό την στιγμή που τα πιο μείζονα πολιτικά προβλήματα που έχουμε να ασχοληθούμε είναι οι περιβόητες δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας κ. Φίλη για το μάθημα των Αρχαίων Ελληνικών, για τις καταθέσεις της μητέρας της Βουλευτού Βαλαβάνη πριν τα capital controls που πήγαν υπέρ πίστεως και…λαϊκής, αλλά και με την αμηχανία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να τον επηρεάζει αρνητικά σε διάφορες συνεντεύξεις του με αποκορύφωμα την προχθεσινή του με τον κ. Βάλς, καταφέρνοντας εκτός από το να γίνει περίγελος να φέρει και σε δύσκολη θέση τον Γάλλο Πρωθυπουργό. Αυτές είναι οι βασικές μας διαφορές με άλλα προηγμένα κράτη. Εξάλλου τα έχουμε ξαναπεί, και θα τα λέμε συνέχεια για αυτήν την κυβέρνηση που το μόνο που καταφέρνει είναι να μας εκπλήσσει δυσάρεστα μέρα με την μέρα κρατώντας ολόκληρο το έθνος στον πάτο και στην στασιμότητα ενόψει των καλπάζουσων εξελίξεων. Το δείχνει εξάλλου και η φωτογραφία με τον κ. Τσίπρα να κρατάει (ανάποδα;;;) τα κιάλια του ανάποδα κοιτώντας τι; Ίσως τις εξελίξεις από μακριά; Ίσως την ανάπτυξη που την βλέπει μόνο αυτός και οι βουλευτές του; Ίσως την ελπίδα που έταζε σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό; Ποιός ξέρει όμως, το σίγουρο είναι ότι σαν Έλληνες δεν έχουμε ως άπραγοι θεατές των δρωμένων αλλά ως ισχυροί παράγοντες που διαμορφώνουν τα γεγονότα. Και δεν τα λέω εγώ πίσω από ένα πληκτρολόγιο, αλλά τα λέει η Ιστορία.