Ο εκκεντρικός Τιμ Μπάρτον (Ψαλιδοχέρης, Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης, Νεκρή Νύφη, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και πολλά άλλα), γνωστός για τα παραμυθένια, δαιδαλώδη και φαντασμαγορικά σκηνικά και σενάρια των ταινιών του, επανέρχεται με μια ταινία που μοιάζει να βαδίζει στον ίδιο δρόμο, αλλά τελικά αποδεικνύεται αρκετά… συνηθισμένη για τα δεδομένα του.
Μις Πέρεγκριν: Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά (ΗΠΑ, 2016)
Περιπέτεια φαντασίας, 126΄
Σκηνοθεσία: Tim Burton
Σενάριο: Jane Goldman
Πρωταγωνιστούν: Asa Butterfield, Eva Green, Samuel L. Jackson
Ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του –μόλις 19 ετών-, ο Asa Butterfield (The Boy in the Striped Pyjamas, Hugo) είναι ο πρωταγωνιστής σε τούτη την φαινομενικά αντισυμβατική ταινία φαντασίας. Ο ήρωας που υποδύεται είναι ένας έφηβος στη Φλόριντα που ονειρεύεται να γίνει εξερευνητής, κυρίως εξαιτίας των ιστοριών που του διηγείται ο παππούς του για μακρινά μέρη με παράξενους ανθρώπους. Όταν ο τελευταίος βρει αφύσικο θάνατο, ο μικρός θα ταξιδέψει με τον πατέρα του στην Ουαλία, εκεί όπου διαδραματίζονταν οι ιστορίες του παππού του. Εκεί θα κάνει ένα μεγάλο, ονειρώδες ταξίδι στο (χωρο)χρόνο, θα γνωρίσει τη Μις Πέρεγκριν (Eva Green) και τα ασυνήθιστα παιδιά της και θα προσπαθήσει να βοηθήσει τους νέους του φίλους να αντιμετωπίσουν τους επικίνδυνους εχθρούς του.
Παρά το «ασυνήθιστο» που υπόσχεται ήδη από τον τίτλο του, το έργο ακολουθεί μια γνωστή πεπατημένη ιστορία. Ένας ονειροπόλος νέος που αισθάνεται απογοητευμένος από τον απλό, συνηθισμένο κόσμο που ζει και γνωρίζει τελικά έναν καινούριο, φανταστικό, απρόβλεπτο, μαγικό. Γνωρίζει τους καλούς και τους κακούς αυτού του κόσμου (και μια κοπέλα, εννοείται), αμφιταλαντεύεται μεταξύ ονείρων και πραγματικότητας και τελικά αναλαμβάνει δράση για να σώσει τη νέα του παρέα, και συχνά ταυτόχρονα και την παλιά.
Με λίγες αλλαγές, με διαφορετικό τρόπο, το έχουμε ξαναδεί αρκετές φορές το κόνσεπτ. Έτσι, όμως, η ταινία χάνει ένα από τα σημαντικότερα ατού που έχουν τα εγχειρήματα του Τιμ Μπάρτον: την πρωτοτυπία και το απρόβλεπτο. Μπορεί και τώρα να έχουμε φαντασμαγορικά σκηνικά, ωραία τοπία και ασυνήθιστους χαρακτήρες, αλλά δεν βλέπουμε τίποτα που δεν περιμέναμε να το δούμε.
Μερικά από τα… ασυνήθιστα παιδιά της Μις Πέρεγκριν.
Αξίζει, επομένως, κάτι από τη Στέγη για Ασυνήθιστα Παιδιά; Εν μέρει ναι, αξίζει. Παρότι, όπως ανέλυσα, πραγματεύεται μια μάλλον τετριμμένη ιστορία, ο Τιμ Μπάρτον ξέρει να την αποδώσει στην οθόνη όσο πιο όμορφα γίνεται. Σκηνές που θυμίζουν τη μαγεία των παλαιότερων ταινιών του εμφανίζονται, ενώ σε κάποιες στιγμές το έργο κατορθώνει, μετά βίας έστω, να σου προκαλέσει όμορφα συναισθήματα.
Αυτό που διασώζει την ταινία, ωστόσο, είναι κυρίως οι ερμηνείες του τρίο Butterfield-Green-Jackson. Ο πρώτος, λογικά σ΄ έναν από τους τελευταίους «παιδικούς» ρόλους του, προσδίδει ένα πετυχημένο μίγμα αθωότητας και αποφασιστικότητας και δείχνει έτοιμος να περάσει στην ενήλικη υποκριτική με ομαλότερο τρόπο απ΄ ότι πολλοί συνάδελφοί του. Η Eva Green, σ΄ έναν όχι και τόσο τυπικό γι΄ αυτήν ρόλο, περιορίζεται από τον ίδιο της το χαρακτήρα (παρότι θεωρητικά πρωταγωνίστρια) αλλά με μια γοητευτική και εκλεπτυσμένη αύρα δικαιολογεί απόλυτα την… ύπαρξη της. Όσο για τον Jackson, που τείνει να κάνει συνήθεια το ρόλο του κακού, είναι απολαυστικός στις λίγες, δυστυχώς, σκηνές που συμμετέχει, και εξακολουθεί να αποτελεί εγγύηση για πρακτικά κάθε ταινία στην οποία τον βλέπουμε.
Σε μια χρονιά που ακόμα δεν έχουμε δει κάτι πολύ αξιόλογο, μια από τις σταθερές αξίες των τελευταίων χρόνων, ο Τιμ Μπάρτον, αποτυγχάνει να κάνει τη διαφορά και, αντιθέτως, περιορίζεται σε μια από τις μετριότερες προσπάθειές του. Ακόμα και οι πιο πιστοί οπαδοί του δύσκολα θα ενθουσιαστούν βλέποντας τη Μις Πέρεγκριν, έστω κι αν η ταινία διαθέτει τα χαρακτηριστικά αυτά που θα αποτρέψουν λογικά το θεατή από το να τη θεωρήσει «χάσιμο χρόνου». Ο Μπάρτον όμως έχει γυρίσει πολύ πιο ενδιαφέρουσες ταινίες, και λογικά το φιλμ αυτό θα περάσει στα «ψιλά» της πλούσιας φιλμογραφίας του…
Βαθμολογία: 6,5/10
