Υπάρχουν ταινίες που τόσο κατά την διάρκεια που τις βλέπεις όσο και μετά το τέλος τους, δεν μπορείς να αποφασίσεις αν πρόκειται για αριστουργήματα ή για κακές παραγωγές. Όταν άρχισα να βλέπω το The Perfect Host πίστεψα ότι ήταν μια μέτρια προς κακή ταινία. Μετά από 30 λεπτά, όμως, ξαφνικά όλα άρχισαν να γίνονται πολύ πιο ενδιαφέροντα. Πριν συνεχίσεις την ανάγνωση, θα πρέπει να ξέρεις ότι η ταινία αυτή κυκλοφόρησε το 2011, επίσης ότι είναι ακατάλληλη για άτομα κάτω 17 χρονών και στην συγκεκριμένη κριτική θα προσπαθήσω να αποκαλύψω όσα λιγότερα γεγονότα γίνεται, καθώς γίνονται άπειρες ανατροπές.
Ο John Taylor (Clayne Crawford) αφού έχει ληστέψει μια τράπεζα, ψάχνει ένα σπίτι για να κρυφτεί μέχρι να σταματήσουν να τον αναζητούν οι αστυνομικοί. Ο Warwick Wilson (David Hyde Pierce) είναι τελικά αυτός που ανυποψίαστος για την εγκληματική του ενέργεια θα του επιτρέψει να μπει στο σπίτι του. Σύντομα, όμως, ο Warwick θα μάθει ότι ο άνθρωπος που εμπιστεύτηκε είναι ένας εγκληματίας. Τότε και ο John με την σειρά του θα καταλάβει ότι ο Warwick δεν είναι τόσο αφελής και εύπιστος όσο πίστευε.
Σκηνοθέτης της ταινίας αυτής είναι ο Nick Tomnay. Βλέπουμε πολλά όμορφα και προσεγμένα πλάνα που θέλουν είτε να δείξουν την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί, όπως όταν βλέπουμε ολόκληρη την τραπεζαρία όταν ξεκινάει το δείπνο στο σπίτι του Warwick, είτε να εστιάσουν στο πρόσωπο ενός χαρακτήρα για να δοθεί έμφαση στα συναισθήματά του τη δεδομένη στιγμή, όπως όταν οι δύο πρωταγωνιστές παίζουν σκάκι. Όλα αυτά τα πλάνα προβάλλονται σαν να είναι ο θεατής ένα τρίτο άτομο που βρίσκεται εκεί και παρακολουθεί την δράση. Παράλληλα, σημαντικές είναι οι διάφορες αναδρομές που αποκαλύπτουν τόσο τον τρόπο με τον οποίο λήστεψε ο John την τράπεζα, αλλά και τον λόγο που τον οδήγησε σε μια τόσο ακραία πράξη. Τέλος, ιδιαίτερη πρωτοτυπία φαίνεται από την χρήση διάφορων μέσων για την δημιουργία έντασης αλλά και για την εξέλιξη της πλοκής, όπως όταν μέσα από ένα βίντεο μαθαίνουμε καινούριες πτυχές του χαρακτήρα του Warwick ή όταν μέσα από ένα λεύκωμα με φωτογραφίες μαθαίνουμε τι σκοπεύει να κάνει στον John.
Στην πετυχημένη σκηνοθεσία συνέβαλλαν με την εργασία τους και άλλοι καλλιτέχνες. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας διαδραματίζεται στο σπίτι του Warwick. Η Malinda Brabetz, που ήταν υπεύθυνη για την διακόσμηση των σκηνικών, έκανε άριστη δουλειά, καθώς ο τρόπος που ήταν διακοσμημένο το σπίτι, με πολυτελή και μοντέρνα έπιπλα χωρίς άχρηστα διακοσμητικά, αλλά και η καθαριότητα που το διέκρινε δείχνουν έμμεσα στοιχεία του χαρακτήρα του ιδιοκτήτη του. Το γεγονός, άλλωστε ότι χρησιμοποιήθηκαν τα περισσότερα δωμάτια του σπιτιού, όπως το σαλόνι, η τραπεζαρία, η κουζίνα, το μπάνιο, κάνει ακόμα πιο σημαντική την συμβολή της διακοσμήτριας. Επιπλέον, η Melanie Deforrest και η Grace Lee που έκαναν το μακιγιάζ των ηθοποιών ήρθαν αντιμέτωπες με την πρόκληση να τους κάνουν να αιμορραγούν και το πέτυχαν, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο John ο οποίος κατά την ληστεία της τράπεζας τραυματίστηκε στο πόδι με αποτέλεσμα να αιμορραγεί σε όλη την διάρκεια της ταινίας αλλά και αργότερα απέκτησε και άλλες πληγές. Επίσης, δεν γίνεται να μην αναφερθεί το πόσο εξαιρετικός ήταν ο David Hyde Pierce. Ο ρόλος του Warwick ήταν εξαιρετικά απαιτητικός, ιδιαίτερος και ιδιότροπος. Ο ηθοποιός χρειάστηκε πολλές φορές να κάνει πράγματα που θεωρούνται αφύσικα και υπερβολικά παράξενα. Παρόλα αυτά, τα έκανε με φυσικότητα και αν και συνέχιζαν οι πράξεις του να ξαφνιάζουν τον θεατή, δεν φαινόταν ότι υποκρινόταν, είχε γίνει ένα με τον ρόλο.
Όσον αφορά τα αρνητικά, η ερμηνεία του Clayne Crawford αν και καλή υπάρχουν ορισμένες σκηνές που δεν ανταποκρίνεται στην αναμενόμενη αντίδραση που θα είχε ένας άνθρωπος, όπως όταν βλέπει το βίντεο που το έδειξε ο Warwick, αφού θα έπρεπε να έχει τρομάξει και να φωνάζει για να φύγει από το σπίτι του. Ακόμα, στο σενάριο υπάρχει ένα κενό για τον χαρακτήρα του Warwick, καθώς από την μια πλευρά εμφανίζεται ως τρελός, επικίνδυνος και μανιακός, αλλά από την άλλη έχει την ευφυΐα να κρατήσει μυστική την κρυφή του ζωή και να παίζει παιχνίδια εις βάρος των άλλων.
Συνοπτικά, αν είσαι άνω των 17 θα συνιστούσα να δεις αυτή την ταινία, καθώς εκτός από το γεγονός ότι θα σου μείνει αξέχαστη λόγω των περίεργων και παράξενων σκηνών της, θα σου αποδείξει ότι καμιά φορά οι άνθρωποι δεν είναι αυτό που φαίνονται.
