Όλοι ανεξαιρέτως, άντρες και γυναίκες, μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε ακόμα με τα ίδια κοινωνικά πρότυπα που υπάρχουν εδώ και χρόνια. Όπως παράδειγμα, για να ολοκληρωθεί κάποιος και να θεωρηθεί επιτυχημένος πρέπει να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Για το κοινωνικό, οικογενειακό περίγυρο δεν μετράει τι έχει κάνει μια γυναίκα ή ένας άντρας στο επαγγελματικό και οικονομικό τομέα. Αν δεν έχει αποκτήσει μια δική του οικογένεια θεωρείται μισός. Είναι όμως?
Έρευνες έχουν δείξει τα τελευταία χρόνια ραγδαία αύξηση των διαζυγίων ή ακόμα χειρότερα ενδοοικογενειακή βία αλλά και κατάθλιψη των μελών της οικογενείας. Είμαι των παραδόσεων. Είναι σπουδαίο κατόρθωμα να κάνεις μια οικογένεια και να χτίσεις υγιή σχέση με τον/την σύντροφό σου και τα παιδιά σου. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να το έχουμε αποφασίσει οι ίδιοι επειδή είμαστε έτοιμοι και όχι επειδή φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι και για να μην σχολιάζουν αρνητικά ο κοινωνικός μας περίγυρος.
Αν θέλουμε να συνεχίσουμε και να διαιωνίσουμε το ανθρώπινο είδος σωστά πρέπει να δούμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε και να μην επιλέγουμε με βάση τα πρέπει και θέλω της κοινωνίας που μας επιβάλλουν έμμεσα και ψυχαναγκαστικά. Αν πραγματικά χτυπήσει το βιολογικό σου ρολόϊ και όχι επειδή είναι κουρδισμένο από την ημέρα που γεννήθηκες παρά την θέλησή σου τότε είναι ευχής έργον η δημιουργία οικογένειας.
Επιλέγουμε σύντροφο για να κάνουμε μια οικογένεια όχι για οικονομική και κοινωνική εξασφάλιση, αλλά επειδή αγαπάμε τον εαυτό μας και βρήκαμε στο έτερο ήμισυ μας ένα άτομο που μπορούμε να στηριχθούμε ουσιαστικά, να μοιραστούμε καλές αλλά και άσχημες στιγμές. Επιλέγουμε τον σύντροφο που μας κάνει να γελάμε, αισθανόμαστε ασφάλεια. Αν δεν εκτιμάς τον σύντροφό σου τότε κάνεις δυστυχισμένους όχι μόνο τον εαυτό σου αλλά και το σύντροφο που εμπιστεύτηκε την υπόλοιπη ζωή του/της.
Για να μπορέσει να έχει αίσιο τέλος ένας γάμος και παιδιά υγιή που θα εξελιχθούν σε έντιμους, έξυπνους ανθρώπους πρέπει να είμαστε πάντα ειλικρινής με τον εαυτό μας αλλά και με τα άτομα που συναναστρεφόμαστε.