Η πρώτη ματιά.

Τα πάντα κυλούν σε ράγες ιδιοτέλειας κι ανιδιοτέλειας.
Τα προσωπικά ζητήματα χολαίνουν κι οι λύσεις που παλεύουμε άσκοπες κι άκαρπες.

Τα προβλήματα δυσχεραίνουν τις καταστάσεις με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότερο οι αμφιβολίες να εδραιώνονται βασανιστικές και ψυχοφθόρες.

Όλα αυτά χάθηκαν με μιάς.
Μόλις πληκτρολόγησα την πρώτη λέξη… μόλις ένιωσα το πρώτο σκίρτημα.

Αλήθεια… το χα ήδη ξεχάσει.

Απ’ την αρχή ζήτησες να βγάλεις το αγκάθι απ την ψυχή μου.

Π1λεψες αντρίκια …σε πόνεσα..ίσως γιατί έτσι είχα μάθει να αμύνομαι.

Δε μου άφησαν περιθώρια καλής διαγωγής,έπρεπε να επιβιώσω σε μια ζούγκλα.

Θηρία παντού μα στη μέση πάντα εγώ

Κι όμως αυτή τη φορά… ένιωσα μια δύναμη να μου λέει… σήκω πάνω… φτάνει… πρέπει να ζήσεις

Δεν τίθεται θέμα εξόδων… οικονομικών ή διασκεδάσεων.
Τίθεται ζήτημα συνεννόησης αγάπης μα περισσότερο ανθρωπιάς.

Να ξερες πόσα βράδια έχω μείνει άυπνη να βολοδέρνω στους στοχασμούς και στον παραλογισμό του.

Μα τώρα έβλεπα ένα φύλακα άγγελο σε όλα για όλα.

Πάντα θα σ ευγνωμονώ…γιατί ήρθες την πιο κατάλληλη στιγμή.