Οι περισσότεροι εκεί έξω όταν πλησιάζουν τα Χριστούγεννα, όταν χειμωνιάζει νιώθουν πολύ όμορφα. Ανυπομονούν στην κυριολεξία για αυτή την εποχή. Κι εμένα μ’ αρέσει πολύ ο χειμώνας… Τζάκι, ζεστή σοκολάτα , καλή παρέα και αγκαλιά με μια κουβέρτα στον καναπέ επίγειος παράδεισος για τα δικά μου δεδομένα σε συνδυασμό με έντονο κρύο έξω, ή ακόμα καλύτερα με βροχή ή χιόνι είναι σχεδόν ονειρικό!
Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, μικρό κοριτσάκι ακόμα με την μαμά και τον μπαμπά μου να πηγαίνουμε βόλτες σε διάφορα μέρη -κι όταν είχε κρύο με είχαν ντυμένη στην κυριολεξία σαν κρεμμύδι- δρόμοι με Χριστουγεννιάτικη μουσική, φωτάκια και πολλούς χριστουγεννιάτικους στολισμούς… Σαν να έχεις βγεί από κάποια ταινία. Σαν παιδάκι εννοείται πως τα λάτρευα τα Χριστούγεννα, τον Άι Βασίλη κι όλα αυτά τα παραμυθάκια που λένε στα παιδάκια.
Ξέρεις κάτι, δεν μ’αρέσουν τα Χριστούγεννα. Ωραία τα φωτάκια, ωραία τα στολισμένα δέντρα αλλά είναι αυτό τίποτα άλλο. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο. Για ‘μένα τα Χριστούγεννα είναι μαγεία. Αλλά την μαγεία την θέλω όλο τον χρόνο στη ζωή μου όχι ένα μήνα. Σχετικά με τα φωτάκια που σου λέω όλο το χρόνο τα έχω στο σπίτι μου-προφανώς όχι σε δέντρο- αλλά στο κρεβάτι μου και μ’αρέσουν (η τρελή του χωριού ξεκάθαρα) !
Κι όμως, εξακολουθώ να λέω ότι δεν μ’αρέσουν τα Χριστούγεννα. Είναι λίγο περίεργο να βλέπεις μασκαράδες γύρω σου με το ζόρι χαρούμενους και καλά γιατί έτσι πρέπει. Και να είσαι αναγκασμένος να τους υποστείς όλους αυτούς με το ζόρι κάτι τέτοιες Άγιες μέρες. Αλλά θα μου πείς τους ανέχομαι όλο το χρόνο, σ’αυτόν τον ένα μήνα θα κολλήσω; Βασικά στο χέρι σου είναι να μην έχεις ανθρωπάκια στη ζωή σου που σε χαλάνε, κάνε ξεκαθάρισμα δεν είναι δα και τόσο δύσκολο κι έπειτα σκέψου κάτι, εφόσον δεν μπαίνεις στην διαδικασία να καθαρίσεις την ζωή σου από την βρωμιά, γιατί να τους επιτρέψεις να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και αυτήν τη μία εποχή του χρόνου; Και στο λέει αυτό κάποια που δεν της αρέσουν τα Χριστούγεννα.
Σε ζάλισα δεν μ’αρέσουν τα Χριστούγεννα και δεν μ’αρέσουν. Σου ξεκαθάρισα μ’αρέσουν τα φωτάκια κι οι χουχουλιάρικες καταστάσεις. Αυτό που με το ζόρι πρέπει να είμαι χαρούμενη δεν το δέχομαι όπως επίσης δεν δέχομαι το Πάσχα που για μένα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας να είμαι σε πελάγη ευτυχίας αφού είναι όπως και να το κάνουμε μια περίοδος πένθους.
Βαρέθηκα να στο πηγαίνω από έξω τόση ώρα, στο έχω ξανά πεί Δεκέμβρη έχασα τον μπαμπά μου οπότε καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι αρκετά βαρύ από μόνο του σε συνδυασμό με τον Νοέμβριο που έχασα τον λατρεμένο μου παππού. Δεν το παίζω κλάψα, απλώς ρε συ είναι ότι κάποια πράγματα που τα έχεις συνδυάσει με συγκεκριμένα άτομα , με μια συγκεκριμένη ροή όλα τ’ άλλα είναι φθηνές απομιμήσεις. Βέβαια, έτσι όπως το λέω είναι σαν να καταδικάζω όλα τα μελλοντικά Χριστούγεννα. Θεωρώ ότι τα καλύτερα Χριστούγεννα δεν έχουν έρθει ακόμα, όταν έρθουν ίσως να γκρεμίσουν τα πάντα στο πέρασμα τους. Ποιός ξέρει, εδώ θα ΄μαστε και θα τα ξανά πούμε αυτά! Ξανά και ξανά!
Όπως κι να έχει αυτό που όλοι εμείς οι φοιτητές με το που μπεί ο Δεκέμβρης είμαστε σε ένα mood γαλήνης κι όλοι οι καθηγητές μας γεμίζουν με εργασίες και προόδους κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Φέτος ανυπομονώ για τις διακοπές των Χριστουγέννων, λίγο η κούραση του τελευταίου διαστήματος, λίγο ότι μου έλειψε η όλη οικογενειακή θαλπωρή στην βάση μου, συνδυασμός. Οπότε ναι περιμένω να περάσουν οι μέρες για να ξεκουραστώ. Αλήθεια, στο Πανεπιστήμιο/ Τ.Ε.Ι που σπουδάζεις εσύ στα βάζουν όλα (εργασίες, παρουσιάσεις, προόδους) μαζεμένα; Αν ναι με καταλαβαίνεις απόλυτα! Αυτά προς το παρόν, πάω να κάνω την τελευταία παρουσίαση για το 2017 και να αρχίσω να ετοιμάζω βαλίτσες για τα πάτρια εδάφη.
See you! 😉
2 Comments
Deliopoulos Konstantinos
poli sosti topothetisi
Pingback: Περιμένοντας τους δείκτες του ρολογιού να γυρίσουν… διακοπές loading!