“Το φετινό καλοκαίρι σχεδόν έχει έρθει , καθώς οι περισσότεροι έχουν ήδη αρχίσει να κατευθύνονται στις κοντινές παραλίες και σε μικρές καλοκαιρινές αποδράσεις. Απαραίτητο λοιπόν, από τον πιο μικρό μέχρι τον μεγαλύτερο είναι η ανάγνωση ενός βιβλίου κάτω από τον όμορφο ήλιο , ξαπλωμένοι κάτω από την ομπρέλα ή κάνοντας ηλιοθεραπεία ταξιδεύοντας τον καθένα σ’ ένα δικό του κόσμο μακριά από οτιδήποτε αγχωτικό”
- Ντ.Χ.Λώρενς : Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι
Το γνωστό, πολυσυζητημένο (και απαγορευμένο για χρόνια) αριστούργημα, η ερωτική ιστορία μιας αριστοκράτισσας της Κόνι Τσάτερλι και ενός άντρα της εργατικής τάξης, του δασοφύλακα Μέλορς.
Το βιβλίο είναι μια τολμηρή διερεύνηση του σεξουαλικού πάθους ως του μόνου ζωτικού και αληθινού στοιχείου της ζωής, μια πολύ διεισδυτική αποτύπωση της γυναικείας ιδιοσυγκρασίας. Υπάρχουν τολμηρές περιγραφές (αισθητικά υπέροχες) αλλά το
σημαντικότερο είναι η αναζήτηση της πληρότητας, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την ενότητα σώματος και πνεύματος. Κριτική στη “ζωή του πνεύματος” την οριστικά αποκομμένη από τη σάρκα (την οποία ενσαρκώνει ο ανάπηρος σύζυγος της Κόνι), ύμνος στη χαρά της σεξουαλικής ολοκλήρωσης.
“Απέμεινε τελείως ακίνητη, σαν να ήταν βυθισμένη στον ύπνο, σαν να ήταν βυθισμένη σε όνειρο. Ύστερα τη διαπέρασε ένα ρίγος καθώς ένιωσε το χέρι του να την ψηλαφίζει απαλά, μα παρ’ όλα αυτά με έναν τρόπο παράξενο κι επίμονα αδέξιο, μέσα απ’ τα ρούχα της. Της έβγαλε το λεπτό μεταξένιο φόρεμα της, αργά, προσεκτικά, μέχρι που το κατέβασε τελείως και το τράβηξε από τα πόδια της. Έπειτα τρέμοντας από ανείπωτη ηδονή άγγιξε τη ζεστή κι απαλή σάρκα της, ακουμπώντας σε μια στιγμή τα χείλη του στον αφαλό της για να τον φιλήσει. Χωρίς να μπορεί ν’ αντισταθεί μπήκε μέσα της αμέσως, για να βρει τη γαλήνη στο τρυφερό, ακίνητο κορμί της. Ήταν η στιγμή της πιο πλέριας γαλήνης γι’ αυτόν, η στιγμή που έμπαινε στο σώμα της γυναίκας.”
-
Λέο Μπουσκάλια : ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ 9 ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ«Η
ζωή γίνεται παράδεισος για όσους αγαπούν πολλά πράγματα με πάθος».Μ’ έναν ζεστό, στοργικό και συχνά χιουμοριστικό τρόπο ο Λέο Μπουσκάλια μας δείχνει ότι ένας επίγειος παράδεισος δεν είναι ένας μακρινός και απλησίαστος προορισμός. Αντίθετα, μπορούμε εύκολα να φτάσουμε στον προορισμό αυτό, όποτε πραγματικά το θελήσουμε, μέσα από ένα συναρπαστικό ταξίδι αγάπης. Το κλειδί για το μαγικό αυτό ταξίδι βρίσκεται στην αναγνώριση της πραγματικότητας ότι η ζωή γίνεται παράδεισος μόνο για όσους αγαπούν πολλά πράγματα με πάθος. Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι ανάμεσά μας είναι αυτοί που αγκαλιάζουν τη ζωή, τον έρωτα, τους ανθρώπους, την τέχνη, τις αναμνήσεις, τα βιβλία, τη μουσική, τη μάθηση, το χορό, το καλό φαγητό, και χιλιάδες άλλα μικρά και μεγάλα πράγματα με πάθος. Όσο πιο παθιασμένα αγαπούμε πολλά πράγματα τόσο πιο εφικτό γίνεται να ζήσουμε στο δικό μας παράδεισο τώρα.
Ο παράδεισος, λέει ο Μπουσκάλια, βρίσκεται μέσα στις απέραντες και απεριόριστες πνευματικές μας ικανότητες και διαμορφώνεται μέσα από τις προσωπικές μοναδικές εμπειρίες μας και τη θέλησή μας να ωριμάσουμε και ν’ αλλάξουμε.
-
Έμιλι Μπροντέ : Ανεμοδαρμένα Ύψη
Τα “Ανεμοδαρμένα ύψη” είναι η θυελλώδης, παθιασμένη ιστορία ενός παράφορου και σχεδόν δαιμονικού έρωτα ανάμεσα στην Κάθριν Έρνσο και τον Χίθκλιφ, ένα αδέσποτο παιδί που υιοθέτησε ο πατέρας της Κάθριν. Μετά τον θάνατο του κυρίου Έρνσο, ο Χίθκλιφ προπηλακίζεται και εξευτελίζεται από τον αδελφό της Κάθριν, τον Χίντλεϊ, και πιστεύοντας από μια παρεξηγημένη φράση της ότι η αγάπη του για αυτήν δεν βρίσκει ανταπόκριση, εγκαταλείπει τα Ανεμοδαρμένα Ύψη και επιστρέφει μετά από χρόνια ως πλούσιος και εκλεπτυσμένος κύριος. Βάζει αμέσως σε εφαρμογή ένα σχέδιο αβυσσαλέου μίσους με σκοπό να εκδικηθεί για τα δεινά που είχε υποστεί στο παρελθόν. Η πλοκή της ιστορίας είναι πολυεπίπεδη και χαρακτηρίζεται από αμείλικτη βιαιότητα, όμως ο επιτυχημένος χειρισμός αυτής της πολύπλοκης δομής, οι παραστατικές περιγραφές του ερημικού τοπίου των χερσότοπων του Γιόρκσερ και το ποιητικό μεγαλείο της Έμιλι Μπροντέ συνδυάζονται με μοναδικό τρόπο, ώστε το μυθιστόρημα να αποτελεί αριστούργημα της αγγλικής λογοτεχνίας.
- William Maxwell: ΑΝΤΙΟ ΤΩΡΑ, ΤΑ ΛΕΜΕ ΑΥΡΙΟ
Δύο αγόρια μεγαλώνουν αγαπημένα σε μια αγροτική περιοχή. Ένας φόνος και μια αυτοκτονία θα διαλύσουν τη σχέση τους. Ο ένας από τούς δύο, ο αφηγητής, θα αναγκαστεί, μισόν αιώνα μετά, να αγγίξει την παλιά πληγή και να αναζητήσει τη λύτρωση πίσω στα χρόνια της αθωότητας και της ενοχής.
Το Αντίο τώρα, τα λέμε αύριο είναι ένα βιβλίο για τις ζωές που αλλάζουν σ’ ένα βράδυ. Κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ (1982) και είναι ένα “από τα 100 επιδραστικότερα μυθιστορήματα της αγγλικής γλώσσας
«Ειλικρινής και αληθινός στις ζωές των παιδιών, ιδιαίτερα των αγοριών, και δεν ντρέπεται στην περιγραφή των αναγκών και των τρωτών σημείων τους, αρχής γενομένης με την απώλεια της μητέρας του αφηγητή. Περιγράφει παραστατικά και με έντονη ευαισθησία τον αντίκτυπο που ενέχει σε ένα αγόρι η οικογενειακή κατάρρευση, το διαζύγιο των γονέων του και η απομάκρυνση από το οικογενειακό σπίτι σε ένα από τα πιο συγκινητικά μέρη του μυθιστορήματος».
-
Μανουέλ Βίλας: ΟΡΔΕΣΑ
«Είμαστε ό,τι θυμόμαστε»: πενθώντας τους γονείς του, ο συγγραφέας Μανουέλ Βίλας ανακαλεί οικογενειακές στιγμές της εποχής της ύφεσης του φρανκισμού στην Ισπανία. Μεταστοιχειώνει τη βαθύτατη θλίψη του σε τρίτο αφηγηματικό πρόσωπο, μιλώντας για φαντάσματα, για υπάρξεις που τον συνοδεύουν ισόβια, μιλώντας για την αγάπη που τρέφει στους νεκρούς γονείς του. Ανησυχεί μήπως το διαζύγιό του και η απόσταση που τον χωρίζει από τους δύο γιους του θα έκαναν τους γονείς του να μη νιώθουν καθόλου περήφανοι γι’ αυτόν. Οργανώνει σε λέξεις το πένθος του φιλοτεχνώντας μια μυθιστορηματική φιγούρα ηρωοποιημένου πατέρα, που την ανασύρει από την ανυπαρξία. Θυμός τον διακατέχει, όχι μόνο για την αδικία του θανάτου ως βιολογικού γεγονότος, αλλά και για τη βεβαιότητα του θανάτου ως μοναδικής υπαρξιακής συνθήκης. Οικογένεια, έθνος, θρησκεία, εκπαίδευση: όλα απομυθοποιούνται στην Ορδέσα.
- Γκράχαμ Γκριν : Ο ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ
Συναγερμός στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Μια διαρροή πληροφοριών πυροδοτεί κλίμα καχυποψίας, διάχυτης ανησυχίας και έντασης, ενώ διεξάγονται συνεχείς έλεγχοι ασφαλείας. Τα πρόσωπα σιγά-σιγά εμφανίζονται στη σκηνή: Ο Μορίς Κάσελ, ένας ήσυχος και διακριτικός πράκτορας που εγκατέλειψε το πεδίο δράσης του στην Αφρική για να αποσυρθεί στα κεντρικά γραφεία του Λονδίνου. Η γυναίκα του Σάρα, μαύρη, από τη Νότια Αφρική, που διέφυγε στη Βρετανία καταδιωκόμενη από το καθεστώς του απαρτχάιντ. Ο Ντέιβις, βοηθός του Κάσελ, που, για να ξεχάσει τους αποτυχημένους έρωτές του, βυθίζεται στο αλκοόλ και τον τζόγο. Ο κυνικός και επικίνδυνος Πέρσιβαλ, με το καλοκάγαθο παρουσιαστικό του οικογενειακού γιατρού. Ο Συνταγματάρχης Ντέιντρι, άνθρωπος αφοσιωμένος στο καθήκον, με αυστηρό προφίλ, μοναχικός, που παλεύει με τη συνείδησή του. Και ο C, ο επικεφαλής της υπηρεσίας, διχασμένος ανάμεσα στην αγάπη του για την Αφρική και την πίστη του στις συντηρητικές αξίες και την ταξική δομή της Μεγάλης Βρετανίας. Ο Γκρην επιστρέφει στον κόσμο των κατασκόπων και της προδοσίας, για να πλέξει το εγκώμιο της ανυπακοής και να δείξει με οξυδερκή και ευαίσθητο τρόπο σε ποια τραγωδία μπορεί να καταλήξει η αδιάλλακτη και άκαμπτη εφαρμογή της έννοιας του “εθνικού συμφέροντος” που πολύ συχνά και εύκολα παραμερίζει τον ανθρώπινο παράγοντα.
“Ο ανθρώπινος παράγοντας είναι εκείνος που μπορεί να καταστήσει θαρραλέους τους δειλούς, μεγαλειώδεις τους αποτυχημένους, ανθρώπινους ακόμα και τους κακούς”. (Le Monde Diplomatique)
“Εξαιρετικό, όπως κάθε του βιβλίο – περιεκτικό, ειρωνικό, αιχμηρά σχολιαστικό της σύγχρονης ζωής, χιουμοριστικό, συνταρακτικό και, πάνω απ’ όλα, ζεστό και ανθρώπινο”. (Άντονι Μπέρτζες, Observer)
“Το υπέροχο και ανησυχαστικό μυθιστόρημα του Γκράχαμ Γκρην είναι γεμάτο τρυφερότητα, χιούμορ, αγωνία και αμφιβολίες”. (The Times) -
Μάγκι Νέλσον: Οι ΑργοναύτεςΟι Αργοναύτες ταξιδεύουν πάνω σε σώματα που διαρκώς αλλάζουν, μεταβάλλονται, μετασκευάζονται. Έτσι έρχονται αναπόφευκτα αντιμέτωποι με το παράδοξο της ταυτότητας: τι απομένει όταν όλα τα αρχικά υλικά έχουν αντικατασταθεί από καινούργια;
Στους Αργοναύτες η Μάγκι Νέλσον καταγράφει ένα τέτοιο ταξίδι, περιγράφοντας τον έρωτά της με τον τρανς καλλιτέχνη Χάρυ Ντοτζ, τη σχέση της με τον θετό της γιο, την εγκυμοσύνη και τη γέννα της, μετατρέποντας κάθε της προσωπική εμπειρία σε δημόσιο στοχασμό πάνω στα ζητήματα της σεξουαλικότητας και του φύλου, της φροντίδας και της οικογένειας, παίρνοντας απόσταση από τον ταυτοτικό λόγο. Η επιμονή της να αναμετριέται με τις λέξεις σε ένα πεδίο όπου οι λέξεις συχνά δεν αρκούν, προσδίδει στη ριζοσπαστική πρωτοτυπία και το προσωπικό ύφος των Αργοναυτών την αύρα του κλασσικού.
- Ίρβιν Γιάλομ: ΟΤΑΝ ΕΚΛΑΨΕ Ο ΝΙΤΣΕ
Μέσα από μια σειρά μυστικές συμφωνίες, ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Φρήντριχ Νίτσε και ο Αυστριακός γιατρός Γιόζεφ Μπρόιερ, ένας από τους πατέρες της ψυχανάλυσης, συναντιούνται στη Βιέννη του 19ου αιώνα, σε μια εμπνευσμένη διαδικασία διπλής ψυχοθεραπείας. Σ’ αυτή την περιπέτεια υπαρξιακής αναζήτησης δύο μοναδικών ανθρώπων εμπλέκονται ένας νεαρός ειδικευόμενος γιατρός ονόματι Ζίγκμουντ Φρόυντ, μια θυελλώδης γυναίκα-ίνδαλμα ποιητών και ψυχιάτρων, η Λου Σαλομέ, και μια σαγηνευτική ασθενής, η Άννα Ο., που στοιχειώνει την ψυχή του γιατρού της. Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin D. Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό τη συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που ξετυλίγεται κόβει την ανάσα καθώς αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης.
