Επειδή είμαι γυναίκα;!

Και τρέμουν…Τρέμουν οι γυναίκες μας
μη τυχόν και κρατήσουν λιγότερο το σπαθί του χρέους,
μη δουλέψουν λιγότερο τη γη των προγόνων τους.
Τρέμουν μη φανούν κατώτερες των περιστάσεων.
Τρέμουν μήπως στα μάτια δείξουν κόπο.
Τρέμουν μη τρέξουν δάκρυα στα χέρια των σπλάχνων,
που κοιμούνται στη γαλήνια αγκαλιά τους.

Δε φοβούνται…Δε φοβήθηκαν ποτέ.
Θα κρύψουν το αίμα στα μάτια.
Θα κρύψουν το πονεμένο ιδρώτα στους κροτάφους.
Θα κρύψουν το διαμαντοστολισμένο τους δάκρυ,
στη περήφανη καρδιά τους.
Δεν υπολείπονται φωτός…Είναι μανάδες Ηρώων.
Είναι γυναίκες μεγαλωμένες στην αύρα του καλοκαιρινού φωτός.
Είναι γυναίκες καλοκαίρια!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ

Ναι, τους αγαπώ τους άντρες. Όχι όλους, τους αληθινούς μόνο. Αυτούς που θα σου μιλήσουν. Δε θα θέλουν να σε ρίξουν στο κρεβάτι για να υπερηφανευτούν στους φίλους τους. Θα μιλάτε με τις ώρες και όταν θα σου πει <<θα μπορούσα να αναλύω για ώρες, θα βαρεθείς>>, εσύ θα αποκριθείς <<μακάρι να μην σταματούσες ποτέ>>. Ξέρω πια μ’ έχετε μάθει. Κάθε μου κείμενο, κάθε μου σκέψη είμαι εγώ η ίδια. Περισσότερο απ΄ όλους όμως λατρεύω τον σύντροφό μου. Αυτός είναι άνδρας κι εγώ γυναίκα. Είμαστε κι οι δύο τυχεροί. Είμαι περήφανη που λατρεύτηκα από έναν πατέρα, έναν πατέρα που ήθελε να φέρει στον κόσμο κορίτσια. Ήθελε να τους μάθει το σωστό και το κακό, το δίκαιο και το άδικο. Και ξέρεις μέσα από αυτές τις διδαχές κατάφεραν να επιβιώσουν σε έναν κόσμο ανδροκρατούμενο. Αν έλεγες στο προπάππου μου ποια θα ήταν η εξέλιξη του γυναικείου φίλου μπορεί και να γέλαγε. Τώρα όμως μόνο περήφανος θα νιώθει.

Αγαπώ το ότι γεννήθηκα γυναίκα γιατί έμαθα να παλεύω πιο σκληρά. Είχα τη δυνατότητα να γίνω ανεξάρτητη και να μάθω να μην «κρέμομαι» από κανένα αρσενικό. Είμαι τυχερή γιατί το σώμα μου είναι έτσι πλασμένο ώστε να καταφέρω να κυοφορήσω. Θα μεγαλώσω ανθρώπους σωστούς. Θα αναθρέψω γυναίκες που θα μπορούν να πουν το “ναι” και άντρες που θα το σέβονται. Θα χαίρομαι να βλέπω κάθε μέρα πίσω από το χαμόγελό τους βλέπω την αγάπη τους για τη μαμά τους. Μέσα σε ένα περιβάλλον – εκτός του σπιτιού μέσα στο οποίο μεγάλωσα- το οποίο με κατέταξε στην κόρη που έπρεπε να προικισθεί για να παντρευτεί , που έπρεπε να καθίσει στο σπίτι της όμορφα και ωραία αντί να κυνηγάει τις καριέρες και τη δουλειά, να κυκλοφορεί μονίμως με ένα σφουγγαρόπανο στο χέρι και να σκύβει το κεφάλι όταν αποφασίζουν οι άντρες ή οι μεγαλύτεροι, έγινα πραγματική γυναίκα και έζησα όπως εγώ ήθελα και όχι με βάση τις ταμπέλες και τα στερεότυπα που ήθελαν οι άλλοι. Πολλές φορές με κατηγόρησαν λέγοντας ψέματα. ”Αυτή μου έχει στείλει γυμνές φωτογραφίες της”, ”έχω πάει μαζί της” και πολλά άλλα σαχλά ψέματα έχουν φτάσει κορίτσια μέχρι και στην αυτοκτονία. Γεννήθηκα κι εγώ γυναίκα. Πολλές φορές φοβάμαι. Μέχρι να συνειδητοποιήσω όση δύναμη κρύβω μέσα μου…

Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου δεν θα υποφέρει καμία γυναίκα, όπου καμία γυναίκα δεν θα αντιμετωπίζεται σαν κατώτερο είδος…και ξέρω πως ακόμα είμαστε μακριά από αυτόν τον κόσμο. Μέσα όμως από όλες τις δυσκολίες και τις κακουχίες το γυναικείο φύλο μεγάλωσε, ακόμα μεγαλώνει. Γιατί μια γυναίκα δεν σταματά ποτέ να ονειρεύεται είτε είναι μητέρα είτε όχι. Και σήμερα που επιτέλους το κατάλαβα…«Να είστε δυνατές και ανεξάρτητες. Να σέβεστε πρώτα εσείς τον εαυτό σας και να διεκδικείτε πρώτα εσείς για τις ίδιες χωρίς να περιμένετε να το κάνουν οι άλλοι. Κανείς δεν θα πολεμήσει για εσάς αν δεν το κάνετε οι ίδιες…Επιλέξτε προσεκτικά τα αρσενικά που θα σας κάνουν μητέρες, που θα πορευθούν μαζί σας στο ταξίδι της ζωής και μην αφήνετε την ανάγκη της μητρότητας να σας τυφλώνει. Γεμίστε τη ζωή σας με ανθρώπους που σας αγαπούν για αυτό που είστε, με ανθρώπους με τους οποίους νιώθετε άνετα όπως όταν είστε μόνες σας με τον εαυτό σας…

Και να είστε ευτυχισμένες, με ή χωρίς κάποιον δίπλα σας…

Κι εσείς άντρες, να προσέχετε, μην τις πληγώνετε και να είστε πάντα εκεί…στα όμορφα και στα δύσκολα. Να είστε άντρες!!!

Να προσέχετε ομορφιές μου!