Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου. Πιστεύω ότι μπορούμε να μάθουμε πολλά πράγματα από τους άλλους, καλά και κακά. Το καλύτερο μέσο είναι για μένα το Μετρό. Βλέπεις εκεί έχω το χρόνο να χαζέψω και να δω πολύ κόσμο. Από όλες τις ηλικίες, τα κοινωνικά προφίλ και τις εθνικότητες. Τα συμπεράσματα μου ποικίλα και παράξενα πολλές φορές.
Να σας θυμίσω βέβαια ότι δεν είμαι και η πιο νορμάλ γυναίκα που κυκλοφορεί κι έχω και τα νεύρα μου συνήθως! Αλλά δε φταίω βρε αδερφέ! Το τι βλέπουν τα ματάκια μου κάθε μέρα γυρίζοντας από τη δουλειά δε λέγεται. Αγαπημένο μου θέμα φυσικά οι γυναίκες.
Οι γυναίκες που χρησιμοποιούν το μετρό χωρίζονται βασικά σε δύο κατηγορίες: Αυτές του μεροκάματου και οι άλλες. Σήμερα θα ασχοληθώ με τη δεύτερη κατηγορία. Ψηλές, κοντές, ξανθιές, μελαχρινές, πλυμένες, άπλυτες…ένα κοινό στοιχείο έχουν όλες τους.
Νύχια και μαλλιά
Στην πένα όλες! Από 14, μην πω και λιγότερο, έως 64.
Μαθήτριες, φοιτήτριες, υπάλληλοι, καριερίστες, όλες είναι με το ημιμόνιμο ή ακρυλικό νύχι σε απίστευτα χρώματα και σχέδια. Απορώ πως γράφουν και πως πληκτρολογούν με αυτά τα νύχια. Οι πιο μικρές τα έχουν σε μέγεθος αρπακτικού. Φόρμα με αθλητικό και το νύχι κόκκινο μακρύ και μυτερό. Μπράβο τους, όχι να το πω κι αυτό, μπράβο τους! Εγώ μια φορά άφησα λίγο πιο μακριά νύχια και ούτε τα κορδόνια μου δεν μπορούσα να δέσω.
Το δε μαλλί άψογο. Ανταύγειες, τρέσες, εξτένσιον κι όλα τα χρώματα του ουρανίου τόξου. Λονδίνο γίναμε! Φυσικό μαλλί σπάνια να δω. Με το ρυθμό που πάνε στα 70 κουρούπες θα είναι όλες. Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγομαι κάπως συντηρητική αλλά δεν μπορώ να μην τα πω, πνίγομαι. Λίγο ισορροπία βρε κορίτσια. Η κάθε ηλικία έχει τα δικά της. Δε γίνεται να είσαι 14 και να θέλεις να κάνεις αυτά που κάνει η μαμά σου. Μην καταπονείς από τώρα το δέρμα σου και τα μαλλιά σου γιατί θα έρθει η στιγμή που δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτε για να τα συνεφέρεις.
Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω μικρομέγαλα κορίτσια και παλιμπαιδίζουσες κυρίες. Έλεος! Η Κοκό Σανέλ είχε πει «Κάθε γυναίκα έχει την ηλικία που της πάει. Κανείς δεν είναι νέος μετά τα σαράντα, αλλά μπορεί να είναι ακαταμάχητος σε όλες τις ηλικίες».
Αφιερώνουμε τόσο χρόνο και χρήμα στην εμφάνιση μας και για το μυαλό μας τι κάνουμε; Δυστυχώς πολλές από εμάς τίποτε. Το καταλαβαίνω ότι όλες μας κάποια στιγμή στη ζωή μας φλερτάραμε με την ιδέα της μοιραίας γυναίκας. Κι εγώ για πολλά χρόνια ίνδαλμα μου είχα τη Μέριλιν Μονρόε. Αργότερα έμαθα ότι η γυναίκα που σε ξελογιάζει με την εμφάνιση της είναι επικίνδυνη, αλλά αυτή που σε ξελογιάζει με το μυαλό της, θανατηφόρα!
Πάρτε το αλλιώς
Ακούστε μουσικές, διαβάστε, πάτε θέατρο, δείτε μια έκθεση ζωγραφικής. Πόσες έχουν διαβάσει έστω μια φορά μία ποιητική συλλογή; Πόσες έχουν επισκεφτεί μία γκαλερί; Να μη μιλήσω για μουσεία, χαμένη υπόθεση. Που πηγαίνουμε τα παιδιά μας; Παιδότοπους, λούνα παρκ και παιδικές ταινίες. Είμαστε χαμένοι από χέρι έτσι!
Μαθαίνουμε στα κορίτσια μας τι να κάνουν για να έχουν τους άντρες στα πόδια τους. Άντρες στο ύψος μου θέλω, όχι να σέρνονται στα πόδια μου. Πασχίζουμε να αρέσουμε πιστεύοντας ότι έτσι θα έχουμε αυτοπεποίθηση. Αυτοπεποίθηση δεν είναι το αρέσω αλλά το ποσώς με νοιάζει κι αν δεν αρέσω.
Είπα πολλά πάλι. Σταματήστε με κάποιος γιατί θα πω κι άλλα. Τέλος για σήμερα με λόγια από την αγαπημένη μου Μέριλιν, «Μια μικρή ατέλεια είναι ομορφιά. Λίγη τρέλα είναι ιδιοφυΐα».
Προτιμώ να με θεωρούν ευφυή παρά απλά όμορφη!
Μη χαρίζεστε και μη χαραμίζεστε χωρίς λόγο. Είμαστε η Ζωή κι έχουμε τεράστιες δυνατότητες. Ας μην ασχολούμαστε μόνο με νύχια και τρίχες…
Κλείνω με ένα πολύ όμορφο τραγούδι από την Ιουλία Καλλιμάνη και τον αγαπημένο μου Σταμάτη Γονίδη «Γυναίκα είναι»…
3 Comments
Nikos
Υπέροχο!!!
Ανώνυμος
Έχεις μεγάλο δίκιο! Ναι ας ασχοληθούμε και λίγο με το μυαλό μας!
Γλυκό του κουταλιού
Καί λίγα λες….