Πιστεύουμε εύκολα που μπορούμε να τους ανακαλύψουμε, αλλά στην πραγματικότητα, είναι τόσο δύσκολο, ακόμη μπορώ να το θέσω κι ως ακατόρθωτο.
Καταναλώνουμε τόση φαιά ουσία, ώστε θέλουμε να αποδείξουμε σε μας και στους άλλους, πως είναι ευρέως διαδεδομένοι αυτοί οι χαρακτήρες, ώστε
δρούνε πια ως οδοστρωτήρες.
Εκείνης της αγνής και απλουστευμένης διάθεσης, για προσέγγιση, για αλήθεια, μα κυρίως για μια συσχέτιση της ειλικρίνειας και ποτέ της ψευδαίσθησης και της οφθαλμαπάτης, με τη σταθερότητα και μονιμότητα των αποφάσεών μας.
Παραλογίζεται πολλές φορές η ματαιότητα και ενθρονίζεται η καλαισθησία της σκέψης με αποτέλεσμα να αποκαθηλώνεται η έλευση της υποτροπής των ευκαιριακών και ευτελών συναισθημάτων.
Θησαυροί που πιστέψαμε πως βρέθηκαν, αλλά η δύναμη της ψυχής μας, κατάφερε να επανδρώσει την αοριστία και την ανυπαρξία τους, στάθηκαν για μας, όντως αξίες, στις ψυχές μας, καθώς τα μπακίρια της καρδιάς τους, απανθρακώθηκαν και δεν οξυγονώθηκαν ποτέ, απ’ τις ανάσες του είναι και του αυτοπροσδιορισμού τους.
