Όλοι μας καθημερινά, από συνήθεια πλέον, μπαίνουμε σε κάποιο από τα προφίλ μας σε ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης και – κάνοντας scroll down – βλέπουμε φωτογραφίες και βίντεο από γνωστούς και φίλους. Εικόνες από το πόσο καλά περνούν. Αμέσως μπαίνουμε, χωρίς να το θέλουμε, σε μια λογική σύγκρισης του εαυτού μας με την εικόνα που έχουμε γι’ αυτούς, τα ταξίδια που κάνουν, το τι έχουν και τα πόσα παραπάνω “like” έχουν από εμάς.
Μόλις τελειώσει η σύγκριση του πόσο καλύτερα περνάνε οι άλλοι σε σχέση με εμάς, αρχίζει η σύγκριση της εξωτερικής εμφάνισης. Του πόσο πιο όμορφα μαλλιά έχει η άλλη, του πόσο πιο ωραίο σώμα έχει αυτός σε σχέση με εμάς, του πόσο καλύτερου στυλ και φυσικά στη διαδικασία αυτή μπαίνουν και τα δυο φύλα, άντρες και γυναίκες. Όλοι μας έχουμε το άγχος μήπως μας “προσπεράσει” ο άλλος, όμως χωρίς να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Το μεγάλο λάθος που κάνουμε είναι ακριβώς αυτό: Επικεντρώνουμε όλο μας το ενδιαφέρον στο αποτέλεσμα, δηλαδή στο ακριβό αυτοκίνητο ή στο όμορφο σπίτι του άλλου χωρίς να μπορούμε να ξέρουμε τις θυσίες που έκανε ή την εργασία του για να τα αποκτήσει.
Ενίοτε αυτές οι επιθυμίες δε σταματούν ποτέ, αλλά δε σκεφτόμαστε αν ούτως ή άλλως αυτό το αυτοκίνητο ή το σπίτι θα μας έκανε πραγματικά ευτυχισμένους αν το αποκτούσαμε. Με αυτήν τη λογική, μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε πόσο άπληστος είναι ο άνθρωπος γιατί θεωρώ δεδομένο πως κι αυτά να αποκτούσαμε πάντα θα ζητούσαμε περισσότερα.
Το πιο ενδιαφέρον είναι, όμως, ότι συγκρίνουμε τη δική μας ζωή με μια καλή στιγμή ή αν θέλετε – μια αναλαμπή – ενός άλλου ανθρώπου. Θεωρούμε ενδόμυχα πως η ζωή, για παράδειγμα, ενός μοντέλου που θα δούμε στο Instagram είναι έτσι και στην πραγματικότητα. Μόνο που ξεχνάμε πως η δουλειά του μοντέλου είναι ακριβώς αυτή: Να μας πλασάρει το προϊόν το οποίο η εταιρία του πουλάει, δημιουργώντας μας μια ανάγκη για το συγκεκριμένο προϊόν, που προηγουμένως δεν υπήρχε. Είναι η δουλειά τους να μας κάνουν να νομίζουμε πως οτιδήποτε προσπαθούν να μας πουλήσουν είναι τέλειο.
Όλα τα βίντεο και οι φωτογραφίες που ανεβάζει κάποιος, είμαστε σίγουροι πως τον κάνουν ευτυχισμένο; Πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις το γεγονός πως αν περνούσε τόσο ωραία, δε θα είχε χρόνο να βγάζει φωτογραφίες και να τις ανεβάζει αμέσως σε ένα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντα το “αληθινό” δεν είναι “τέλειο”, και το “τέλειο” σίγουρα ποτέ δεν είναι “αληθινό”. Εξάλλου δεν είναι λογικό να συγκρίνουμε μια στιγμή δικής μας αδράνειας με μια στιγμή λάμψης ενός άλλου ατόμου. Το μόνο που καταφέρνουμε με αυτόν τον τρόπο είναι να αντλούμε δυστυχία από την ευτυχία των άλλων.
Οπότε, τι περιμένουμε ακριβώς; Κάποιον τυχαίο από το ίντερνετ να μας πει πώς να πετύχουμε τα δικά μας προσωπικά όνειρα; Πού είναι η δύναμη της θέλησης, το πείσμα και το πάθος για τη ζωή; Μην καταναλώνετε άσκοπα το χρόνο σας βλέποντας πού έχουν φτάσει οι άλλοι. Απλά δουλέψτε για να πετύχετε τους προσωπικούς σας στόχους. Και όταν τα καταφέρετε, δείτε πού είστε εσείς και πού βρίσκονται οι υπόλοιποι.
Τα αγαθά κόποις κτώνται, και να θυμάστε το εξής: Τα λουλούδια δε μεγαλώνουν στον ίδιο ακριβώς χρόνο. Αλλά όταν το κάνουν, θα βρίσκονται όλα στο ίδιο σημείο. Θα είναι όλα όμορφα λουλούδια…
One Comment
Pingback: Στον κόσμο μας, τον ψηφιακό | Newsfilter