Η ζωή της Χάριετ Πουρσέλ αλλάζει αμετάκλητα στα είκοσι ένα της χρόνια, τη στιγμή που βγαίνει για τελευταία φορά από το ευηπόληπτο πατρικό της στα προάστια. Αγνοώντας τις διαμαρτυρίες του πατέρα της, ότι: μόνο ανόητοι, μποέμ και πόρνες, ζουν στο Κινγκς Κρος, σε μια ζωντανή περιοχή στο κέντρο του Σίδνεϋ, μετακομίζει στα ενοικιαζόμενα δωμάτια της κυρίας Ντελβέκιο Σουάρτς.
Όσο μαθαίνει τη ζωή και τον έρωτα, η Χάρριετ, ανακαλύπτει ότι το να ακολουθείς την καρδιά σου, δεν είναι πάντα εύκολο και πως το μέλλον, μπορεί να μην είναι τόσο διάφανο όσο δείχνει η κρυστάλλινη σφαίρα της σπιτονοικοκυράς της. Μόνο για ένα πράγμα είναι σίγουρη: για την αγάπη της για το κοριτσάκι της κυρίας Σουάρτς, που δεν μπορεί να μιλήσει. Η γλυκιά τετράχρονη Φλο, τη μαγεύει από την πρώτη στιγμή, κι ένας άρρηκτος δεσμός δημιουργείται ανάμεσά τους. Αλλά, όπως θα διαπιστώσει σύντομα, το να προστατεύεις αυτούς που αγαπάς μπορεί να είναι το πιο δύσκολο πράγμα απ’ όλα!
Ένα βιβλίο αφιέρωμα στην αληθινή αγάπη, στην αξία και αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Αλήθεια, πώς νιώθουν οι άνθρωποι όταν δεν μπορούν να μιλήσουν; Με τις κινήσεις των χεριών, δίνουν νόημα και ζωή στο αύριο. Ζουν, προσδοκούν και περιμένουν να τους καταλάβουν οι άνθρωποι! Μα, πόσο δύσκολο! Πόσο, αλήθεια, δύσκολο, να διαβάσει κάποιος μέσα από τη μάσκα των χειλιών; Με συλλαβισμό να προωθήσει τις κουβέντες, πίσω από τις κουρτίνες της ψυχής; Αθόρυβα πάντα, γεμάτες κουβέντες, με ένα: Γιατί, καρφωμένο στο μυαλό. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αξία και όλοι ανθρώπινα δικαιώματα. Τι και αν δεν μιλάς με το στόμα; Τι και αν μιλάς με τα χέρια; Όλοι έχουν φωνή! Όλοι έχουν δικαίωμα ζωής! Αυτό προδιαθέτει το συγκεκριμένο βιβλίο! Ένα μυθιστόρημα: Ύμνος στην υπεροχή των συναισθημάτων και πεπερασμένων συνθηκών, ψυχής και σώματος!
Συνθήκη ζωής, σε κάτι που δεν επιλέγεται. Σε μορφές συνείδησης και λοιπών στοιχείων, ίσως και ορίων, που οι θεσμοί και οι στόχοι, έρχονται σε αντίθεση και σύγκρουση, με έναν προάγγελο. Ποιος είναι αυτός; Η αλήθεια πίσω από τις λέξεις! Όποιες και αν είναι αυτές, όπως και αν περιγράφονται! Είτε με τα χέρια, είτε με το στόμα! Γιατί και ο έρωτας, μόνο τότε παίρνει ουσία. Γίνεται μάθημα και πάθημα. Ο έρωτας, σε όποια γλώσσα και με όποια μορφή, περιγράφεται το ίδιο. Τα βλέμματα και τα μάτια, αντιδρούν το ίδιο. Στο νέο, στο παλιό, στο σαγηνευτικό. Στην ελπίδα, στο άγνωστο, στο αγαπημένο και σε μια ευτυχισμένη περίοδο. Σε μια ευτυχία που διαπερνά και αφήνει ανεξίτηλα σημάδια σε ζωές και κορμιά. Στις αρχές και αξίες του κάθε ανθρώπου! Στην ελπίδα για ηρεμία ψυχής. Στη λύτρωση δηλαδή!
