500 Days of Summer

«Αυτή είναι η ιστορία ενός αγοριού που γνωρίζει ένα κορίτσι. Το αγόρι μεγάλωσε πιστεύοντας ότι δε θα γινόταν ποτέ αληθινά ευτυχισμένο μέχρι να γνωρίσει την μια και μοναδική. Το κορίτσι δεν συμμεριζόταν την ίδια άποψη. Από τότε που διαλύθηκε ο γάμος των γονιών της, αγαπούσε μόνο δύο πράγματα: τα μακριά μαύρα μαλλιά της και το πόσο εύκολα μπορούσε να τα κόβει και να μην αισθάνεται πόνο. Μόλις το αγόρι την γνώρισε το κατάλαβε σχεδόν αμέσως, αυτή ήταν το κορίτσι που αναζητούσε. Πρέπει να ξέρετε από την αρχή ότι δεν πρόκειται για μια ιστορία αγάπης»

Τι γίνεται όταν ένας ευάλωτος και ρομαντικός τύπος ερωτεύεται μια δύσπιστη στον έρωτα κοπέλα; Προκύπτει το 500 Days of Summer. Η ταινία είναι του Μαρκ Γουεμπ (2009) με πρωταγωνιστές τον Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ και την Ζόι Ντεσανέλ. Είναι ένα ρομαντικό φίλμ με ορισμένα στοιχεία δράματος και πλοκή τόσο συνηθισμένη στην πραγματική ζωή αλλά συγχρόνως τόσο ασυνήθιστη στην μεγάλη οθόνη.

Το 500 Days of Summer έχει ιδιαίτερη αισθητική, με θερμά χρώματα, νοσταλγική μουσική και πολλά vintage στοιχεία. Προσωπικά ξεχώρισα, κυρίως την ερμηνεία του Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ, ιδιαίτερα πειστικός και ταιριαστός στον ρόλο, κατάφερε με επιτυχία να αποδώσει τον έντονο ψυχισμό του χαρακτήρα.

Αν και ζει στη σύγχρονη εποχή, σε έναν κόσμο γεμάτο κυνισμό,ο Τομ είναι ονειροπόλος, ευαίσθητος και ρομαντικός. Όταν γνωρίζει την Σάμερ ενθουσιάζεται αμέσως και την ερωτεύεται κεραυνοβόλα. Είναι δύο άτομα με εντελώς διαφορετική οπτική για την αγάπη και τις ερωτικές σχέσεις. Κάπου εκεί ξεκινάει η αδιάκοπη προσπάθεια του Τομ να κερδίσει την καρδιά της και να της αλλάξει άποψη.

500 μέρες θα ζήσει ο πρωταγωνιστής μαζί της,θα μεσολαβήσει μόνο ένα καλοκαίρι. Αγαπά το καθετί πάνω της: τα μαλλιά της, το χαμόγελο της, τον τρόπο που γελάει και κοιμάται, ακόμη και το σημάδι σε σχήμα καρδιάς στον λαιμό της. Η Σάμερ από την άλλη δεν επιδιώκει κάποια σχέση, απλά περνάει όμορφα μαζί του. Ήταν ξεκάθαρη από την αρχή, αλλά ο Τομ δείχνει να μη θέλει να το δεχτεί. Βαθιά μέσα του έχει την πεποίθηση πως θα της αλλάξει γνώμη ή απλά αποφεύγει να παραδεχτεί στον εαυτό του πως ίσως να μην καταφέρει ποτέ να την κάνει να τον ερωτευτεί και πως η σχέση τους σύντομα θα έχει ημερομηνία λήξης.

Μαζί της νιώθει ένα αιώνιο καλοκαίρι. Κάθε φορά που αναφέρει το όνομα της εξαφανίζεται ακόμη μια μέρα του χειμώνα από την ζωή του. Έτσι είναι άλλωστε το καλοκαίρι μια παρεξηγημένη εποχή. Σε κάνει να πιστεύεις πως όλα μπορείς να τα καταφέρεις, να είσαι ξέγνοιαστος και να περνάς αξέχαστα. Μετά όμως έρχεται το φθινόπωρο και συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όλα γέλια και ξεγνοιασιά. Η εξέλιξη της ιστορίας θα βοηθήσει τον Τομ να μη φοβάται το φθινόπωρο, απλά και μόνο επειδή κάποτε ερωτεύτηκε μια κοπέλα με το όνομα «Καλοκαίρι».

Η Σάμερ όσο ήταν μαζί, φαινόταν να έχει το πάνω χέρι της σχέσης, συγκρατημένη και πολλές φορές απόμακρη, έθετε αυτή τα όρια. Μια εναλλαγή ρόλων, κάτι διαφορετικό, καθώς για πολλές δεκαετίες είθισται τέτοιου είδους συμπεριφορές να χαρακτηρίζουν περισσότερο τον ανδρικό πληθυσμό στις κινηματογραφικές ιστορίες. Εύστοχα όμως ο Μαρκ Γουεμπ επιλέγει να κάνει την αλλαγή και αυτή είναι η σημαντικότερη ουσία όλης της ταινίας.

Στο άκουσμα του χωρισμού ο Τομ χάνει την γη κάτω από τα πόδια του. Καταρρέει όλη η κοσμοθεωρία του περί παντοτινής αγάπης. Αργότερα στην εξέλιξη της ιστορίας, στην προσπάθεια του να μην βάλει αυτή την πολυπόθητη τελεία, ο αφηγητής θα σχολιάσει: «Πίστευε ότι αυτή την φορά οι προσδοκίες του θα ευθυγραμμιστούνε με την πραγματικότητα». Γεγονός που αφήνει ένα γλυκόπικρο αίσθημα στον θεατή.

Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, όταν η στεναχώρια ενός χωρισμού και οι αναμνήσεις συντροφεύουν για καιρό τον άνθρωπο, δεν παύει να υπάρχει ελπίδα, μια αναπάντεχη ηλιαχτίδα στο σκοτάδι. Εκεί που δεν το περιμένεις, όλα μπορούν να αλλάξουν μέσα σε λίγα λεπτά.

Αυτή η ιστορία του Τομ και της Σάμερ ή της Σάμερ και του Τομ, που από την αρχή ο αφηγητής επισήμανε πως δεν είναι μια ιστορία αγάπης, απευθύνεται όχι μόνο στις ρομαντικές ψυχές αλλά και σε όσους δεν βρίσκουν ενδιαφέρον στις κλασικές, ρομαντικές ταινίες με το αναμενόμενο ευτυχισμένο τέλος. Κατ’ εμέ το συγκεκριμένο φιλμ είναι μια άνιση ιστορία αγάπης, χωρίς αυτό να την κάνει λιγότερο σημαντική ή με λιγότερο ενδιαφέρον. Είναι ένα ρεαλιστικό σενάριο, βγαλμένο από την ζωή. Προλαβαίνεις να την δεις όσο είναι ακόμα καλοκαίρι.