Καθώς οι μέρες περνάνε, παρατηρείς σίγουρα αλλαγές. Αλλαγές στους ανθρώπους γύρω σου, αλλαγές στο τρόπο που αντιλαμβάνεσαι εσύ τι συμβαίνει στο κόσμο, στη ζωή σου. Αυτό γίνεται γιατί μέρα με τη μέρα μεγαλώνεις, ωριμάζει ο τρόπος που βλέπεις ή καλύτερα παρατηρείς τα τεκταινόμενα. Θα σου δώσω ένα παράδειγμα, (που το έχω διαπιστώσει από μένα την ίδια ), έχει τύχει να δω μια ταινία σε μικρότερη ηλικία κι να μου άρεσε , να μου κέντρισε το ενδιαφέρον αλλά την επόμενη φορά που την παρακολούθησα , κατανόησα ακόμη περισσότερα πράγματα που αρχικά δεν μου είχαν περάσει καν απο το μυαλό. Αυτό , ίσως συμβαίνει όπως σου είπα γιατί μεγαλώνουμε κι μαζί με το σώμα μας μεγαλώνει και το μυαλό μας ή μπορεί να συμβαίνει γιατί πλέον έχουμε τα κατάλληλα ερεθίσματα για να το κατανοήσουμε – όχι να το καταλάβουμε- πλήρως.
Κάπως έτσι, συμβαίνει και με την ιστορία της χώρας μας. Συνήθως , υπάρχουν παρερμηνείες για πολλά ζητήματα ,γιατί σε κάθε χώρα ,κάθε γεγονός παρουσιάζεται με πολύ διαφορετικό τρόπο. Από εμπειρία θα σε προλάβω κι θα σου πώ ότι στο σχολείο ιστορία δεν έμαθα. Όχι , γιατί δεν διάβαζα αλλά γιατί αυτό που μας παρουσιάζανε ως ιστορία ήταν καλά κομμένο και ραμμένο στα μέτρα μας κι απλά με κάποιο τρόπο γινόταν μια προπαγάνδα. Ιστορία ( όση γνωρίζω μέχρι στιγμής ) την έμαθα μόνη μου, κι με παρότρυνση κι άλλων ατόμων που είχαν όλη την καλή διάθεση να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους κι σε άλλα άτομα. Ξέρεις ποιά είναι η ειρωνεία ; Τα περισσότερα απο αυτά τα άτομα δεν έχουν κάποιο πτυχίο Πανεπιστημίου ( γιατί συνήθως υπάρχει αυτή η αντίληψη, ότι γνώση έχουν μόνο όσοι σπουδάζουν, όσοι είναι γραμματιζούμενοι στα χαρτιά, κουραφέξαλα)! Το ζητούμενο είναι να είσαι γραμματιζούμενος στην ζωή ,όσα πτυχία κι αν έχεις αν δεν ξέρεις να μιλήσεις, αν δεν έχεις κριτική σκέψη και μιά δόση διπλωματίας δεν θα καταφέρεις και πολλά.
O λόγος που μπήκα στη διαδικασία να γράψω το παρόν άρθρο είναι γιατί μόλις πριν κάποιες μέρες διαπίστωσα πόσο πλούσια γλώσσα έχουμε κι συνάμα πόσο δύσκολη. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι ότι πάρα πολλές ξένες λέξεις έχουν ελληνική ρίζα. Κι όταν λέω πολλές εννοώ πολλές όχι πέντε – δέκα. Αυτό σε συνδυασμό με την εικόνα που έχουν οι έξω για μας με προβληματίζει αρκετά.
Τα τελευταία χρόνια, με το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 σε συνδυασμό με μια σειρά μνημονίων που έχουν υπογραφεί έχουν φτάσει στο σημείο στο εξωτερικό να ακούνε Έλληνας κι να γελάνε. Να γελάνε για ποιό λόγο; Που αν δεν υπήρχαν οι Έλληνες ακόμα στα δέντρα θα κρεμόντουσαν, που δεν θα είχαν πολιτισμό; Αυτό όντως είναι για γέλια! Να σε πληροφορήσω κάτι που πιστεύω ότι η πλειοψηφία ούτε καν το γνωρίζει; Το 1950 υπογράφηκε η σύμβαση cooper – ουσιαστικά έτσι έδεσαν την Ελλάδα χειροπόδαρα οι ΗΠΑ- πολύ μπακαλίστικα θα σου πω ότι αυτό ήταν το πρώτο μνημόνιο αν μου επιτρέπεται να το ονοματίσω έτσι. Όμως τώρα μετά την λήξη της Σύμβασης Cooper το 2010 παίζεται η καινούρια αρρωsτημένη παρτίδα στο ήδη υπάρχον παιχνιδάκι (γιατί για τους έξω αυτό είμαστε, πιόνια), αφού η εξαθλίωση που φρόντισαν να εξαπλωθεί με την βοήθεια Γ.Α. Παπανδρέου φτάνοντας τον Ελληνικό λαό και την χώρα στην ανέχεια, μας αναγκάζουν να υπογράψουμε νέες συμβάσεις και πάλι με απαράδεκτους και δυσβάσταχτους όρους δημιουργώντας το καθεστώς της σύμβασης cooper από την αρχή. Η πτώχευση και τα μνημόνια είναι ο δούρειος ίππος για να καταφέρουν να κρατήσουν την Ελλάδα σε ομηρεία εφαρμόζοντας την τακτική COOPER ώστε να μην μπορεί η χώρα μας να διαπραγματευτεί καμία της κίνηση. Η συνέχεια είναι αρκετά γνωστή, μια ευρεία γκάμα από μνημόνια όχι τίποτα άλλο να μην βαριόμαστε κι όλας, για μας φροντίζουν! Να πάμε να τους ευχαριστήσουμε!
Κάπου εδώ, θα κλείσω αυτό το άρθρο , ίσως κάπως απότομα απλά θέλω να σκεφτείς αυτά που σου ανέφερα κι στο επόμενο άρθρο θα σου πω περισσότερα. Κλείνοντας , σκέψου πως είσαι κι κατοικείς σε μια χώρα που έχει προάγει την Δημοκρατία το ιδεωδέστερο πολίτευμα (άλλο κεφάλαιο ότι στις ξένες χώρες φαίνεται να τιμούν περισσότερο αυτόν τον όρο). Και δεν έχει προάγει μονάχα αυτό η Ελλάδα , αλλά αν κάτσω να τα αριθμήσω δεν θα μου φτάσει ολόκληρο το βράδυ.
Σαν Ελληνίδα μπορώ να αντέξω πολλά. Πάρα πολλά. Αυτό που με τίποτα δεν μπορώ να ανεχτώ είναι στη χώρα μου, στην Ελλάδα να μας κάνουν να αισθανόμαστε ξένοι. Αυτό που θέλω να κρατήσεις από μένα είναι ότι Έλληνας δεν είναι ο κάτοικος της Ελλάδος , είναι ο ιδιοκτήτης της . Έχει διαφορά και θέλει λίγη προσοχή.
Καλή συνέχεια!
