Σύμφωνα με τον Νόμο του Μέρφυ «Τα πάντα πάνε στραβά ταυτόχρονα».
Μεταξύ μας, ποτέ δε θα τον μάθαινα αν χτες δεν είχα μια τόσο άσχημη μέρα και δεν ένιωθα την ανάγκη να εξηγήσω αυτά που καμιά φορά μας συμβαίνουν αλλά αγνοούμε το γιατί.Έχετε νιώσει ποτέ πως η φράση “η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία” βρήκε την πλήρη εφαρμογή της στη ζωή σας; Ε αυτό λοιπόν…
Θυμήθηκα τη Βουγιουκλάκη σε μια ταινία της -που δε με λες και θαυμάστρια, αλλά να που τη θυμήθηκα τη συγχωρeμένη- στην οποία, κάτω από τα στρώματα ακριβού μέικ απ, την ψεύτικη βλεφαρίδα και το περιρρέον λιπ γκλος, έλεγε «να γελάω θέλει ο κόσμος; θα γελάω, να κλαίω θέλει ο κόσμος; θα κλαίω» ή κάπως έτσι βρε αδερφέ. Και για μια στιγμή ένιωσα όπως οι κλόουν.Έπρεπε παρά την άσχημη διάθεσή μου, να ντυθώ όμορφα, να βαφτώ και να πάω στην υποχρέωση που είχα, φορώντας ένα ψεύτικο χαμόγελο και κάνοντας με μέγα επαγγελματισμό τη δουλειά μου. Εικάζω πως πολλοί από σας το έχουν ζήσει αυτό καθώς η επιβίωση προέχει των όποιων συναισθηματικών μεταπτώσεών μας. Υπάρχουν μέρες που αν ήταν στο χέρι σας θα θέλατε απλώς να σκεπαστείτε κάτω από τη ζεστασιά της κουβέρτας και να νιώσετε εκεί προστατευμένοι και ασφαλείς. Μακριά από τα τόσα καθημερινά προβλήματα που μας ταλαιπωρούν και τα κατά συνθήκη ψεύδη που “κοσμούν” τη ζωή όλων.
Παράλληλα έκανα και ένα συνειρμό, ως υπεραναλυτικά σκεπτόμενη, όπως πάντα. Έχετε παρατηρήσει, ειδικά οι σινεφίλ, πόσες ταινίες τρόμου έχουν ως πρωταγωνιστή έναν κλόουν; Όσες φορές κι αν είδα το “IT”, η θέα του κλόουν μου άφηνε μια απαράμιλλη θλίψη. Όσες φορές κι αν έτυχε να βρεθώ σε παιδικό πάρτυ με κλόουν απορούσα γιατί κάτι τόσο άχαρο και ψεύτικο έδινε τόση χαρά στα παιδιά. Και από την άλλη, είμαστε σίγουροι πως οι ταινίες μιμούνται τη ζωή; Μήπως συμβαίνει το αντίθετο τελικά; Μήπως η ίδια η ζωή μας αναγκάζει να υποδυθούμε ρόλους για να τα βγάλουμε πέρα επιτυχώς και όταν αυτουποβληθούμε σε αυτή τη διαδικασία μήπως είμαστε κι εμείς κλόουν χωρίς απλά το κόκκινο ασύμμετρο κραγιόν γύρω από τα χείλη μας;
Στον αντίποδα όμως για σκεφτείτε, είναι δυνατόν κάποιες φορές να δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι εκ του μη όντος τις καταστάσεις που ζούμε; cialis 20 mg kopen Τρομακτικό δεν ακούγεται; Κι όμως… “Αυτοεκπληρούμενη προφητεία” ονομάζεται ο όρος της ψυχολογίας που περιγράφει αυτή την τάση. Με λίγα λόγια, είναι η τάση ενός ατόμου να φέρεται με τον τρόπο που εμείς έχουμε προεξοφλήσει. Ο τρόπος που ερμηνεύουμε κάτι προκαλεί την αντίστοιχη αντίδραση σε σημείο να κατευθύνουμε οι ίδιοι ένα γεγονός, μια κατάσταση και τελικά να συμβαίνει! Άρα επαγωγικά βλέποντάς το, μήπως τελικά η κολάση ΔΕΝ είναι οι άλλοι, αλλά εμείς οι ίδιοι; Τροφή για σκέψη λοιπόν και ενδοσκόπηση με σκοπό την ανασυγκρότηση δυνάμεων και την πορεία προς τον ”ανώτερο” εαυτό μας. Όχι δε θα γίνουμε ο υπεράνθρωπος του Νίτσε ποτέ, μήπως όμως μπορούμε να γίνουμε το καλύτερο δυνατό ”Εγώ” μας;