- “Angie”
Μετά την κυκλοφορία του αριστουργηματικού Exile on Main St. (1972), οι Rolling Stones πέρασαν άλλη μία δημιουργική περίοδο με το άλμπουμ Goats Head Soup. Ήταν ακόμα μία μεγάλη επιτυχία, εν μέρει λόγω της τεράστιας επιτυχίας του κύριου single, “Angie”. Η τρυφερή μπαλάντα έφτασε στην κορυφή του Billboard Hot 100 στην Αμερική.
Τα τελευταία 40 χρόνια, οι θαυμαστές προσπαθούν να προσδιορίσουν αν η “Angie” ήταν μια συγκεκριμένη γυναίκα. Κάποιοι πιστεύουν ότι το τραγούδι γράφτηκε για την Angela Bowie, άλλοι επισημαίνουν την Angie Dickinson και άλλοι την κόρη του Keith, την Angela.
“Δεν αφορούσε κανένα συγκεκριμένο πρόσωπο”, έγραψε ο ίδιος ο Keith στα απομνημονεύματά του. “Ήταν ένα τυχαίο όνομα. Άλλωστε, όταν έγραψα το “Angie”, δεν ήξερα ακόμα ότι την κόρη μου θα την ονομάσω Άντζελα”.
- “Tumbling Dice”
Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, το Exile on Main St. μπορεί να είναι ένα από τα πιο διάσημα albums των Rolling Stones, αλλά δεν έχει πολλές επιτυχίες. Το “Tumbling Dice” είναι η μοναδική εξαίρεση και είναι το μόνο τραγούδι από το LP που έγινε τακτικό μέρος του setlist τους τα τελευταία 40 χρόνια. Το τραγούδι ξεκίνησε με τον τίτλο “Good Time Woman”, αλλά δεν ήταν ικανοποιημένοι με το θέμα κι έτσι ο Jagger έγραψε νέους στίχους, πιθανώς εμπνευσμένος από τα παιχνίδια στο καζίνο που έπαιζε το συγκρότημα στη Γαλλία κατά την ηχογράφηση του άλμπουμ.
“Δεν νομίζω ότι είναι το καλύτερό μας υλικό”, είπε ο Jagger στο Rolling Stone το 1995. “Δεν νομίζω ότι έχει καλούς στίχους. Αλλά φαίνεται ότι αρέσει πολύ στον κόσμο”
- “You Can’t Always Get What You Want”
You Can’t Always Get What You Want
Το “You Can’t Always Get What You Want” ξεκίνησε τη ζωή του όταν ο Mick Jagger έπαιζε μερικά ακκόρντα στην ακουστική κιθάρα – αλλά μόλις το συγκρότημα μπήκε στα Olympic Studios το 1968 για να ηχογραφήσει το Let It Bleed, μεταμορφώθηκε σε κάτι άλλο εντελώς. Ο οργανίστας Al Kooper και η χορωδία Bach του Λονδίνου επιστρατεύτηκαν για να εμπλουτίσουν το τραγούδι και το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα κλασικό τραγούδι που συναγωνίζεται το “Hey Jude” των Beatles.
“Οι άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν με αυτό”, είπε ο Jagger στο Rolling Stone. “Το “You Can’t Always Get What You Want”, έχει πολύ καλή μελωδία και πολύ καλές ορχηστρικές πινελιές στις οποίες βοήθησε ο Jack Nitzsche. Άρα έχει όλα τα συστατικά”.
- “Can’t You Hear Me Knocking”
Το Sticky Fingers ήταν επίσης ένα πολύ σημαντικό άλμπουμ για τους Rolling Stones. Ήταν το πρώτο άλμπουμ της μπάντας μετά την αποχώρηση του Brian Jones και το πρώτο τους πλήρες LP με τον αντικαταστάτη του, τον Mick Taylor. Είναι γεμάτο επιτυχίες τόσο που είναι εύκολο να παραβλέψεις το επτάλεπτο επικό “Can’t You Hear Me Knocking”, αν και με τα χρόνια, έχει αναδειχθεί ως ένα από τα αγαπημένα τους τραγούδια.
Σύμφωνα με τον Mick Taylor, το τζαμάρισμα στο τέλος ήταν μια εντελώς αυθόρμητη στιγμή που η μπάντα το ηχογράφησε σε μία μόνο λήψη. Το τραγούδι παρέμεινε αδρανές για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά το 2002, άρχισε να κάνει τακτικές εμφανίσεις στο setlist.
- “Jumpin’ Jack Flash”
Μετά το αποτυχημένο πείραμα του Satanic Majesties Request του 1967, οι Rolling Stones ήξεραν ότι ήταν καιρός να επιστρέψουν σε έναν πιο βασικό ροκ ήχο. Ο “Jack” σε αυτό το τραγούδι είναι στην πραγματικότητα ο κηπουρός του Keith, ο Jack Dyer. Ο Mick κοιμόταν ένα βράδυ στο σπίτι του Keith και ο ήχος που έκανε ο Dyer καθώς περπατούσε με τις λαστιχένιες του μπότες, τον ξύπνησε και ρώτησε τον Keith ποιος κάνει αυτόν το θόρυβο. “Ω, αυτός είναι ο Jack. Αυτός είναι ο Jumpin’ Jack” του είπε ο Keith και από αυτό, έγραψαν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους.
Από πολλές απόψεις, το κομμάτι ξεκίνησε μια εντελώς νέα φάση στην καριέρα της μπάντας. Μια κακή συνέχεια στο Their Satanic Majesties Request θα μπορούσε εύκολα να είχε οδηγήσει τη μπάντα σε μια καθοδική πορεία, αλλά επανήλθαν με καλύτερο τρόπο από ό,τι κανείς θα μπορούσε να φανταστεί.
- “Wild Horses”
Κατά τη διάρκεια της διακοπής τής περιοδείας τους στην Αμερική το 1969, οι Rolling Stones σταμάτησαν στο Muscle Shoals Sound Studio στην Αλαμπάμα και σε μόλις τρεις ημέρες, κυκλοφόρησαν τα “Brown Sugar”, “You Gotta Move” και “Wild Horses”. Το τραγούδι έφτασε στο Νούμερο 28 του Billboard Hot 100 και έκτοτε βρίσκεται σε τακτική εναλλαγή στο κλασικό ροκ ραδιόφωνο.
- “(I Can’t Get No) Satisfaction”
Η ιστορία πίσω από το “(I Can’t Get No) Satisfaction” έχει ειπωθεί πολλές φορές, αλλά αξίζει να επαναληφθεί. Εδώ έχω τη σύντομη εκδοχή: οι Rolling Stones έμεναν σε ένα ξενοδοχείο στο Clearwater της Florida, τον Μάιο του 1965. Ένα βράδυ, πριν να κοιμηθεί ο Keith, σκάλιζε το μαγνητόφωνό του. Όταν ξύπνησε, άκουσε ένα πρόχειρο σκίτσο του τραγουδιού, ακολουθούμενο από ώρες ροχαλητού.
Οι Stones πιθανότατα πήραν τον τίτλο από το τραγούδι του Chuck Berry του 1955 “30 Days”, το οποίο περιέχει τον στίχο “I can’t get no satisfaction from the judge”. Μέρες αργότερα, ηχογράφησαν το τραγούδι στα Studios της RCA στο Holywood και στις αρχές Ιουνίου το είχαν κι όλας στα ράφια. Έγινε η πρώτη τους #1 επιτυχία και τους χάρισε αμέσως τεράστια φήμη και επιτυχία. Από πολλές απόψεις, είναι το πιο σημαντικό τραγούδι της καριέρας τους.
- “Paint It, Black”
Μέχρι το 1966, οι Rolling Stones έγραφαν τραγούδια με “άγριους” ρυθμούς. Στο “Paint It, Black”, αποφάσισαν να “φρενάρουν” λίγο και να προσθέσουν ένα σιτάρ, παρόλο που ορισμένοι κριτικοί είπαν ότι απλώς μιμήθηκαν τους Beatles. Το σκοτεινό “Paint It, Black” έγινε η τρίτη τους #1 επιτυχία στην Αμερική και η απροσδόκητη αυτή επιτυχία τους ανάγκασε να το προσθέσουν στην αμερικανική κυκλοφορία του Aftermath.
Ο Bill Wyman έχει από καιρό ισχυριστεί ότι βοήθησε πολύ στη συγγραφή του τραγουδιού, παρόλο που έχει πιστωθεί στους Jagger/Richards. Χρόνια όμως αργότερα, η μπάντα άρχισε να συμφωνεί μαζί του.
“Πρέπει να πω εκ των υστέρων, ότι στην πραγματικότητα, αυτός που ολοκλήρωσε το “Paint It, Black” ήταν ο Bill Wyman στο όργανο”, είπε ο Keith το 2004.
- “Sympathy for the Devil”
Ευτυχώς, ο σκηνοθέτης Jean-Luc Godard κινηματογράφησε τη μπάντα όταν ηχογραφούσαν το “Sympathy for the Devil” στο Olympic Studio το 1968. Το τραγούδι, το έγραψε ο Mick (με πολλές στιχουργικές επιρροές από τον Bob Dylan), όταν διάβασε το μυθιστόρημα του Mikhail Bulgakov, “Master and Margarita” που του είχε δώσει η Marianne Faithfull.
Ένας από τους αρχικούς στίχους ήταν “Who killed Kennedy?” αλλά στη μέση της ηχογράφησης, δολοφονήθηκε και ο Robert F. Kennedy, οπότε ο Jagger το άλλαξε σε “Who killed the Kennedys?”.
Να προσθέσω επίσης, ότι σε αντίθεση με την ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση, το “Sympathy for the Devil”, δεν ήταν το τραγούδι που έπαιζαν στη σκηνή του Altamont όταν δολοφονήθηκε ένας θαυμαστής, από τους Αγγέλους της Κολάσεως. (Ήταν το “Under My Thumb”).
- “Gimme Shelter”
Το “Paint It, Black” κατείχε τα πρωτεία του πιο σκοτεινού τραγουδιού των Rolling Stones, μέχρι την κυκλοφορία τού “Gimme Shelter” με το άλμπουμ Let It Bleed, το 1969. Πολύ σπουδαίο το άλμπουμ και πολύ σπουδαίο το τραγούδι αυτό που ανοίγει το Let It Bleed, δεν κυκλοφόρησε ποτέ ως single, αλλά με την πάροδο των δεκαετιών, χρησιμοποιήθηκε σε τόσα πολλά soundtracks και παίχτηκε τόσες πολλές φορές στο ραδιόφωνο, που έγινε ένα από τα πιο γνωστά τους.
Είναι ένα τραγούδι για το τέλος του κόσμου και ένα συν στη μεγάλη του επιτυχία, είναι η Merry Clayton, η οποία ουρλιάζει ξανά και ξανά: “Rape, killer/ It’s just a shot away/ It’s just a shot away”. Ο Martin Scorsese είναι τόσο πολύ ενθουσιασμένος με το τραγούδι αυτό, που το έχει χρησιμοποιήσει σε τρεις ταινίες: Goodfellas, Casino και The Departed.
Ίσως, συνειδητοποιώντας ότι ήταν ήδη σε αρκετές ταινίες του Scorsese, οι Stones επέλεξαν να μην το παίξουν στις συναυλίες του Beacon Theatre που ο σκηνοθέτης εξιστόρησε στην ταινία Shine a Light.
Κλείνοντας, θέλω να προσθέσω ότι το τραγούδι αυτό, δεν έγινε #1 επειδή το ψήφισε κάποια μερίδα του κοινού, αλλά κέρδισε την πρώτη θέση με την αξία του. Επίσης, από προσωπική μου άποψη, στο βίντεο δεν έβαλα την πρώτη εκτέλεση του δίσκου με την Merry Clayton, αλλά προτίμησα την εκτέλεση με την Lisa Fischer.
Ευχαριστώ για την ανάγνωση…
Γιώργος Μπιλικάς,
Storyteller.