3Χ15 Άρσεις Ώμων με Αλτήρες

Σήμερα θα μιλήσω για ένα θέμα που τρώει τα σωθικά μου κάθε πρώτη του Μάρτη. Διαρκεί με το ζόρι κανένα μήνα (καμιά φορά και λιγότερο) και έχει την τάση να με πληγώνει πάντοτε. Ναι, αυτή τη φορά θα μιλήσω για τον θανάσιμο εχθρό μου, το γυμναστήριο, που ανάθεμα την ώρα, κατάρα την στιγμή σε αυτόν που επινόησε την ιδέα για ένα χώρο γεμάτο όργανα γυμναστικής όπου ο καθένας εκεί μέσα μπορεί να γυμνάζεται.

Και σίγουρα θα αναρωτιέσαι γιατί με πιάνει αυτή η επιθυμία κάθε πρώτη του Μάρτη ε; Πολύ απλά γιατί πλησιάζει το καλοκαίρι, μπούφο, και αν δεν θέλω τότε να χτυπάω εκατοστάρια από την παραλία στην θάλασσα και το αντίθετο, για να μη με πάρει χαμπάρι κανένα μάτι, αν δεν θέλω όταν θα πλατσουρίζω έξω στο κύμα να έρθουν να με ξανασκουντήξουν προς essay-smart.com τα μέσα νομίζοντας πως είμαι καμιά φάλαινα που έχασε το δρόμο της, πρέπει να χτίσω κορμί immediately.

Πριν αρχίσω να εξιστορώ τα γεγονότα θέλω να κάνω μια μεγάααααλη παρένθεση. Έχω διαπιστώσει στα 20 χρόνια της ζωής μου, πως το σώμα μου αρνείται να αδυνατίσει και να γυμναστεί! Ναι, ναι, δεν κάνω πλάκα… Θες να τα ονομάσεις γονίδια, θες να το ονομάσεις ‘Έλλειψη προτύπων’, θες να το πεις ‘Δικαιολογίες’, πες το όπως θες, το σώμα μου δεν θέλει να γυμναστεί και με κρατάει μούτρα κάθε φορά που το κάνω.

Τι έλεγα όμως; Α, ναι… Κάθε χρόνο λοιπόν, αυτήν την εποχή, πάω, κάνω την εγγραφή μου σε ένα από τα πολλά γυμναστήρια της περιοχής και χαίρομαι μόνος μου. Η χαρά μου πάντα κρατάει μόνο την πρώτη μέρα, που δεν κάνω τίποτα, γιατί από την επόμενη, πέφτω σε βαριάς μορφής κατάθλιψη και δεν μιλιέμαι. Πώς να μη γίνει άλλωστε αυτό, όταν κανείς πλέον δεν χρησιμοποιεί το γυμναστήριο για να χάσει κιλά ή για να σφίξει τους μύες του. Δεν ξέρω αν πάντα διαλέγω τα λάθος γυμναστήρια, πάντως σε αυτά που πηγαίνω τα τελευταία 2 χρόνια, οι περισσότεροι τα επισκέπτονται μόνο για συντήρηση και για τίποτα άλλο. Έχουν ήδη χτίσει κορμιά (δεν ξέρω από που, έτσι γεννήθηκαν μάλλον) και απλά πηγαίνουν εκεί για να διατηρούν τα ποντίκια τους ζεστά και φουσκωμένα.

Κάθε φορά που περνώ το κατώφλι του γυμναστηρίου, νιώθω 26 διαφορετικά ζευγάρια μάτια να με τρυπάνε από παντού και να με διαπερνάν με ακτίνες Χ, ζυγίζοντάς με, μετρώντας το καθαρό και το μεικτό βάρος μου και βγάζοντας τέλος το απόβαρο μου! Αν καταφέρω να περάσω την αρχική ψυχρολουσία, η κατάντια μου συνεχίζεται στον επάνω όροφο, στα όργανα! Εγώ προσπαθώ μάταια να σηκώσω 25 κιλά και ο ακριβώς δίπλα μου μπορεί και φέρνει βόλτα τα 100 όσο αναρωτιέται ‘Δεν έχει άλλα ρε γαμώτο’; Απέναντι δυο καημένα μετράνε πόσους κοιλιακούς έχουν κάνει και να διαφωνούν ‘Όχι ρε βλάκα, 700 κάναμε’ να λέει ο κοντός, ‘Τι λες μωρέ ηλίθιε, στους 850 είμαστε’ να απαντάει ο άλλος. Αφού περνάνε 10 λεπτά που παρατηρώ καταστάσεις και σκηνικά το μάτι μου πέφτει πάνω στον αυτόματο πωλητή! Φυσικά και έψαξα για κρουασάν με σοκολάτα, φυσικά και έσκυψα χαμηλότερα για να δω αν έχει κανένα κρύο σάντουιτς με ζαμπόν κασέρι και μαγιονέζα, αλλά τσάμπα το έκανα! Αναρωτιέμαι αν είμαι πολύ βλάχος που έψαχνα στον αυτόματο πωλητή του γυμναστηρίου για τα παραπάνω ή πολύ πεινάλας. Πάντως το μόνο που θα βρεις εκεί είναι νερά και μπάρες δημητριακών, από τις οποίες πρέπει να φας καμιά 20αριά για να νιώσεις κάτι γλυκό στο στόμα σου!!

Πάντα η γυμναστική μου τελειώνει με τον αγαπητό διάδρομο, στην ταχύτητα 6, κοιτάζοντας την απέναντι τηλεόραση και μετρώντας αντίστροφα για το πότε θα τελειώσει το μισάωρο που οφείλω να κάνω! Στις 5 από τις 6 τηλεοράσεις παίζουν τηλεοπτικά προγράμματα που έχουν να κάνουν με το φαγητό! Αλήθεια, δεν σας δουλεύω… Ή που θα έχουν το «Κάτι ψήνεται» ή την εκπομπή «Κουζίνες του κόσμου» από το National Geographic. Θες να το παίξεις ότι έχεις συνδρομητικά κανάλια αγαπητέ; Βάλε να δούμε πως αναπαράγεται η Λιβελούλα ή βάλε το ντοκιμαντέρ ‘Γιατί η κραυγή της πάπιας δεν κάνει ποτέ ηχώ’. Mη μου πετάς στην μούρη όμως μοσχαράκι φρικασέ και παστιτσάδα της γιαγιάς Κούλας την ώρα που τρέχω σαν τον Κεντέρη γιατί μόλις φύγω από εδώ θα πάω και θα καταπιώ ολόκληρο το ψυγείο…

Πράγμα που κάνω κάθε φορά όταν επιστέφω σπίτι… Τρώω και γουστάρω τρελά!! Τρώω ρε φίλε, χωρίς τύψεις, χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος!! Γι’ αυτό σου λέω πως το γυμναστήριο είναι ο θανάσιμος εχθρός μου… Βέβαια λένε πως τον εχθρό σου πρέπει να τον έχεις κοντά σου, για να μπορείς να τον ελέγχεις… Αυτό που γνωρίζω εγώ πάντως είναι πως τους εχθρούς μας τους δημιουργούμε εμείς και τους καταπολεμάμε μόνο όταν τους πάρουμε στα σοβαρά!!