Το πρώτο βιβλίο του John Verdon είναι πολλά υποσχόμενο. Το θέμα του, εξιχνίαση φόνων, αλλά και οι κριτικές που είχε λάβει συντέλεσαν θετικά στο να ξεκινήσω να το διαβάζω. Λίγα λόγια για την υπόθεση, ο Ντέιβ είναι ένας συνταξιούχος αστυνομικός με εξαιρετικές επιτυχίες κατά τη διάρκεια της καριέρας του και προσπαθεί να συνηθίσει την ήρεμη και ήσυχη ζωή του μακρυά από κατά συρροή δολοφόνους. Όταν όμως ο παλιός του συμμαθητής, Μαρκ, λαμβάνει ένα περίεργο γράμμα, σύμφωνα με το οποίο ο αποστολέας μπορεί να διαβάζει τη σκέψη του Μαρκ, τότε ο Ντέιβ μπαίνει και πάλι στο παιχνίδι.
Η υπόθεση είναι έξυπνη και εξελίσσεται με όμορφο τρόπο. Οι φόνοι φυσικά δε λείπουν από ένα τέτοιου είδους βιβλίο και ο συγγραφέας περιγράφει με όμορφο τρόπο τους βασικούς ήρωες. Πραγματικά πιστεύω, ότι η σκιαγράφηση των ηρώων είναι το δυνατό σημείο του βιβλίου. Είναι άνθρωποι που άνετα μπορούμε να συναντήσουμε στην καθημερινότητά μας, ενώ τα πάθη τους και οι εμμονές τους, τους φέρνουν πιο κοντά στους αναγνώστες.
Η γραφή του Verdon δεν είναι κακή. Δεν είναι όμως και καλή. Σίγουρα έχει το χάρισμα της πένας, χειρίζεται το λόγο με ευχέρεια αλλά κάτι λείπει. Σε κάποιες φάσεις ένιωθα ότι διάβαζα βιβλίο σαν αυτά που διάβαζα μικρή, όπως “Οι Πέντε Φίλοι” ή “¨Τα Πέντε Λαγωνικά”. Σε κάποιες άλλες φάσεις όμως, η πλοκή ήταν τόσο έντονη που κατάφερε να με παρασύρει και να με κρατήσει με κομμένη την ανάσα. Υπήρχαν γενικά διακυμάνσεις, φυσικά όμως τα τελευταία κεφάλαια ήταν πολύ καλά.
Σε γενικές γραμμές, το βιβλίο ήταν έξυπνο και ενδιαφέρον.Είχε όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν ένα πετυχημένο βιβλίο μυστηρίου και για το λόγο αυτό έκανε και επιτυχία. Απλά ήταν λίγο παιδικό, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα. Ίσως να φταίω εγώ που έχω συνηθίσει σε πιο σκοτεινά, πιο κυνικά και πιο δύσκολα βιβλία.
Βαθμολογία: 7,5/10
Οδηγίες: Απλό βιβλίο, που διαβάζεται εύκολα, ακόμη και στην παραλία!
One Comment
chzigkol
Σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Είναι ευκολοδιάβαστο βιβλίο και η γραφή του είναι σχετικά απλή και μερικές φορές και απλοϊκή.
Αυτό που πραγματικά μου άρεσε είναι ότι τα μυστήρια που περιγράφει είναι πολύ έξυπνα και λογικά όταν επιτέλους λύνονται μπροστά στα μάτια σου. Και φυσικά είναι λίγο δύσκολο να πάει το μυαλό σου στη λύση εύκολα.
Επίσης, αυτό που είπες για τους χαρακτήρες είναι σωστό. Νομίζω ότι ο κάθε χαρακτήρας έχει ακριβώς το χώρο που του αναλογεί στο βιβλίο σε συνάρτηση με τον ρόλο του
Το προτείνω και γω να το διαβάσετε έστω και στην παραλία 😛