Ένας Έλληνας που ζει στη Γαλλία και αναπολεί την Ελλάδα. Ένας Έλληνας που μόλις γυρίζει στην Ελλάδα αναπολεί την Γαλλία. Ένας άνθρωπος, δύο κουλτούρες, δύο γλώσσες, δύο διαφορετικές ζωές και βιώματα, που συγκρούονται, συνυπάρχουν, αλληλοσυμπληρώνονται και προσπαθούν τελοσπάντων να ισορροπήσουν και να επιβιώσουν.
Ένα όμορφο και έξυπνο ταξίδι στην ελληνική γλώσσα, στο οποίο οδηγός και ξεναγός είναι η ίδια, με κάποτε εύστοχες και άλλοτε πιο απλοϊκές απορίες και ερεθίσματα για την προέλευση και ετυμολογία των λέξεων. Μια εντελώς φυσική κι ανεπιτήδευτη ανάδειξη του πλούτου της ελληνικής, ταυτόχρονα με την παρουσίαση της πλούσιας παράδοσης και ιστορίας του τόπου μας. Μικρά και φαινομενικά ασήμαντα έθιμα, πράγματα που κάνουμε καθιερωμένα σε συγκεκριμένες μέρες, αποκτούν μια άλλη διάσταση, μια δόση χρυσόσκονης που νικά το χρόνο και μας βγάζει αλώβητους και αναλλοίωτους στην προσπάθεια συνέχισης του πολιτισμού μας.
Γλώσσα απλή, καθημερινή, που μιλιέται στους δρόμους, στα παγκάκια, στις παρέες και στα σπίτια, χωρίς καμία προσπάθεια επιτήδευσης ή απόκρυψης αδυναμιών και ασχήμιας. Τα πράγματα είναι όπως είναι και έτσι ακριβώς παρουσιάζονται. Είτε μιλάμε για έρωτα, είτε για θάνατο, είτε μιλάμε για ανεξήγητο φόβο, είτε για πατρίδα, η αλήθεια είναι μία, ξεκάθαρη και κυνική.
Το ζήτημα είναι ότι η αναζήτηση της ταυτότητας της γλώσσας μας μπορεί να οδηγήσει και στην αναζήτηση της ταυτότητας του εαυτού μας. Αυτού του εαυτού που κάπου χάσαμε ή που ποτέ πραγματικά δε βρήκαμε. Μπορεί βέβαια και όχι. Το σίγουρο είναι ότι κάθε λέξη, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει μια ρίζα. Ή περισσότερες. Και όπως η λέξη, έτσι και ο άνθρωπος αισθάνεται ότι κάτι λείπει μέχρι να την βρει.