Θυμάστε που λέγαμε πως είναι κάποια τραγούδια τα οποία αμέσως γεννάνε αναμνήσεις, φέρνουν στο νου πρόσωπα και καταστάσεις; Ε λοιπόν, συμβαίνει και το αντίθετο… Βιώνεις μία κατάσταση (συνήθως για δεύτερη, τρίτη, τέταρτη φορά) και ξαφνικά αρχίζει και παίζει μέσα στο μυαλό σου ένας ρυθμός. Ένας ρυθμός ο οποίος έχει τέλεια συνδυαστεί με την συγκεκριμένη κατάσταση/γεγονός/ό,τι θες.
Κάπως έτσι, κάνω μια απόπειρα μέσα στους 40ο C που επικρατούν μέσα και έξω από το σπίτι, να κάτσω να διαβάσω βιοχημεία. Αλλά ο νους μου πάει πίσω.. Δεν πρέπει να είναι πάνω από 9 μήνες που βρέθηκα στην ίδια κατάσταση. Απελπισμένη πάνω από το βιβλίο και γεμάτη παντού με αντιδράσεις, χημικούς τύπους και ονόματα προσπαθούσα να βγάλω άκρη. Ώσπου, λίγο πριν αρχίσω να πετάω βιβλία και να σκίζω σημειώσεις από τα νεύρα μου έπαιζε Birdy από το laptop και όλα έρχονταν και πάλι στο φυσιολογικό τους (περίπου).
Τον Σεπτέμβριο εκείνο λοιπόν, το τραγούδι “People help the people” έπαιζε κάθε μέρα, όλη μέρα. Η εξεταστική τελείωσε και το τραγούδι σταμάτησε να παίζει πλέον γιατί κάθε φορά ερχόταν στο νου μου η εξεταστική και ολόκληρη η διάθεσή μου χαλούσε.
Έλα μου όμως ντε που βρέθηκα πάλι στην ίδια κατάσταση (μουσική άκουγα εγώ και απλά κορόιδευα τον κόσμο –και εμένα- πως διαβάζω. Μετά απορώ γιατί δεν πέρασα). Με το που έπιασα λοιπόν και πάλι το βιβλίο της Βιοχημείας στα χέρια μου, αυτομάτως έπιασα τον εαυτό μου να τραγουδάει το ρεφρέν. Και τελείως ξαφνικά (αλήθεια δεν ξέρω πως) άρχισε να παίζει από τον υπολογιστή.. Αυτήν την φορά όμως πήγα ένα βήμα παραπάνω και επεκτάθηκα σε ολόκληρη τη δισκογραφία της Birdy (αφορμή για να μην διαβάσω ψάχνω και εγώ) και κάπως έτσι γεννήθηκε η αφορμή για το σημερινό άρθρο.
Η Birdy λοιπόν, η αλλιώς Jasmine van den Bogaerde, γεννημένη το 1996 στην Αγγλία παίζει πιάνο από τα 7 της ήδη χρόνια ενώ από τα 8 έχει ξεκινήσει και γράφει δική της μουσική. Το καλλιτεχνικό της όνομα προέρχεται από ένα παρατσούκλι που της είχαν δώσει οι γονείς της όταν ήταν μικρή. Καθώς και μικρή σε ηλικία, δεν έχει στο ενεργητικό της πολλές επιτυχίες και άλμπουμ όμως σίγουρα αποτελεί μία ανερχόμενη δύναμη. Ανακηρύχτηκε νικήτρια στον Βρετανικό μουσικό διαγωνισμό «Open Mic UK» σε ηλικία 12 ετών και η νίκη αυτή, όπως έχει παραδεχτεί η ίδια, ήταν αυτό που την έκανε να πιστέψει στον εαυτό της και στην φωνή της και της έδωσε την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για να δείξει στον κόσμο όλα όσα έδειχνε μέχρι τότε μόνο στην οικογένειά της.
Και κάπως έτσι, απ’ τον υπολογιστή ακούγεται πάλι ο στίχος «..and if you’re homesick, give me your hand and I hold it» και εμένα πάλι με βλέπω να μην περνάω Βιοχημεία…
2 Comments
Iglorious Bastard
“Κάπως έτσι, κάνω μια απόπειρα μέσα στους 40ο C…”
άσε ρε leleni
leleni
Η ένσταση δηλαδή είναι για την απόπειρα ή για την ζέστη?