Αναρωτιόμουν πόσες οικονομικές έννοιες καθημερινά βομβαρδίζουν μέσω των media τον ελληνικό λαό, τον απλό πολίτη που παλεύει για την καθημερινή επιβίωση του.
- Παραγωγικότητα, Επενδύσεις, ΑΕΠ που σημαίνει Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, Εισόδημα, Αποταμίευση, Κατανάλωση και πως συνδέονται απλά όλες αυτές οι έννοιες.
Όλες οι παραπάνω έννοιες συνθέτουν μια εξίσωση που είναι η ίδια τόσο στην μικροοικονομία όσο και στην μακροοικονομία. Ειδικότερα η μικροοικονομία ασχολείται με το νοικοκυριό και τις επιχειρήσεις και πως αυτές αλληλοεπηρεάζονται στην αγορά ενώ η μακροοικονομία ασχολείται με ένα μεγαλύτερο νοικοκυριό, την οικονομία μιας χώρας .
Ένα νοικοκυριό στηρίζεται στο ατομικό του εισόδημα του, το οποίο περιλαμβάνει δύο πολύ βασικές έννοιες, αυτήν της κατανάλωσης και αυτήν της αποταμίευσης. Η κατανάλωση είναι συνάρτηση του γενικού επιπέδου τιμών, οι οποίες τιμές διαμορφώνονται πάντα σε σχέση με τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης στην αγορά.
Έτσι στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται το φαινόμενο του πληθωρισμού δηλαδή της συνεχής αύξησης του επιπέδου των τιμών οπότε αυτομάτως μειώνεται και η αγοραστική αξία του χρήματος. Το δυσάρεστο που παρατηρείται στην χώρα μας είναι ότι το γενικό επίπεδο τιμών παρουσιάζεται κατά δύο μονάδες πάνω από το ευρωπαϊκό επίπεδο τιμών, σύμφωνα με την Eurostat.
Που στηρίζεται όμως μια οικονομία?
Μια οικονομία λοιπόν στηρίζεται στο σύνολο των ατομικών εισοδημάτων των ατόμων που συμμετέχουν στην παραγωγική της διαδικασία. Όσο λοιπόν τα άτομα κατέχουν περισσότερα ρευστά διαθέσιμα παρατηρούμε ότι αυξάνεται το κίνητρο τους για κατανάλωση και μειώνεται το αντίστοιχο προς αποταμίευση, για κάθε επίπεδο εισοδήματος ενώ απεναντίας η έλλειψη ρευστών μειώνει το κίνητρο τόσο για κατανάλωση όσο και για αποταμίευση.
Οπότε το εθνικό εισόδημα, αφού αφαιρεθούν οι φόροι άμεσοι και έμμεσοι, μπορεί να κατανεμηθεί είτε στην κατανάλωση από τα νοικοκυριά για την αγορά καταναλωτικών αγαθών, είτε στις επενδύσεις από τις επιχειρήσεις για αγορά κεφαλαιουχικών αγαθών είτε τέλος στην αποταμίευση.
Όλα τα παραπάνω είναι απόλυτα κατανοητά και εφαρμόσιμα εφόσον μιλάμε για έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, για μια υγιής οικονομία που μπορεί η αποταμίευση να είναι ίση με την επένδυση. Σε μία οικονομία όμως όπως και την δικιά μας παρατηρούμε ότι το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού είναι ίσο με το πλεόνασμα της ιδιωτικής αποταμίευσης, διαφορετικά δεν μπορεί να ισοσκελιστεί η εξίσωση.
Ολοκληρώνοντας τις σκέψεις μου, θέλω να τονίσω ότι όλα τα μεγέθη είτε είναι θετικά είτε είναι αρνητικά είναι εύπλαστα, μετρήσιμα και μπορούν να γίνουν ιδανικά για τις περιστάσεις, σύμφωνα με τους ειδήμονες της κυβέρνησης και των σχετικών υπουργείων τους όμως η ωμή και ψυχρή πραγματικότητα, η ανεργία, οι συνεχείς αυξήσεις τιμών σε όλα τα είδη, οι κατασχέσεις και το κλείσιμο καθημερινά επιχειρήσεων στην αγορά αποτελούν μεγέθη μη μετρήσιμα και δυστυχώς μη αντιμετωπίσιμα, με ανεπανόρθωτες συνέπειες τόσο σε μια τοπική κοινωνία όσο και στο επίπεδο μιας χώρας όπως αυτό της Ελλάδας.
