Άρχοντας κι αν γεννήθηκες
με πλούτη στη καρδιά σου
αυτά πίσω μείνανε
να ναι παρηγοριά μου.
θύμησες αναβλύζουνε
απ τα εσώψυχά μου
κληρονομιά εγένηκε
όλη πια η ψυχή σου.
διαμάντια ξεπετάγονται
εικόνες της ζωής μου
σ αυτές όπου βραβεύεται
όλη η ύπαρξή σου.
στάθηκες μια ζωή
για μένα ο φύλακάς
παραστάθηκες πάντοτε
σε κάθε απόπειρά μου.
δίπλα μου φέρθηκες
μ’ αγνότητα ψυχής σου
τα θέλω μου σεβάστηκες
το είχα και τιμή μου.
σε σένα πρωτοδιάβαζα
το τι θελα να στείλω
σε κάθε διαγωνισμό
δική μου να ξεφύγω.
απ’ τα ζόρια της ζωής
τα δύσκολα τα μονοπάτια
φάρος μου βρέθηκες
δικά σου τα κιτάπια.
τα άνοιξες από καρδιάς
συμβουλές φανήκαν
τι κι αν δεν τέλειωσες όλο το σχολείο.
για μένα ήσουν Πρύτανης
αξίας και αλήθειας
Πανεπιστημίου απόφοιτος
προτροπής της καλοσύνης.
άκακος ήσουν σαν αρνί
μελιστάλακτη η καρδιά σου
όλους εκεί μας μάζευες
και ζέσταινε η ματιά σου.
σα σε περιτριγυρίζαμε
στα ύστατα λεπτά σου
σαν πουλάκι πέταξες
κι έφυγες μακριά μας.
είν’ τα λεπτά δυσβάσταχτα
βάσανα πια οι ώρες
από τότε που μίσεψε
απέναντί σου η θωριά μου.
ακούω από παντού
ησύχασε είναι πια τώρα
στου Θεού την αγκαλιά
μεσ’ τα δικά του δώρα
στην Ουράνια τη Χώρα.
μα μου λείπεις διαρκώς
σφαδάζει η ψυχή μου
μαχαίρι έγινε ο χωρισμός
που μπήγει στην καρδιά μου.
Μα μου μάθατε
ν’ αντέχω απ τα χρόνια μου
μικρή σαν ήμουν
να ‘χω στα σωθικά μου.
δύναμη λέγεται ψυχής
να πορευτώ με κείνη
για να καταλαγιάσει επιτυχώς
θανάτου σου η οδύνη.
Α.Ζ.