Αυτό είναι ένα guest post από τον Πέτρο Κεφαλά, τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ!
Τα τελευταία χρόνια η οικονομική άνθηση στον δυτικό κόσμο, αλλά και στον αναπτυσσόμενο, έχει επιφέρει αλλαγές στην διατροφή. Πριν από μερικά χρόνια οι βασικές διατροφικές ανάγκες των τοπικών πληθυσμών καλυπτόταν ως επί το πλείστον από προϊόντα τοπικής ή εγχώριας παραγωγής. Αυτό δεν ισχύει πια. Εκτός από την οικονομική ευμάρεια είναι και η παγκοσμιοποίηση της οικονομίας που συνέβαλε στο να γίνει ο πλανήτης μια τεράστια αγορά. Με άλλα λόγια όχι μόνο μπορείς πια να φτιάξεις σούσι σπίτι σου, αλλά μπορείς και να το κάνεις με προϊόντα που έρχονται κατευθείαν από την άπω Ανατολή.
Πλέον οι επιλογές είναι πολλές. Στην ερώτηση “τι θα φάμε σήμερα” η απάντηση δεν είναι και τόσο απλή. Οι πολλές επιλογές γέννησαν διλήμματα, τα διλήμματα έφεραν ερωτήσεις και οι ερωτήσεις νέες ανάγκες. Δεν είναι πια μόνο η γεύση που παίζει ρόλο. Οι απαιτητικοί ρυθμοί της εποχής μας επιβάλουν μια στροφή σε πιο υγιεινές τροφές. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακολουθούν ολοκληρωμένα συστήματα διατροφής με ελάχιστες παρεκκλίσεις.
Διαβάζοντας κάποιος για τη διατροφή σε κάποιο περιοδικό ή παρακολουθώντας κάποιο σχετικό πρόγραμμα στην τηλεόραση, σχηματίζει την εντύπωση ότι η υγιεινή διατροφή στηρίζεται κυρίως στα φρούτα και τα λαχανικά, τα δημητριακά ολικής άλεσης, τα προϊόντα και την παραγωγή της μητέρας γης.
Είναι όμως έτσι;
Δυστυχώς, ποτέ δεν θα μάθουμε. Η μια μελέτη έρχεται να καταρρίψει ή να αντικρούσει την άλλη. Απέναντι στη μεσογειακή διατροφή που είναι κατά βάση χορτοφαγική με λίγο ψάρι υπάρχει η σκανδιναβική δίαιτα που στηρίζεται στο κυνήγι και τους καρπούς. Σχεδόν το ίδιο ευεργετικές και οι δυο για την καρδιά. Φανατικοί χορτοφάγοι και υπέρμαχοι της ωμοφαγίας προβάλουν επιχειρήματα αμφίβολης αξιοπιστίας και εγκυρότητας.
Επιστήμονες και διατροφολόγοι δημοσιεύουν συχνά πυκνά αντικρουόμενες μελέτες. Το αβγό αυξάνει τη χοληστερίνη, αλλά έχει και πολύτιμα ω-3 λιπαρά. Το ζωικό λίπος κάνει κακό, αλλά κάποιες βιταμίνες μόνο μέσα από αυτό αφομοιώνονται από τον οργανισμό. Κάτι τελευταίες μελέτες μιλούν για τα ευεργετικά αποτελέσματα της διατροφής που ακολουθούσαν οι κυνηγοί τροφοσυλλέκτες στην παλαιολιθική εποχή.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπου την διατροφή την επιβάλουν παθολογικά αίτια. Αλλά μήπως το παρακάναμε λίγο; Μήπως η αφθονία συνεπικουρούμενη από ένα μάρκετινγκ που στην εποχή του Ίντερνετ δεν γνωρίζει όρια, μας οδηγεί σε έναν χωρίς τέλος παραλογισμό; Μήπως την επόμενη φορά που θα αναρωτηθούμε αν αυτό που θα φάμε μας κάνει καλό ή μας παχαίνει, να χαλαρώσουμε λίγο και απλώς να το απολαύσουμε; Μήπως τελικά το μέτρο είναι το μόνο που πρέπει να βάλουμε στη διατροφή μας κι όλα τα άλλα “πρέπει” είναι περιττά;
