Το τελευταίο διάστημα όλα τα μέσα μας κατακλύζουν με πληροφορίες για το νέο “θανατηφόρο ιό Έμπολα. Πληροφορίες για τον τρόπο μετάδοσης, για τα μέσα προστασίας, αλλά κυρίως στοιχεία για την επικινδυνότητα της νόσου και τη μεγάλη πιθανότητα εξέλιξής της σε πανδημία.
Για άλλη μία φορά οι εγχώριοι και διεθνείς φορείς κινδυνολογούν για να προκαλέσουν παγκόσμιο τρόμο. Ποσοστά θνησιμότητας φυσικά κάνουν το γύρο του διαδικτύου, χωρίς κανείς να δίνει βάση στην προέλευση αυτών των δεδομένων. Οι ιθύνοντες καταμετρούν πληθώρα θανάτων λόγω του ιού σε χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου. Αξίζει νομίζω να αναφερθεί ότι ο ιός έκανε για πρώτη φορά την εμφάνισή του το 1976.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται καθώς κάτι παρόμοιο είχε συμβεί και πριν λίγα χρόνια με τον ιό Η1Ν1. Τότε είχαν δοθεί συγκεκριμένες οδηγίες, είχαν εξοπλιστεί τα νοσοκομεία με ειδικές στολές που κάλυπταν ολόκληρο το σώμα για τους επαγγελματικά εκτιθέμενους και το κυριότερο αγοράστηκαν, από την χώρα μας μόνο, 11εκατ. εμβόλια. Εμβόλια τα οποία όπως είναι αναμενόμενο δεν είχαν δοκιμαστεί σε βάθος χρόνου για τις πιθανές επιπτώσεις τους, μία λεπτομέρεια που φυσικά δεν αφορά τις φαρμακοβιομηχανίες. Το αποτέλεσμα ήταν να διατεθούν στην Ελλάδα 1,2εκατ. εμβόλια, οι στολές για τους επαγγελματίες υγείας καταργήθηκαν και τα όποια κρούσματα αντιμετωπίσθηκαν όπως και τα υπόλοιπα περιστατικά από τα δημόσια νοσοκομεία. Κατά κάποιο μαγικό τρόπο και εκείνη η “θανατηφόρα” πανδημία έλαβε τέλος, αφού ολοκληρώθηκε ένα πάρτυ εκατομμυρίων.
“Προσγειώθηκε” λοιπόν σήμερα η νέα απειλή θανάτου, ο Έμπολα. Κανείς όμως δεν φαίνεται να λαμβάνει υπόψη τη γενικότερη υγεία των ανθρώπων που νοσούν από αυτόν τον ιό και δυστυχώς καταλήγουν. Αναφέρονται κατά κύριο λόγο, αν όχι αποκλειστικά, σε κράτη όπου επικρατούν άθλιες συνθήκες διαβίωσης και όπου εκλείπουν βασικά αγαθά όπως το καθαρό νερό. Πώς μπορεί άραγε να επιζήσει κάποιος όταν πίνει από λασπόνερα, όταν τρέφεται κυρίως με ότι βρίσκει στη γη, πολλές φορές και έντομα, όταν δεν έχει πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη;
Η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασιτία, αλλά μάλλον δεν χρειάζεται να μας απασχολήσει αυτό αφού γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να εξελιχθεί σε πανδημία. Δεν είναι μία ασθένεια που δύναται να προσβάλλει τους προύχοντες αυτού του κόσμου, του τόσο “αγγελικά” πλασμένου. Μπορούμε λοιπόν να εθελοτυφλουμε η ακόμη χειρότερα να αδιαφορούμε αφού δεν θα χτυπήσει τη δική μας πόρτα.
Σαφέστατα η υγεία είναι το πολυτιμότερο αγαθό και πρέπει να διατίθενται χρήματα για τη διασφάλισή της, για νέες έρευνες, για πειράματα, για την παρασκευή καινούριων φαρμάκων. Θα έπρεπε όμως να αντιληφθούμε τον τομέα “υγεία” πέρα από τα στενά όριά του και να φροντίσουμε να χρηματοδοτείται και η κάλυψη, στοιχειωδών έστω, αναγκών πληθυσμών καταδικασμένων στην ανέχεια.
