Τα ψεύτικα τα σ’ αγαπώ

 Δεν είχα καμία πρόθεση να μιλήσω για αυτό το θέμα. Η αλήθεια όμως είναι πως καταλήγω σε μια διαπίστωση που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Τα ψεύτικα τα «σ’ αγαπώ» να σας τρομάζουν.

 Η απόσταση κάνει θαύματα. Η απόσταση χωρίζει και ενώνει τους ανθρώπους γιατί τους φέρνει αντιμέτωπους με τα πραγματικά συναισθήματα τους. Εάν αγαπάς κάποιον, τον αγαπάς όσο μακριά σου κι αν βρίσκεται. Εάν τον αγαπάς, βρίσκεις τρόπους να του το δείξεις, να του το πεις ακόμη κι αν κατοικεί στη Αλάσκα. Κι αν πάλι δεν τον αγαπάς τότε η απόσταση είναι μια καλή ευκαιρία να ξεφύγεις από εκείνον. Να αδιαφορήσεις έχοντας μια καλή δικαιολογία να του πεις όταν τον ξαναδείς και σου ζητήσει το λόγο που χάθηκες. «Ε, είμαστε μακριά μωρέ κι είχα δουλειές.»

 Σήμερα λέμε εύκολα «σ’ αγαπώ» και «μου λείπεις». Το λέμε στους φίλους μας, στον εκάστοτε σύντροφό μας, στους συγγενείς και στους γνωστούς μας. Στη πραγματικότητα ελάχιστες φορές το εννοούμε. Γιατί το «σ’ αγαπώ» είναι ακόμη μια έκφραση σήμερα που καλύπτει τα κενά σε μια συζήτηση. Γιατί «το μου έλειψες» είναι μια ακόμη κοινότυπη κουβέντα που θα ακούσεις από κάποιον που έχεις να δεις πολύ καιρό. Το λέμε σχεδόν αυθόρμητα, σαν το «γεια» και το «καλημέρα». Γιατί εν τέλει είμαστε πιο εγωιστές, πιο υποκριτές και πιο σκάρτοι από όσο θέλουμε να παραδεχόμαστε πως είμαστε.

 Είμαι σίγουρη πως σας έχει τύχει χιλιάδες φορές να κάνετε σε κάποιον την πολύ απλή ερώτηση «τι κάνεις;». Σας απάντησε «καλά» και πήρατε κι οι δύο το δρόμο σας. Κι όπως αυτή η τυπική στιχομυθία είναι πλέον μια εκδήλωση ευγένειας χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, έτσι τείνει να γίνει το «σ’ αγαπώ» και το «μου λείπεις».

 Μια φορά έχω στο νου μου, δύο, τρεις ανθρώπους που μου λένε ψέματα για τα συναισθήματα τους. Μου λένε ότι με αγαπούν, όταν απλά με συμπαθούν ή ίσως με ανέχονται. Μου λένε ότι τους λείπω όταν είμαι μακριά, ενώ στην πραγματικότητα δεν τους περνώ ποτέ από το μυαλό. Και όσο και να το αρνηθούν, όσο και να θέλουν να με πείσουν πως έχω άδικο, μέσα μου ξέρω πως έχω δίκιο. Θα ήταν πιο έντιμο να μου έλεγαν απλά την αλήθεια, για να ξέρω τι να περιμένω.

 Τα πράγματα είναι απλά. Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε με επιτυχία να κρύψει τα συναισθήματα του. Κι αυτό γιατί τα συναισθήματα υπάρχουν για να εξωτερικεύονται. Είναι η φύση τους τέτοια. Χωρίς αυτά δεν θα μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε και να συνυπάρξουμε ουσιαστικά με τους γύρω μας. Κι έτσι είναι λογικό όταν νιώθουμε κάτι, να το δείχνουμε με τη συμπεριφορά μας.

 Όταν σου λείπει κάποιος σημαίνει πως νιώθεις έντονα την απουσία του από τη ζωή σου και σε πληγώνει αυτή. Κι έτσι φυσικό κι επόμενο είναι να χρησιμοποιείς κάθε δυνατό μέσω επικοινωνίας για να τον φέρεις με οποιονδήποτε τρόπο κοντά σου. Κι όταν αγαπάς αντίστοιχα σημαίνει πως νοιάζεσαι για τη καθημερινότητα του άλλου. Ενδιαφέρεσαι για κάτι πέρα από τον εαυτό σου. Κι έτσι όταν αγαπάς, ψάχνεις να μάθεις για αυτόν το κάποιον που αγαπάς. Μαθαίνεις τα νέα του, μιλάς μαζί του, φέρνεις τον κόσμο ανάποδα για να βεβαιωθείς πως αυτός είναι καλά. Δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς.

 Τα ψεύτικα τα «σ’ αγαπώ» είναι σαν τα σκονάκια στο θρανίο. Ο καλός ο μαθητής ποτέ δεν τα χρειάζεται γιατί έχει διαβάσει. Κι ο κακός ο μαθητής, τα χρησιμοποιεί για να κρύψει την αλήθεια πως δεν διάβασε. Όπως και να έχει όμως ο έμπειρος καθηγητής πάντοτε τον πιάνει στα πράσα.

 Αυτός που δεν έχει συναισθήματα για σένα, λέει πως σ’ αγαπάει μα οι πράξεις του σου αποδεικνύουν το αντίθετο. Κι εκείνος που αισθάνεται την έλλειψη σου, θα στο φανερώσει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

 Δεν είναι θέμα ρομαντισμού, είναι θέμα καθαρών λογαριασμών και ειλικρίνειας. Η υποκριτική δεν είναι ταλέντο όλων μας, δεν θα έπρεπε να είναι. Κι όποιος είναι δειλός να παραδεχτεί την έλλειψη συναισθημάτων του απλά και μόνο για να μην φανεί κάφρος στα μάτια των τρίτων, είναι άξιος της μοίρας του. Μπράβο του κι εκείνου που δουλεύει τους ανθρώπους. Μπράβο και στους γύρω του, που κάθονται και τρώνε το παραμύθι του από φόβο μην τον χάσουν.

 Μια παρότρυνση λοιπόν για σήμερα, έχει το μενού. Μην λέτε «σ’ αγαπώ» σε εκείνους που δεν αγαπάτε. Μην λέτε ψέματα για τα συναισθήματα σας. Κανείς δεν σας υποχρεώνει να είστε λιγότερο εγωιστές. Κανείς δεν σας υποχρεώνει να αγαπάτε όλο τον κόσμο, μόνο να μην τον κοροϊδεύετε.