“Πως μαθαίνεις να κολυμπάς; κάνεις λάθη έτσι δεν είναι; και τι συμβαίνει; κάνεις κι άλλα λάθη κι έχεις κάνει όλα τα λάθη που θα μπορούσες να κάνεις χωρίς να πνιγείς – και κάποια από αυτά τα λάθη τα έχεις επαναλάβει αρκετές φορές – και τι διαπιστώνεις; Ότι μπορείς να κολυμπήσεις. Η ζωή είναι το ίδιο όπως όταν μαθαίνεις να κολυμπάς! Μη φοβάσαι να κάνεις λάθη, γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μάθεις να ζεις!”, Άλφρεντ Άντλερ.
Πόσο ιδανικό είναι να μη μετανιώνουμε για τα λάθη μας. Λάθη, λάθη… η ζωή είναι γεμάτη λάθη. Κι όμως αυτά είναι τα πιο ωφέλιμα. Τα λάθη και οι αποτυχίες μας ωφελούν περισσότερο γιατί αυτά μας ελευθερώνουν από την πανοπλία του εαυτού μας, η όποια πολλές φορές μας περιορίζει εκφραστικά αλλά και βιωματικά. Η πανοπλία αυτή, δε μας αφήνει να ζήσουμε αυτό που μπορούμε. Με τα λάθη όμως, σπάει και ίσως φεύγει ολοκληρωτικά από πάνω μας και τη θέση της παίρνει μία άλλη μορφή προστασίας, όσο ασύμβατη κι αν φαίνεται, η ελευθερία. Η τελευταία μας υπενθυμίζει ότι τα λάθη είναι αναπότρεπτα αλλά και διδακτικά γι΄αυτό δε θα πρέπει να ενέχουν κανένα αίσθημα ενοχής. Στην ενοχή βρίσκεται το κακό με τα λάθη. Εξάλλου, ποτέ δε μπορείς να βρεις την ακριβή ποσότητα σωστού για να τα διορθώσεις. Το σωστό θα υπολείπεται μετά από ένα λάθος. Και ξανά ενοχές, τύψεις, πικρία ακόμα και προδοσία από τον ίδιο μας τον εαυτό. Πως λάθεψε, δεν κατάφερε να κάνει το σωστό. Αλήθεια όμως ξέρουμε ποιο είναι το σωστό;
Εάν σκεφτόμαστε διαρκώς τα λάθη του παρελθόντος με τρόπο επικριτικό, εάν βιώνουμε συναισθήματα απογοήτευσης και νοσταλγίας γι’ αυτό που θα μπορούσε να είχε συμβεί και μετανιώνουμε για πράγματα που τελέσαμε ή όχι, κινδυνεύουμε να χάσουμε όχι μόνο το παρόν αλλά και την όρεξη που απαιτείται για να “δουλέψουμε” για ένα καλύτερο μέλλον. Μέσα από την αναγνώριση των λαθών μας, προσφέρουμε στον εαυτό μας την δυνατότητα να γίνουμε καλύτεροι.
Όσο και να μετανιώνουμε για τα λάθη του παρελθόντος, το παρελθόν δεν αλλάζει. Αντί να σπαταλάμε την ενέργεια μας σκεπτόμενοι με απογοήτευση πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα εάν είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές. Ας επικεντρωθούμε στο πώς μπορούμε να καλυτερέψουμε τα πράγματα όπως είναι τώρα. Η αλήθεια είναι, ότι ακόμα κι αν είχαμε κάνει διαφορετικές επιλογές, ποτέ δεν ξέρουμε εάν τα πράγματα θα ήταν όντως καλύτερα. Κάθε απόφαση, συνεπάγεται ένα «ναι» κι ένα «όχι» γι’αυτό και θα ήταν καλό να είμαστε προετοιμασμένοι ν’αποδεχτούμε το γεγονός ότι όταν αποφασίζουμε για κάτι, διαλέγουμε ένα πράγμα κι αφήνουμε ένα άλλο πίσω μας.
Όλοι έχουμε το δικαίωμα στην αποτυχία. Συνήθως διστάζουμε μπροστά στο τι να αποφασίσουμε, επειδή φοβόμαστε την προοπτική μιας αποτυχίας. Πλήθος σκέψεων κατακλύζουν το μυαλό μας, όπως τι θα πουν οι άλλοι για μας, τι θα σκεφτούν, τι επιπτώσεις θα έχει η απόφαση στη ζωή μας. Ας αντιμετωπίσουμε το λάθος σαν ένα μάθημα ζωής, σαν μια ευκαιρία να αποκομίσουμε περισσότερη γνώση και πείρα. Το πιο σημαντικό όμως είναι να μην ξεχνάμε να απολαμβάνουμε την παρούσα στιγμή και την χαρά που μας δίνουν “τα σωστά μας” γιατί σίγουρα εκτός από λάθη που μετανιώνουμε, έχουμε πράγματα στη ζωή μας τα οποία είναι μαζί μας λόγω επιλογών που δε μετανιώνουμε και για τις οποίες έχουμε τη σιγουριά ότι ήταν οι σωστές. Ας απολαύσουμε το παρόν και ας ζήσουμε με τρόπο συμβατό με τις αξίες που διέπουν τη ζωή μας. Τα λάθη έρχονται όχι για να διαταράξουν τις αξίες αλλά για να μας υπενθυμίσουν ότι μόνο αυτές είναι ικανές να μετατρέψουν το λάθος σε στοιχείο γνώσης και σε μάθημα ζωής.