Μια φράση για αρχή, μια παραίνεση, «Θα ερωτευτείς ξανά!». Το ξέρω ότι οι περισσότεροι από εσάς περιμένετε να διαβάσετε ίσως έναν μακροσκελές κείμενο για τα κοινωνικά δρώμενα και τις πολιτικές εξελίξεις μα εγώ θα μιλήσω για τη καρδιά. Σε ένα θέμα που μπορείτε όλοι να παραλληλίσετε μια προσωπική σας ιστορία, σε μια φράση που μπορεί να φαίνεται ρομαντική ή και παρωχημένη, κρύβεται ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του χαρακτήρα μας. Κρύβεται η δύναμη να κοιτάμε μπροστά και να πιστεύουμε, η αισιοδοξία και η ελπίδα.
Κάτι που ξέρω να σας πω είναι το πώς νιώθει ένας άνθρωπος όταν βιώνει μια ερωτική απόρριψη. Το ξέρω γιατί το έχω βιώσει προσωπικά και το έχω δει στα μάτια των απογοητευμένων φίλων μου. Κι όταν ο άνθρωπος που θεωρείς ότι ομορφαίνει τη ζωή σου, σου λέει πως δεν θέλει να είναι δίπλα σου, όταν ο άνθρωπος με τον οποίο είσαι ερωτευμένος, δεν νιώθει το ίδιο για σένα, αισθάνεσαι το μούδιασμα από ένα δυνατό χαστούκι. Μια γερή σφαλιάρα στην αυτοεκτίμηση και στο ψυχικό σου κόσμο. Ακόμα θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου « Εάν δεν ήμουν αρκετά καλή για εκείνον γιατί να είμαι για οποιονδήποτε άλλον», θυμάμαι να μου λέει ένας φίλος θυμωμένος πως « Εκείνος υπήρξε αληθινός και δεν εκτίμησαν την αλήθεια του.».
Ο έρωτας είναι πιο πολύπλοκη υπόθεση από ότι φαίνεται. Κι είναι εύκολο να πεις πως σου αρέσει κάποιος εξωτερικά ή και σου αρέσει ο χαρακτήρας του, αλλά αυτό δεν αρκεί για να ερωτευτείς μαζί του. Ο έρωτας βλέπετε, είναι θέμα ψυχής, πηγάζει από μέσα μας και δεν έχει να κάνει με το τι είναι καλό για εμάς ή ποιος άνθρωπος μας ταιριάζει. Οι άνθρωποι ερωτευόμαστε χωρίς «γιατί», χωρίς λογικά επιχειρήματα. Ερωτευόμαστε εκείνους τους ανθρώπους που μας γεμίζουν ψυχικά μόνο με την παρουσία τους. Ερωτευόμαστε με την αύρα τους, το βλέμμα τους, τον τρόπο που κινούνται στο χώρο, τον ήχο της φωνής τους. Ερωτευόμαστε και τη χημεία μας μαζί τους, το μπλέξιμο των δαχτύλων μας, τη ζέση της αγκαλιάς μας. Ο έρωτας γενικώς δεν έχει εξήγηση κι όπως λέει ένας γνωστός στίχος τραγουδιού “people fall in love in mysterious ways”.
Ο τρόπος που μας κάνει να νιώθουμε το άτομο που είμαστε ερωτευμένοι είναι ο λόγος που τον τοποθετούμε τόσο ψηλά μέσα μας. Ξαφνικά έχουμε απέναντι μας κάποιον που μας κάνει να αισθανόμαστε ευάλωτοι στη παρουσία του. Μα κάνει να τρέμουμε και να τρεκλίζουμε στη προσπάθεια μας να τον εντυπωσιάσουμε για να του κινήσουμε το ενδιαφέρον. Κι ο έρωτας που τρέφουμε και μας εκτοξεύει στα ουράνια είναι και η αιτία που πονάει τόσο πολύ η ελεύθερη πτώση της απόρριψης. Με άλλα λόγια, στους ανθρώπους που δίνεις τη μεγαλύτερη αξία μέσα σου, σε εκείνους θα αισθανθείς έντονο το μαχαίρι να διαπερνά όταν σου πουν πως δεν μοιράζονται το συναίσθημα σου.
Μια απόρριψή μπορεί να σε αφήσει καταρρακωμένο γιατί ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα δυνατό. Όμως το γεγονός πως είναι δυνατό δεν σημαίνει πως είναι ανεπανάληπτο. Δεν ερωτευόμαστε μια φορά στη ζωή μας. Δεν ερωτευόμαστε μονάχα έναν άνθρωπο. Απλώς χρειαζόμαστε χρόνο για να μπούμε στη διαδικασία να εκθέσουμε τον εαυτό μας στο κόσμο και να τον αφήσουμε ελεύθερο να ξανά ερωτευτεί!
Λένε πως ο έρωτας και ο βήχας δεν κρύβονται και έχουν δίκιο. Κι είναι ακριβώς αυτός ο λόγος που μετά από μια απόρριψη τίποτα δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα για να κάνουμε μια νέα αρχή. Είναι ο έρωτας και η πίκρα της απόρριψης που καθρεφτίζονται στο βλέμμα μας. Είναι η κρίση αυτοεκτίμησης και οι αμφιβολίες που μας γεμίζουν εμφανή κόμπλεξ. Είναι ακόμα και η δική μας πίστη σε εκείνον τον έναν άνθρωπο που δεν μας ήθελε, που δεν μας επιτρέπει να εκτιμήσουμε και να δούμε έναν υπέροχο άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα μας. Τουτέστιν, όσο δεν εγκαταλείπεις το παρελθόν τόσο θα σε κυνηγά και θα στοιχειώνει το μέλλον.
Μια απόρριψη θέλει δουλειά για να μπορέσει κανείς να τα χωνέψει. Αν όμως κατορθώσει και το αποδεχτεί σαν ένα γεγονός όπως όλα τα άλλα, αν καταφέρει να απομυθοποιήσει την ισχύ του τότε ο δρόμος για τον έρωτα είναι ανοιχτός και πάλι.
Έχω υπάρξει πολύ ερωτευμένη και πολύ πληγωμένη εξίσου, όμως ύστερα από καιρό σας λέω με σιγουριά αυτό… Όλα είναι μια ιδέα, όλα είναι πληγές που επουλώνονται με τον καιρό. Και μπορεί εάν τρέχεις με το ποδήλατο, να πέσεις και να τραυματιστείς, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αφού επουλωθεί το τραύμα δεν θα ξανά κάνεις ποδήλατο. Χρειάζεται απλώς να βρεις το κουράγιο να ξεπεράσεις το φόβο που σου προκάλεσε η πτώση. Έτσι λειτουργεί και με τον έρωτα. Χρειάζεται απλώς να βρούμε τη δύναμη να ξεπεράσουμε την ψυχρολουσία μιας απόρριψης. Άλλωστε κανείς δεν μας λέει ότι κάθε φορά που θα ερωτευόμαστε, θα βρίσκεται ένας άνθρωπος να μας απορρίπτει. Ο έρωτας λοιπόν είναι ένα τραύμα επουλώσιμο που μόλις γιατρευτεί σε απελευθερώνει. Κι όταν είσαι ελεύθερος ψυχικά μπορείς να βιώσεις τα πιο σπουδαία συναισθήματα. Όταν δεν είσαι φυλακισμένος από όσα πέρασαν και πάνε, μπορείς να κοιτάξεις μπροστά σε όσα θα έρθουν.
