Φωτογράφος αποκαλύπτει που κοιμούνται μικροί μετανάστες

Ο Magnus Wennman, βραβευμένος φωτορεπόρτερ από την Στοκχόλμη, δημοσίευσε μια σειρά φωτογραφιών που αποκαλύπτουν τι συμβαίνει με τα παιδιά στη Μέση Ανατολή και στο κατώφλι της Ευρώπης καθώς ξεφεύγουν από την σύγκρουση στη Συρία. Για να δημιουργήσει το «Που κοιμούνται τα παιδιά» ταξίδεψε σε όλες τις περιοχές όπου τα παιδιά και οι οικογένειες τους τρέπονται σε φυγή για να μας πουν τις ιστορίες τους.

Σε συνέντευξη του ο Wennman δήλωσε ότι την σύγκρουση και την κρίση μπορεί να είναι δύσκολο να την καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι αλλά δεν υπάρχει τίποτα δύσκολο να καταλάβουμε στο ότι τα παιδιά χρειάζονται ένα ασφαλές μέρος για να κοιμηθούν. Αυτό είναι εύκολο να κατανοηθεί.

“Έχουν χάσει κάθε ελπίδα.“

“Παίρνει πολύ σε ένα παιδί να σταματήσει να είναι παιδί, να σταματήσει να διασκεδάζει, ακόμα και σε πολύ άσχημα μέρη.“

Lamar, 5 χρονών, Σερβία

Πίσω στο σπίτι στη Βαγδάτη, μια κούκλα, ένα παιδικό τρενάκι, μια μπάλα. Η Lamar μιλάει συχνά για αυτά τα αντικείμενα όταν αναφέρεται το σπίτι της. Η βόμβα άλλαξε τα πάντα. Η οικογένεια ήταν στο δρόμο για να αγοράσει φαγητό όταν η βόμβα έπεσε δίπλα από το σπίτι τους. Ήταν αδύνατον να ζήσει κάποιος εκεί πια, είπε η γιαγιά της Lamar, η Sara. Μετά από δύο προσπάθειες να διασχίσουν τη θάλασσα από την Τουρκία σε ένα μικρό φουσκωτό κατάφεραν και έφτασαν εδώ κοντά στα κλειστά σύνορα της Ουγγαρίας. Τώρα η Lamar κοιμάται σε μια κουβέρτα στο δάσος, τρομαγμένη, παγωμένη και λυπημένη.

Amir, 20 μηνών, Λίβανο

Ο Amir, 20 μηνών, γεννήθηκε πρόσφυγας. Η μητέρα του πιστεύει ότι ο γιος της τραυματίστηκε στη μήτρα. ‘’Δεν έχει μιλήσει ποτέ, ούτε μια λέξη’’ λέει η Shahana. Στην πλαστική σκηνή όπου μένει η οικογένεια τώρα ο Amir δεν έχει παιχνίδια αλλά παίζει με ότι μπορεί να βρει στο δάσος. ‘’Γελάει πολύ ακόμα κι αν δεν μιλάει καθόλου’’ λέει η μητέρα του.

Sehd, 7 χρονών

Της Sehd της αρέσει πολύ να ζωγραφίζει αλλά πρόσφατα όλα τα σχέδια της είχαν το ίδιο ακριβώς θέμα: όπλα.

“ Τους βλέπει όλη την ώρα, είναι παντού.“, λέει η μητέρα της καθώς το κοριτσάκι κοιμάται στο έδαφος κοντά στα κλειστά σύνορα της Ουγγαρίας. Τώρα δεν ζωγραφίζει καθόλου. Η οικογένεια δεν πήρε μαζί της ούτε χαρτί ούτε μαρκαδόρους. Η Sehd ούτε παίζει πια. Η απόδραση ανάγκασε τα παιδιά να γίνουν ενήλικες και να συμμερίζονται την ανησυχία του τι μπορεί να συμβεί σε μια ώρα ή σε μια μέρα. Η οικογένεια δυσκολεύτηκε να βρει τροφή κατά τη διάρκεια της περιπλάνησης τους. Μερικές μέρες μπορούσαν να τραφούν μόνο με μήλα που μάζευαν από τα δέντρα στο δρόμο. Αν η οικογένεια γνώριζε από πριν πόσο δύσκολο θα ήταν το ταξίδι τους αυτό, θα είχαν επιλέξει να διακινδυνεύσουν τη ζωή τους στη Συρία.

Moyad, 5 χρονών, Αμμάν

Ο Moyad και η μητέρα του έπρεπε να αγοράσουν αλεύρι για να φτιάξουν μια σπανακόπιτα. Κρατιόντουσαν χέρι-χέρι στο δρόμο τους για την αγορά. Πέρασαν δίπλα από ένα ταξί που κάποιος είχε τοποθετήσει μια βόμβα. Η μητέρα του πέθανε ακαριαία. Το αγόρι, που μεταφέρθηκε αεροπορικώς στην Ιορδανία, είχε οβίδες στο κεφάλι, στην πλάτη και στη λεκάνη.

Ralia & Rahal, 7 & 13 χρονών, Beirut

Η Ralia και η Rahal ζουν στους δρόμους της Βηρυτού. Είναι από την Δαμασκό, όπου μια χειροβομβίδα σκότωσε την μητέρα και τον αδερφό τους. Μαζί με τον πατέρα τους κοιμούνται εδώ και εκεί περίπου ένα χρόνο. Κοιμούνται αγκαλιά δίπλα σε χαρτόκουτα. Η Rahal λέει ότι ‘’φοβάται τα κακά αγόρια’’ και η Ralia αρχίζει να κλαίει.

Fara, 2 χρονών, Azraq

Η Fara αγαπάει το ποδόσφαιρο. Ο πατέρας της προσπαθεί να κάνει μπάλες για εκείνη με οτιδήποτε μπορεί να βρει αλλά δεν κρατάνε πολύ. Κάθε βράδυ λέει καληνύχτα στη Fara και στη μεγάλη της αδερφή Tisam,9 χρονών, με την ελπίδα ότι το πρωί θα τους έχει φτιάξει άλλη μια μπάλα για να παίξουν. Όλα τα άλλα όνειρα φαίνεται να είναι πέρα των ικανοτήτων του αλλά δεν πρόκειται να παραιτηθεί ποτέ από αυτό.

Για περισσότερα πατήστε εδώ.