The Revenant – 156 λεπτά
Περιπέτεια, γουέστερν
Σκηνοθεσία: Alejandro G. Iñárritu
Σενάριο: Alejandro G. Iñárritu & Mark L. Smith
Πρωταγωνιστούν: Leonardo DiCaprio, Tom Hardy, Domhnall Gleeson
Ο τίτλος αυτής της ταινίας θα μπορούσε κάλλιστα να είναι Give Leo an Oscar. Οι κριτικοί και το κινηματογραφικό κοινό των επόμενων χρόνων πιθανότατα θα τη μνημονεύουν ως αυτή που αποκατέστησε μια μεγάλη αδικία χαρίζοντας στον Λεονάρντο Ντι Κάπριο το πρώτο του χρυσό αγαλματίδιο (ή μήπως όχι;). Θα ήταν εξίσου άδικο, όμως, να τη θυμόμαστε μόνο γι΄ αυτό.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στην αληθινή ιστορία του Hugo Glass, ενός εξερευνητή στις Βόρειες Ηνωμένες Πολιτείες του 1820 που δέχθηκε επίθεση από μια αρκούδα, τραυματίστηκε σοβαρά, και εγκαταλείφθηκε από την ομάδα του που τον θεώρησε νεκρό, κάπου εκεί στα βουνά που χωρίζουν τις ΗΠΑ από τον Καναδά. Στην ταινία έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία επιβίωσης, αναζήτησης και εκδίκησης, καθώς ένα άλλο μέλος της αποστολής, ο Τζον Φιτζέραλντ (Tom Hardy) παρουσιάζεται ως ο αποκλειστικός υπεύθυνος της εγκατάλειψης του Glass και αυτός είναι που αναζητά ο τελευταίος για να εκδικηθεί. Τέτοιες ιστορίες έχουν δημιουργήσει ταινίες-ορόσημα στο Χόλιγουντ και όχι μόνο, όπως το Αποκάλυψη Τώρα και ο Μονομάχος, και σε τέτοια επίπεδα προσπάθησε να κινηθεί και ο Iñárritu.
Η σκηνοθεσία της ταινίας, που με επιμονή του δημιουργού της χρησιμοποιεί μόνο τα απαραίτητα σύγχρονα ψηφιακά μέσα, είναι απλά επική. Χιονισμένα τοπία, ορμητικά ποτάμια, άγριες φυλές Ινδιάνων, ακόμη πιο άγριες ομάδες Αμερικανών και Γάλλων αποίκων, αρκούδες, βίσωνες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε γι΄ αυτό το αφιλόξενο τοπίο στο οποίο διαδραματίζεται το έργο. Ο Μεξικανός δημιουργός, υπεύθυνος για ταινίες όπως Χαμένες Αγάπες (2000), Biutiful (2010) και, φυσικά, το Birdman (2014), που σάρωσε τα περσινά Όσκαρ, δουλεύει αριστοτεχνικά την κάμερα και είναι λογικό φαβορί για να γίνει ο τρίτος στα χρονικά σκηνοθέτης μετά τον θρυλικό John Ford (1940-41) και τον Joseph L. Mankiewicz (1949-50) που θα κατακτήσει δύο συνεχόμενα Όσκαρ Σκηνοθεσίας
Ο Ντι Κάπριο, ως Glass, υπομένει κυριολεκτικά τα πάνδεινα. Παλεύει και ξεσκίζεται από μια άγρια αρκούδα grizzly, παγώνει στο κρύο σχεδόν νεκρός για κανα μισάωρο, τρώει ωμό βίσωνα, κοιμάται μέσα στο κουφάρι ενός αλόγου (!) και, το χειρότερο όλων, έχει μακριά μαλλιά και μούσια που τον κάνουν λιγότερο ελκυστικό από ποτέ. Ίσως αυτά να είναι αρκετά από μόνα τους για να του χαρίσουν το πολυπόθητο βραβείο, αλλά η αλήθεια είναι πως κάνει αρκετά περισσότερα. Η ερμηνεία του είναι εξαιρετική, γεμάτη πάθος, ένταση και απόλυτα ταυτισμένη με το χαρακτήρα που υποδύεται, ενώ δε μοιάζει σε τίποτα με προηγούμενες μεγάλες ερμηνείες του (Ιπτάμενος Κροίσος, Ο Πληροφοριοδότης, Λύκος της Wall Street), αποδεικνύοντας την ικανότητά του να προσαρμόζεται ανάλογα με το ρόλο.
Παρ΄ ότι η ταινία κινείται γύρω από τη σκηνοθεσία του Iñárritu και την ερμηνεία του Ντι Κάπριο, θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί η εμφάνιση του Tom Hardy στο ρόλο του κακού, καθώς και τα θαύματα που παρουσιάζει η ταινία σε τεχνικό επίπεδο. Η μεγάλη διάρκεια ίσως κουράζει σε κάποια σημεία, αλλά το φινάλε είναι καθηλωτικό και η ταινία αξίζει αναμφίβολα την προσοχή μας. Αν σας αρέσουν, μάλιστα, τέτοιου είδους έργα, πιστεύω θα την ανακηρύξετε καλύτερη ταινία του 2015.
Βαθμολογία: 8,5/10
