Όταν αγαπάς και αγαπιέσαι αληθινά, το νιώθετε και οι δυο. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην αισθάνεται ο ένας την αύρα από την αγάπη του άλλου. Υπάρχουν ακόμα και στις μέρες μας τέτοιες αγάπες… Σπάνιο μεν, αλλά όχι αδύνατον… Γύρω μας ζουν ψυχές που πεθαίνουν για τον έρωτα τους, που με ένα βλέμμα και ένα άγγιγμα όλα διαγράφονται και στο τέλος μένει μόνο η αγάπη…
Υπάρχουν αγάπες που πέρασαν από 40 κύματα, αλλά η φουρτούνα δεν τις τσάκισε, αντιθέτως μάλιστα τις έκανε πιο δυνατές απέναντι στη ”λάσπη” και ανθεκτικές απέναντι στο ”χρόνο”… Αυτοί που ζουν μονάχοι δεν το κάνουν επειδή τρελάθηκαν αλλά επειδή αγάπησαν και ξαφνικά όλα χάθηκαν… Ζουν και ζούσαν με την ελπίδα του γυρισμού και της αγκαλιάς… Ναι, ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που ελπίζουν στα θαύματα…
Όταν κάποιος είναι ο λόγος που αναπνέεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το νιώθει..Κι αν δεν μπορεί να δει σφαιρικά τα πράγματα κι αν οι σκέψεις του είναι μπερδεμένες, η καρδιά του θα συνεχίζει να φωνάζει μαζί με το ένστικτο του το όνομα σου… Η καρδιά ποτέ δεν κάνει λάθος, τελικά, το μυαλό είναι αυτό που μπορεί να κάνει τα μεγαλύτερα λάθη τα οποία δεν θα διορθώνονται κιόλας σε αρκετές περιπτώσεις…
Αυτή η φουκαριάρα η καρδιά σε οδηγεί πάντα εκεί που ξέρεις πως σε αγαπούν… Ακόμα κι αν τα χείλη είναι ερμητικά κλειστά, ακόμα κι αν το τηλέφωνο δεν χτυπάει, η καρδιά στέλνει και λαμβάνει τα δικά της μηνύματα… Μπορεί τα φώτα να σβήνουν, τα παράθυρα να κλείνουν και το σκοτάδι να σε πλημμυρίζει, όμως πάντα κάπου θα υπάρχει μια χαραμάδα που θα φροντίζει να μπει ελάχιστο φως…
Είτε το φως αυτό είναι του ήλιου, ή του φεγγαριού, η ψυχή σου θα φωτίζει και το σκοτάδι σου θα παίρνει χρώμα… Κι όταν αρχίσει το σκοτάδι να παίρνει χρώμα σιγά, σιγά το μαύρο εξαφανίζεται και στη θέση του μπαίνει πάντα το λευκό. Όταν πιστεύεις στις μεγάλες αγάπες και στους αληθινούς έρωτες δεν αναλώνεσαι από ‘δω κι από ‘κει… Δεν μιλάς, χαμογελάς και κρύβεις τα λόγια σου πίσω από τη λάμψη ή την πίκρα που εκπέμπει το χαμόγελο σου…
Η ώρα που θα μιλήσεις σίγουρα θα έρθει, μπορεί να αργήσει αλλά θα έρθει… Έτσι είναι της μοίρας τα γραμμένα, έδωσες πόνο θα πάρεις πόνο, έδωσες αγάπη, έδωσες χαρά, έδωσες καλοσύνη,όλα αυτά η ζωή θα στα επιστρέψει στο διπλάσιο βαθμό… Γιατί αυτή η ζωή είναι μια τεράστια ρόδα που συνεχώς γυρίζει, ακόμα κι αν εμείς πάψουμε να υπάρχουμε αυτή πάντα θα γυρίζει… Και θα φροντίζει για όλους…
…Άλλωστε όλα φαίνονται αδύνατα μέχρι να γίνουν…
